Om 5 uur wekt Olivier me, om 6 uur gaan we op pad. Vanwege het ontbreken van alle voorzieningen nemen we genoegen met een heel simpel ontbijt: 2 tomaten, 2 plakjes cake en een mok koffie. Cake en mok zijn van Daniel en José, die hier ergens in Frankrijk de bourdon hebben overgenomen van de andere pelgrims van de Europa Camino, en hem verder brengen naar Santiago. En daar erg trots op zijn. En dat graag laten zien ook. Verder heel aardige mensen. Lees verder
Olivier tikt me om 5 uur op de schouder, opstaan. Goed geslapen dus.
Eerst even aandacht voor mijn collega’s. Op een pauzeplek onderweg merk ik 2 oproepen te hebben gemist. Voicemail beluisteren, het zijn John en Inge. Eerst om me uitgebreid te feliciteren met mijn verjaardag, toen, oeps foutje, om te zeggen dat ze een dag te vroeg zijn. Sorry. Hartstikke leuk, ook al zijn ze te vroeg. Nu kan ik er 2 dagen van genieten. Lees verder
Vanmorgen om 5.15 opgestaan, ontbijt en iets na zessen op pad. Na 12 km zijn we al in Issoudun, bij een winkel kopen we blikvoer, tomaten, sandwich en een blikje fris om meteen te nuttigen, het begint al warm te worden. Daarna op een terrasje een kop koffie drinken. Lees verder
Vanmorgen zijn we vroeg vertrokken uit Bourges. We zijn J-J, Olivier en Incy die ook in het AZC van Bourges sliepen, en 2 andere pelgrims die we onderweg ontmoetten. In het AZC om 6 uur opgestaan na, voor de eerste keer, een prima nachtrust, hele stukken aaneengesloten geslapen. Voelde me echt uitgerust vanmorgen. Lees verder
Vanmorgen werd ik om 6 uur wakker en kort daarna sta ik op. Lekker ontbijtje van 2 boterhammen met jam, koffie en yogho. J-J en ik halen de was op bij de buurvrouw, deponeren de sleutel van de poort in de brievenbus, trekken de rugzak recht en gaan op pad. Het eerste stuk loop ik liever alleen, leg uit aan J-J dat ik gezelschap waardeer maar onderweg graag alleen ben met mijn gedachten en de natuur. Lees verder
Bij het opstaan vanmorgen om 6.30 uur voel ik me stijf, pijnlijke spieren, vooral rond de heupen, bovenbenen en de schouder. Daardoor slecht geslapen en weinig ontbijttrek. Ik merk dat mijn lichaam moeite heeft met recupereren, nog moet wennen aan de dagelijkse inspanning. Hopelijk duurt dat hooguit 2 weken, zodat ik daarna nog meer kan genieten van al het moois dat de route te bieden heeft. Ik vind het nu nog een hoog afziengehalte hebben, vooral als ik er eenmaal 15 of 20 km op heb zitten. Lees verder
Vanmorgen sta ik om 6.00 uur naast mijn bed, behoorlijk stijf. Mijn heupen voelen alsof ik de halve nacht heb staan hoepelen, met dank aan de doorzakkende spiraal. Ook Jean-Jacques staat kreunend zijn rug te strekken alsof hij de hele nacht in een droogtrommel heeft gelegen. Lees verder
Vanmorgen gebruik ik in de la Poste eerst een echt Frans ontbijtje, iets na achten ga ik op stap. Na 8,7 km volgens de route (en volgens mijn teller 11 km) vind ik in Champlény een bar, lekker kouwe cola op het terras in de schaduw. Het is inmiddels vrij warm geworden. Kort ervoor heb ik bij het kerkje van Champlény al pauze gehouden op een steen en daar via mijn mobieltje mijn weblog bijgewerkt. Gisteravond had ik een uur lang een reisbericht zitten typen op mijn mobieltje, toen ik het wilde opslaan op mijn weblog viel de verbinding weg, en mijn typewerk ook. Gelaten accepteer ik deze “tegenslag”, het is niet anders. Lees verder
Vandaag was een dagje klavertje 4 met Jacobus: hij houdt wel van me, hij houdt niet van me. De eerste 2 uur van de route loop ik door bos over met onkruid en doornstruiken overwoekerde paden. Tot bloedens toe word ik gestoken door muggen en paardenvliegen. Later ben ik de weg kwijt, op het eind van een bospad staat geen aanduiding meer. Eerst een stuk één kant op lopen, niks, toen de andere kant op, weer niks. Wat nu? Nog eens goed kijken, zie ik een stuk verderop een klein bordje in een bospad. Inderdaad het bekende pelgrimsbordje. Opgelucht stap ik verder. Lees verder
Eerst maar even het zwaarste van vandaag, het afscheid. Vanmorgen met Janny en Marlies naar Rotterdam centraal gereden. Zodra ik eenmaal in de Thalys zit beginnen bij Janny de tranen te lopen, en naarmate de trein langzaam vertrekt komen er meer. Ik moet een paar keer slikken om het droog te houden, maar met al die mensen om me heen lukt dat. Mijn schaamtegevoel is nu nog een grote rem op mijn emotiestroom. Lees verder