12 juli 2010. Vézelay.
(Startpunt van de Via Lemovicensis)
Eerst maar even het zwaarste van vandaag, het afscheid. Vanmorgen met Janny en Marlies naar Rotterdam centraal gereden. Zodra ik eenmaal in de Thalys zit beginnen bij Janny de tranen te lopen, en naarmate de trein langzaam vertrekt komen er meer. Ik moet een paar keer slikken om het droog te houden, maar met al die mensen om me heen lukt dat. Mijn schaamtegevoel is nu nog een grote rem op mijn emotiestroom.
Dan een paar mindere dingen waardoor ik minder enthousiast ben om te treinen. Eerst komt de Thalys 20 minuten te laat. Kort vòòr Brussel wordt meegedeeld dat er door hevig onweer in noord Frankrijk geen treinen rijden tussen Brussel en Parijs. Tijdje stilstaan in Brussel, weer langzaam rijden en de mededeling dat de vertraging 35 minuten is. Even later dat er 80 km treinfile staat voor Gare du Nord en daardoor 1 1/2 uur vertraging. Dat blijkt aardig uit te komen, ik arriveer pas om 11 uur in Parijs. Te laat om naar Gare de Bercy te wandelen dus de RER naar Gare de Lyon genomen en vandaar wandelen naar Gare de Bercy. Toch wel lekker in de buitenlucht en even de sfeer van de grote vreemde stad proeven. Op Gare de Bercy koop ik een treinkaartje naar Sermizelles en een baguette met koffie. Even lekker de tijd voor mijn lunch voordat de treinreis verder gaat. De rest van de reis gaat goed.
In de Thalys zitten veel oranjefans, ze liggen in alle hoeken en standen hun roes uit te slapen, het eerste gesnurk gehoord! Ook een fan waarbij het om een acute alcoholbedwelming te voorkomen verstandig is minimaal 2 meter afstand te houden. Het is trouwens lastig zitten met 4 man bij elkaar, steeds de benen onder je eigen stoel. De conducteur in de Thalys vraagt me iets in het Frans waarbij ik zoiets versta van composter. Ik besluit me van de domme te houden, wat me goed af gaat, en na nog wat Franse riedels vindt hij het wel goed zo. Ik besluit nog wat leesonderzoek te doen en kom erachter, dat ik het via internet gekochte biljet op de dag van de reis moet laten afstempelen (composter dus).
Op Gare du Nord is het erg druk voor de metrokaartjesloketten, er lopen jonge knapen rond die een metrokaartje aanbieden voor € 1,50 (normale prijs € 1,60). Ik vertrouw het niet helemaal, maar voor € 1,50 besluit ik de gok te wagen. En terecht, het kaartje is goed, mijn wantrouwen niet.
In de trein van Bercy naar Sermizelles komt er een wandelende knoflooktablet naast me zitten. Nou heb ik net mijn schoenen uit, maar nog te kort gelopen om voldoende tegengas te geven. Even later slaapt hij en dus weer gesnurk. Een duidelijk signaal van Jacobus, zo van “dan kun je er vast aan wennen”.
Vanaf het station in Sermizelles is het 10 km wandelen naar Vézelay. Mooie route over verharde weg, in 5 kwartier zie ik 2 auto’s en verder alleen vogels en een riviertje. Het begint te regenen, ik doe mijn regenjack aan waardoor ik behoorlijk onder stoom kom. Het laatste stuk is steil klimmen, via de Porte Neuve kom ik zeer bezweet Vézelay binnen. Even rondkijken in het drukke centrum totdat ik in de Rue Saint-Pierre de poort van de Sœurs Franciscaines zie. Ik ben nog steeds erg bezweet en besluit eerst mijn rugzak te dumpen en me wat op te frissen. In mijn beste Frans vraag ik om een slaapplek, een heel aardige sœur blijkt Belgisch te zijn en zegt me dat er nog wel een plekje te vinden is, maar dan wel op zolder, omdat ik geen reservering heb. Op een zolderzaal in het mooie oude pand staan een stuk of 10 bedden, in de hoek is een bed vrij voor mij. Er zijn wel enkele andere pelgrims maar die heb ik nauwelijks gezien en gesproken. Komt nog wel.
Ik heb al een broodje en water voor morgen dus kan dan meteen op pad. Opgelucht dat ik een slaapplek heb ga ik naar de Basilique Sainte-Madeleine en kijk er wat rond, maak wat foto’s. Ik merk dat er veel onrust in me zit, zal wel de spanning van de gebeurtenissen van vandaag zijn, en voor de dag van morgen die op de loer ligt. Eerst maar wat eten en dan naar bed, het was vanmorgen vroeg dag en morgenochtend wil ik ook op tijd weg, het wordt een lange wandeling.
In de Rue Saint-Pierre zitten meerdere restaurantjes. Mijn keuze valt op een knus restaurantje dat een pelgrimsmenu aanbiedt voor € 14, inclusief wijn. Tijdens de maaltijd besef ik dat ik tevreden ben met het verloop van de dag. Ondanks treinvertragingen is het allemaal goed gekomen, ik heb een slaapplek, zit lekker te eten nu, dus wat wil een pelgrim nog meer. Lekker slapen dus, moe en voldaan zoek ik mijn bed op.
REACTIES:
12 juli 2010 19:51 | Door: marlies
Hee paps, ben ontzettend blij te horen dat de rest van de reis goed is verlopen 🙂 moet af en toe ook even slikken, maar geniet van je grappige verslagen. Ben benieuwd hoe het avontuur verder gaat! Ik duim voor mooi weer! Dikke kus
12 juli 2010 20:43 | Door: Ton Peterse
Hoi Harry, was even druk,druk en heb je vertrek dus gemist. In elk geval hoop ik dat je veel mooie momenten – in de natuur en met mensen-zult hebben. Het leuke van reizen is dat er achter elke horizon weer een nieuwehorizon ligt, altijd iets anders om naar uit te kijken. Ik wens je veel plezier en kracht om je reis te volbrengen. Ben benieuwd hoe jouw walking blues gaat klinken! En het thuisfront natuurlijk sterkte nu desterke man van huis is!
13 juli 2010 09:32 | Door: Han Lasance
Ik wens Janny ook een heel zinvolle eigen pelgrimstocht. Niet zo spectaculair, maar misschien daarom soms zeker zo zwaar. Maar het is de moeite waard! Ik weet zeker dat je later met trots zult terugblikken…
Hartelijke groet,
Han Lasance