Etappeschema:
| DAG | VAN | NAAR |
| 1 | Aanreis naar Pau | |
| 2 | Pau | Canfranc Estación |
| 3 | Canfranc Estación | Jaca |
| 4 | Jaca | Arrés |
| 5 | Arrés | Ruesta |
| 6 | Ruesta | Sangüesa |
| 7 | Sangüesa | Monreal |
| 8 | Monreal | Óbanos |
| 9 | Óbanos | Pamplona |
| 10 | rustdag Pamplona | |
| 11 | Pamplona | Zubiri |
| 12 | Zubiri | Roncesvalles |
Van deze tocht is een film gemaakt en op YouTube geplaatst:
Ergens in ’t centrum van Pau pakken we een ontbijt, we hebben pas na 9 uur de trein van Pau naar Oloron-Sainte-Marie. Hier aangekomen nemen we de bus richting Col de Somport, de laatste halte vóór de Tunnel de Somport, een paar km na Urdos, stappen we uit. Het is inmiddels 11 uur geweest en we staan op ongeveer 950 meter hoogte, via een asfaltweg beginnen we met de klim naar de Col (Puerto) de Somport.
Eerste stappen op de Camino Aragonés
Weer even wennen aan het klimmen
Op weg naar de Col de Somport
Blik op de Pyreneeën
Op de top
Start afdaling naar Canfranc Estación
De 1e herberg
Lekkere tapashapjes
We beginnen met een simpel ontbijtje in onze herberg. Vol verwachting beginnen we aan onze etappe naar Jaca, ongeveer 25 km geleidelijk aan dalend. Mooi zonnig weer, net buiten Canfranc Estación passeren we de stuwdam in de Aragon.
TERUG NAAR DAG 2 —- VERDER NAAR DAG 4 — TERUG NAAR ETAPPESCHEMA
Vroeger liep de pelgrimsroute door Puente la Reina om aan de andere kant van de rivier verder te gaan tot Berdún. De huidige route loopt links van de rivier, na ons drankje gaan we terug de brug over. De laatste 4 km naar Arrés zijn pittig omhoog en het is behoorlijk warm in de volle zon. Blij dat we er zijn, in de Hospital de Peregrinos in Arrés krijgen we een bed, we worden te woord gestaan door een Belgische hospitalera. Een eenvoudig stapelbed in simpele kamers, even wachten op een vrije douche beneden en tot er een wasbak vrij is voor de handwas.
Herberg in Arrés
Even kalm aan, hoofdpijn laten zakken
Vanuit een naastgelegen toren hebben we een magnifiek uitzicht over het landschap.
Eindelijk gaan we aan tafel, met zijn allen zitten we buiten voor de herbergingang aan provisorisch opgesmukte lange tafels, met haastig verzorgde buitenverlichting. Geen Nederlanders, veel Spanjaarden. Knus, gezellig, de echte pelgrimssfeer, genieten van zelfgemaakt eten. Na dit eten en de vandaag geleverde inspanningen is het goed slapen.TERUG NAAR DAG 3 — VERDER NAAR DAG 5 — TERUG NAAR ETAPPESCHEMA
Torenrestant van het fort van Ruesta
In een van de oude herenhuizen staan onze stapelbedden in kamers op de 1e verdieping, hier is ook een sanitairruimte met douches, wastafels en toilet. Een beetje krap allemaal, vooral de douches, maar het water is warm, de gewassen was kunnen we buiten ophangen. Eten doen we ’s avonds in het andere gebouw, bij het doorgeven van de gewenste menu’s gaat er echter iets fout. Dat vermoeden hadden we al, typisch Spaanse organisatie, maar we kunnen er alleen maar om lachen. Uiteindelijk komt toch alles weer goed en krijgen we een voedzaam maal. De Spaanse pelgrims maken er een dolle boel van en laten hun beste zangstem horen, volop plezier. Wij zitten aan tafel met een big fat Americain, die behalve een grote buik ook een grote bek heeft. Met wijn weet hij ook goed raad, en we vrezen het ergste voor de nacht, hij ligt op onze kamer. En jawel, nauwelijks op bed begint het zagen. Na een tijdje heeft Jacques er genoeg van, en schreeuwt hem in het Engels toe te stoppen met snurken. Ik heb de oordoppen gepakt en ben in slaap gevallen.
Dan verlaten we het stille dorp, wederom een mooie ochtend.
Ruesta in de ochtend
dan dalen we eerst een stukje het dorp uit tot de oever van het stuwmeer op ruim 500 meter, en beginnen aan de lange klim door een dennenbos naar de Alto de Peña Musera op 900 meter hoogte.
We dalen de alto af op weg naar Undués de Lerda, tijd voor een koffiepauze. Een mooi dorp om doorheen te lopen, met een stukje oude Romeinse weg, leuke pleintjes, wapenschilden en een grote kerk. Vanuit Undués dalen we verder af naar Sangüesa dat op 400 meter hoogte ligt. Een paar km verder lopen we Aragón uit en Navarra binnen, de gele pijlen worden vanaf nu witte stenen caminopaaltjes.
Sangüesa is een mooie oude stad. De herberg is klein, maar op de 1e verdieping staan genoeg bedden om alle aangekomen pelgrims te herbergen. Beneden is voor zowel mannen als vrouwen 1 sanitaire ruimte met een goede douche. En, buitenom staat een wasmachine, tegen betaling krijgen we de sleutel en een waspoederblokje. In het centrum bezoeken we o.a. de Santa Maria kerk.
Pas na ruim 18 km, in Izco, schijnen we wat te drinken en eten kunnen krijgen. Daarvoor moeten we wel eerst over de Alto de Aibar en de Alto de Loiti.
Als we ’s morgens Sangüesa uitlopen passeren we een andere mooie kerk, nog dicht natuurlijk.
Na 3 km komen we in Rocaforte waar niets te halen valt. Hier begint een mooi onverhard bospad naar de Sierra de Aibar, een stukje onder de top valt ons pad samen met de Cañada Real, een oude schapenroute. Vanaf de 713 m hoge Alto de Aibar hebben we mooi zicht op de vallei van de rivier Irati. We dalen een stuk af en beginnen dan aan de klim naar de Alto de Loiti. Kort voor de top buigen we af over een pad naar Izco. De route loopt nu door een afgerasterd gebied waar volgens de gids van Jacques stieren los lopen. We zijn in gezelschap van een paar Spaanse pelgrims en maken ons geen zorgen. Eenmaal door het hek blijken het vooral jonge koeien en stieren te zijn, die niet echt een gevaarlijke indruk maken. Maar ja, veel meer verstand van koeien dan dat er melk uit komt heb ik niet. In Izco pakken we een verfrissing, dan blijft de route even redelijk vlak tot Abinzano voordat we verder afdalen naar Salinas, over een betonpad, maar wel erg mooi, zoals de hele route vandaag.
Een bospad voert ons van Salinas naar de mooie Romaanse brug van Monreal.
Naast de kerk van Asunción ligt de herberg.
Jacques en ik besluiten eerst te kijken of er nog een hostal is, maar helaas, weinig keus en bezet. Dan toch maar de herberg; beneden de woonkeuken en een gang met sanitair, boven een zaal met stapelbedden. Best aangenaam eigenlijk. In de aan de andere kant van de kerk gelegen bar/restaurant kunnen we een biertje drinken en vanavond wat eten. Beneden aan de autoweg zou ook een hostal met bar moeten liggen, maar na de kilometers vandaag hebben we geen zin in een extra afdaling en retourklim. Wel om de kerk te gaan bekijken.
Het menu ’s avonds verloopt enigszins chaotisch als we aanschuiven bij de Spaanse pelgrims, die al ieder een bord en één grote schaal pasta hebben. Teveel voor hen, dus zij vragen 2 borden met bestek erbij zodat we mee kunnen eten. Bovendien bestellen we wat extra’s, maar zo snel van begrip zijn ze daar niet. Afijn, we krijgen uiteindelijk genoeg te eten en drinken en daarom gaat het toch.
Vandaag een geaccidenteerd terrein zonder echt grote hoogteverschillen.
Wederom is het weer ons goed gezind, het is heerlijk dwalen de straatjes uit van Montreal de natuur in. Gevarieerd wandelen op het eerste deel van de bijna 30 km die we vandaag gaan. Leuke dorpjes zoals Yárnoz, waar helaas niets te krijgen valt. Pas na 10 km in Gerendiain zou wat moeten zijn, maar dat wordt helaas 4 km verder in Tiebas. Daarna wordt de route minder mooi doordat we in de buurt van Pamplona komen en daardoor veel drukke wegen moeten omzeilen. Toch levert het heuvelachtige parcours ook mooie plaatsjes op:
We steken de rivier Robo over en wandelen Enériz binnen, voor we het weten zijn we er alweer uit, en dan voert een landelijk weggetje naar de kapel van de Heilige María van Eunate:
kapel Nuestra Santa María de Eunate
Helaas is de kapel op dit uur van de dag, 14.30 uur, hermetisch afgesloten. We draaien er nog een rondje om heen, maar willen dan de laatste 3 á 4 km naar Óbanos doen.
We stoten op een asfaltweg, hier kun je rechtsreeks linksaf slaan om naar Puente la Reina te gaan, maar wij gaan rechtdoor omhoog naar Óbanos, een pittige klim. Het centrum van Óbanos oogt aardig met kleine straatjes en oude panden, het is even zoeken naar de herberg. De kerk is zo gevonden, en aangezien de herberg op de Plaza de la Iglesia ligt vinden we uiteindelijk de herberg ook, hoewel die wat verstopt ligt. Althans, de borden dat dit gebouw de herberg is zijn alleen zichtbaar vanaf de straat waar de Camino Francés door loopt, we komen enkele pelgrims tegen.
De hospitalero is vriendelijk, de herberg prima: een grote lange zaal vol stapelbedden (stuk of 20), waarvan er slechts een stuk of 5 bezet zijn, achterin de zaal een deur naar een beschutte tuin met waslijnen. Die middag zullen er niet veel pelgrims meer bij komen, het is al 16 uur geweest en de meeste pelgrims lopen door naar Puente la Reina.
Inschrijfbureau in de herberg
De Alto de Perdón genoemd, een alto die bij veel pelgrims tot de verbeelding spreekt, volgens het routekaartje is de klim vanaf Óbanos nog steiler dan vanaf Pamplona, we zullen zien.
Het vertrek vanuit Óbanos is mooi, bewolkt maar met een open zicht, snel vinden we de route zonder veel achterom te hoeven kijken.
We komen al snel in Uterga, bij dezelfde bar waar ik in 2011 ook was nemen we een goed ontbijt met lekkere koffie. De windmolens op de bergen rondom Pamplona wenken ons al dagen, een beeld dat onmiddellijk herinneringen uit 2011 aan de Alto de Perdón oproept; vandaar heb je immers een machtig uitzicht op die met windmolens gevulde toppen. Na het ontbijt verder, de lucht is donkerder geworden, het begint heel licht te motregenen. De eerste neerslag sinds onze start. Even later wordt de motregen fanatieker, we besluiten de poncho aan te doen. Binnen een halfuur kan die alweer uit, droog of nagenoeg, bovendien begint de klim naar de Perdón, dus (te) warm met poncho. Tsjonge, pittig, ik moet geregeld een adempauze inlassen. Bijna boven, even een terugblik: 
Eindelijk boven, droog, temperatuur goed, en er staat een wagen waar we drinken en eten kunnen kopen, perfect. Hierboven is het druk met pelgrims, even wachten om het pelgrimsmonument goed op de foto te krijgen.
De ijzeren silhouetten zijn in 1996 geplaatst door de Asociación de Amigos del Camino de Navarra, het bijbehorende opschrift luidt “waar de weg van de wind de sterrenroute kruist”. We nemen de tijd voor een pauze en beginnen dan aan de afdaling. Tegen de stroom in, soms smalle paadjes, we stappen dan in de berm zodat de klimmende pelgrims door kunnen gaan.
De afdaling gaat vlot, in Zariquiegui (hoe verzinnen ze het) is weer een nieuwe herberg met een leuk terras ervoor, we maken even een praatje met enkele pelgrims. Die willen namelijk weten wat ons mankeert (Santiago is de andere kant op e.d.). In de verte ligt Pamplona,
voordat we de stad inlopen nemen we in Cizur Menor nog een pauze. We lopen langs de universiteit, er valt steeds meer aan bebouwing te zien, de route is perfect aangegeven door zilverkleurige schelpen in het wegdek. Na 5 km komen we in het centrum. We zoeken calle San Nicolás, daar moeten meerdere hostals zijn. Bij enkele vragen we na, al completo. Uiteindelijk slagen we bij Hostal Bearan in de calle San Nicolás 25, bovenaan de trap de receptie, en op de 4e verdieping (met lift) is onze kamer met 2 aparte bedden en een eigen, zeer goede, badkamer, € 45/nacht. We blijven hier 2 nachten zodat we morgen, dinsdag, uitgebreid de tijd hebben om Pamplona nog eens te bekijken. We hoeven alleen maar de straat uit te lopen, hooguit 200 meter, en we staan op de Plaza del Castillo, een groot plein met rondom prachtige gebouwen, en volop terrassen. Het weer is prima, de wolken zijn weg, heerlijk terrasweer, hier gaan we er eens uitgebreid voor zitten met een biertje, op hetzelfde plein eten we later bij een wat luxere Italiaan een heerlijke pizza. Zin in morgen!