Camino Fisterra Etappeschema

Aansluitend op onze Camino Primitivo van 14 t/m 27 augustus 2016 hebben Jacques Buurman en ik van zondag 28 t/m woensdag 31 augustus 2016 de Camino Fisterra gelopen. Donderdag 1 september zijn we met de bus terug gereden naar Santiago de Compostela, waar we nog een paar dagen genoten hebben. Zaterdagmiddag 3 september zijn we rechtstreeks van Santiago terug gevlogen naar Schiphol.

Wij hebben de Camino Primitivo in de volgende etappes gelopen:

Dag 1 Santiago de Compostela Negreira 23 km
Dag 2 Negreira Ponte Olveira 33 km
Dag 3 Ponte Olveira Cée 23 km
Dag 4 Cée Fisterra/Cabo Fisterra 15 km
Dag 5 Terug naar Santiago, bus    
Totaal     94 km

Je kunt op elke dag klikken om rechtstreeks naar het verslag van die etappe te gaan.
De routekaart met daarop onze etappeplaatsen:

route Camino Fisterra

Camino Fisterra, dag 1: Santiago de Compostela – Negreira 23 km

Zondag 28 augustus 2016

Een hotel bij het centrum heeft voordelen, maar ook nadelen. Zaterdagnacht, warm weer, dus de hele nacht door terugkerende uitgaanders die hun uitgangsnacht luidruchtig afsluiten. Afijn, het lichaam heeft op bed gelegen en zal uitgerust zijn, het hoofd heeft zin om met de Camino Fisterra te beginnen. Het schijnt een mooie natuurroute te zijn met goede voorzieningen onderweg, wel geaccidenteerd, maar geen al te moeilijke hoogteverschillen:

hoogteprofiel eerste twee dagen

hoogteprofiel eerste twee dagen

Het ontbijt in ons hotel is laat, dus we vertrekken om 7 uur en kloppen onderweg in de Rúa do Preguntoiro aan bij een andere hoteldeur: kunnen we hier ontbijten? Ja, boven is het ontbijtbuffet voor € 10, maar ze kan ons beneden wel koffie/thee met chocoladecroissants en jus serveren voor € 5,50.

Via de Rúa das Hortas komen we op de Camino Fisterra de stad uit.

door de Rúa das Hortas

door de Rúa das Hortas

De route staat goed aangegeven.

goede route aanduidingen

goede route aanduidingen

We laten de stad achter ons en klimmen door een eucalyptusbos steeds hoger, totdat we vanaf een hoogte een mooie terugblik hebben op de stad met haar kathedraal.

terugblik op de kathedraal

terugblik op de kathedraal

De route loopt verder door het eucalyptusbos tot we na ruim 12 km in Augapesada een bar krijgen, goed voor koffie met een bocadillo.

op weg naar Augapesada

op weg naar Augapesada

We spreken hier een Nederlands echtpaar, Pierre en Patricia uit Tilburg, dat begin juni vanuit Nederland vertrokken is. Dat kun je wel zien aan hun bruin gekleurde benen. In Frankrijk hebben ze 2 weken met openbaar vervoer overbrugd, omdat ze anders in tijdnood zouden komen; donderdag a.s. vliegen ze terug naar Nederland.

Na Augapesada moeten we 200 m hoogteverschil overbruggen, pittig, maar we zijn het nodige gewend. Dan komen we na een dik uur in Ponte Maceira, een van de mooiste dorpen op de camino met haar oude brug over de Tambre.

Ponte Maceira

Ponte Maceira

met de 150 m lange brug over de Tambre

met de 150 m lange brug over de Tambre

over de brug

over de brug

Río Tambre

Río Tambre

Helaas heeft de route na Ponte Maceira minder te bieden, ook een bar komen we niet meer tegen. Het begint ondertussen knap warm te worden. Onderweg zijn geregeld plakkaten opgehangen van herbergen en hostals, ook degene die wij geboekt hebben, Albergue Turistico de Logrosa, geeft goed aan hoe we moeten lopen. Ruim een km voor Negreira moeten we namelijk linksaf slaan, waar we bij de buurtschap Logrosa langs een oude kerk komen.

kerk Logrosa

kerk Logrosa

Om 12.45 uur staan we voor het hek van onze herberg.

Albergue Turistico de Logrosa, bij Negreira

Albergue Turistico de Logrosa, bij Negreira

We kunnen al naar onze slaapkamer met gedeelde badkamer op de 1e verdieping (€ 40), verder zal er niemand komen vandaag, aldus de eigenaar. Heel aardige jongeman, die het oude pand van zijn opa heeft overgenomen en er een prachtige herberg van heeft gemaakt, met een geweldige tuin rondom. Eerst maar een biertje drinken in deze tuin.

mooie tuin bij de herberg

mooie tuin bij de herberg

Daarna douchen en de was doen, die we in de tuin kunnen ophangen.

de was gedaan

de was gedaan

Omdat het erg warm is en Negreira ruim een km weg ligt, biedt de eigenaar aan ons met de auto naar het centrum te brengen. Hij laat ons dan meteen zien waar we goed kunnen eten, en als we hem (laten) bellen haalt hij ons ook weer op. Eenmaal in het centrum lopen we een kort rondje, maar besluiten al snel binnen in Casa Barceiro de koelte op te zoeken, Het is er druk met eters, wij bestellen chipirones (inktvis) con arroz en panacotta na. Bij de OdT halen we nog een stempel, en besluiten terug te wandelen.
De was is al droog, we gaan even pitten. dat worden twee uur, blijkbaar nodig om ons tekort aan nachtrust van gisteren in te halen. Om kwart voor 7 gaan we weer in de tuin zitten.

weer in de tuin

weer in de tuin

Binnen staat een gitaar, dus om de beurt spelen Jacques en ik een paar nummers.

20160828_205349

Dan kunnen we met het menu beginnen: groentensoep, tunataart, tarte de santiago, wijn, koffie, helemaal af. Volgens de eigenaar komen er momenteel dagelijks ongeveer 2.000 pelgrims aan in Santiago. Nog even gitaar spelen en dan naar bed.

NAAR DE VOLGENDE DAG                         TERUG NAAR ETAPPESCHEMA

Camino Fisterra, dag 2: Negreira – Ponte Olveira 33 km

Maandag 29 augustus 2016

Jacques heeft de wekker gezet op 6.30 uur. Vandaag lopen we 33 km naar Ponte Olveira, dus we willen op tijd weg. We hebben zeer goed geslapen, het is hier heerlijk rustig. Beneden staat een uitgebreid ontbijt klaar, we bedienen onszelf. Om half 8 stappen we naar buiten en rechtsaf, volgens de beheerder was dit jaren geleden de oude camino totdat die verlegd is door de stad Negreira zelf. Als we deze weg volgen (en een keer links en rechts afslaan), komen we aan het eind van Negreira, aan de andere kant van de middeleeuwse stadspoort, weer op de camino. Bij de bedoelde afslagen twijfelen we wel even, maar het blijkt precies te kloppen. Aan het eind van onze toegangsroute zien we rechts de oude stadspoort.

oude stadspoort van Negreira

oude stadspoort van Negreira

Na een half uur en een klim verlaten we via het stadsdeel Iglesia de stad Negreira en kijken vanaf de heuvel terug naar de zonsopkomst daarachter.

zonsopkomst boven Negreira

zonsopkomst boven Negreira

We lopen over een mooie bosweg totdat die na bijna 2 km weer uitkomt op een landweg met wat bebouwing. Hier moeten we bij een soort supermarkt rechtsaf, maar wat voor supermarkt moet doorgaan ziet er nogal vervallen en vooral gesloten uit. Niks te halen dus. Via Zas wandelen we weer een mooie bosweg tot Camiño Real, waar ik een bekende pelgrim tegen kom.

bekende pelgrim

bekende pelgrim

Na dit dorp krijgen we een paar km steile en stenige bosweg, maar met dit zonnige weer is het heerlijk wandelen, volop genieten van de prachtige opgeving.

alweer een mooie wandelochtend

alweer een mooie wandelochtend

Na Rapote moeten we nog een klein stukje naar hopelijk een open bar in A Pena.

op weg naar A Pena

op weg naar A Pena

Onderaan in A Pena staat een bordje linksaf naar de (nog onzichtbare) bar, de camino slaat rechtsaf. Zin in koffie drijft ons linksaf, even een steile klim, dan staan we bij de open bar Alto da Pena, veel pelgrims hier. Bij de koffie bestellen we één bocadillo con queso, want het blijkt een reuze bocadillo te zijn, dus die delen we. Heerlijk rusten op het terras hier. Een klein stukje verder lopen we het dorp uit en zijn meteen weer op de camino. De dorpen rijgen zich aaneen, al na 5 km komen we in Vilaserío.

van A Pena naar Vilaserío

van A Pena naar Vilaserío

In Vilaserío drinken we bij bar Herminia een Nestea want het begint al behoorlijk warm te worden. Na deze korte rust doen we in een keer de bijna 9 km naar Santa Mariña.

naar Santa Mariña

naar Santa Mariña

Tussen Vilaserío en Santa Mariña zijn het slechts kleine hoogteverschillen die genomen moeten worden, kortom aangenaam wandelen.

verder naar Santa Mariña

verder naar Santa Mariña

Bij Albergue-Bar Casa Pepa in Santa Mariña besluiten we een stevige lunch te nuttigen, gebakken eieren met frites, en alcoholvrij bier tegen de dorst. Om half 2 beginnen we met de laatste10 km naar Ponte Olveira, waar we al een kamer hebben geboekt bij Albergue Ponte Olveira. Die lunch slepen we mee omhoog naar de Monte Aro, een hoogteverschil van zo’n 100 meter. Daar beginnen we met de afdaling naar Lago, wat een mooi uitzicht op het noordelijk gelegen stuwmeer oplevert.

blik op stuwmeer ten noorden van Lago

blik op stuwmeer ten noorden van Lago

20160829_144858

Om 15.45 uur zijn we bij de herberg in Ponte Olveira, we kunnen kiezen tussen een kamer aan de voor- of de achterkant. Achter dus, de rustige tuinkant. De badkamer moeten we delen met andere pelgrims die op grotere kamers zijn ingedeeld. Het is al behoorlijk druk, de herberg ziet er netjes uit met goede voorzieningen. Eerst maar een biertje op het terras, de 33 km vandaag zijn ons goed afgegaan.

welverdiend biertje na 33 km

welverdiend biertje na 33 km

Na het douchen ouderwets kleren wassen bij een wasbak in de tuin, er staan droogrekken om de was op te hangen. Wel verankeren met zware houtblokken, want het is stevig gaan waaien.
Rond 19 uur gaan we wat eten, voor mij een broodje hamburger en samen met Jacques een ensalada mixta. Als ik daarna de was wil gaan halen raak ik in gesprek met het Tilburgs echtpaar Pierre en Patricia, die we sinds enkele dagen geregeld kort zien en spreken. Nu vraag ik hen waarom ze helemaal van Tilburg af zijn gaan lopen, en of het ze gebracht heeft wat ze ervan verwachtten. In 2014 is hun enige zoon dodelijk verongelukt, en ze vinden het erg moeilijk dit verdriet te verwerken. Wandelen met de hond bracht ze altijd al rust, en zo is hun plan over de camino ontstaan. Deze tocht is zwaar geweest maar ze hebben onderweg veel kunnen denken over hoe je moet omgaan met zo’n verlies. Ik vertel ze dat ik als kind mijn enige, jongere broer van 16 ben kwijtgeraakt door een dodelijk ongeluk, en welke impact dat had op thuis. Ik denk dat ik een behoorlijk goed gevoel heb hoe zij hierin staan. Na zo’n gesprek voel ik toch ineens een heel andere band met deze mensen. Overigens heb ik ze toestemming gevraagd om hun tragedie te vermelden op mijn weblog, dat waarderen ze zelfs zeer. Ondertussen heeft Jacques de was van buiten gehaald, omdat de achterdeur al vroeg op slot gaat. Eenmaal in bed lig ik toch nog een tijdje te denken aan het gesprek. Als ouder blijf je altijd bezorgd over je kind, hoe oud het ook is. Ik hoef alleen maar aan Marlies te denken, ons enige kind, je kunt het nooit volledig beschermen, maar je zorgen maken doe je wel.

NAAR DE VOLGENDE DAG                         TERUG NAAR ETAPPESCHEMA

Camino Fisterra, dag 3: Ponte Olveira – Cée 23 km

Dinsdag 30 augustus 2016

Wat we tevoren niet (kunnen) weten, maar achteraf wel, is dat we vandaag een prachtige route met schitterend weer gaan lopen. Dat komt ook omdat we gaan afdalen tot zeeniveau, ofwel Cée-niveau:

afdalen tot zeeniveau

afdalen tot zeeniveau

Pas om kwart over 7 worden we wakker. Hoewel ik vannacht 2 keer naar de WC moest, beetje buikgriep/diarree, heb ik verder prima geslapen. Ik heb het gevoel dat de 33 km van gisteren weer uit mijn benen vertrokken zijn, en heb zin in de (slechts) 23 km vandaag.
Geen ontbijt in deze herberg, ongeveer 200 meter na de brug zou er een ontbijtbar zijn. Klopt, alleen is die dicht. Olveiroa ligt slechts 2 km verder, en daar vinden we in Pensión Casa Loncho wel een goede ontbijtplek: té rojo en pan tostada. Voor de zekerheid stop ik extra toiletpapier in mijn zakken. Eigenlijk bevalt me dat best, eerst een klein stukje lopen en dan ontbijt. Na Olveiroa lopen we voor een washuis over een beek een mooie weg in.

van Olveiroa naar Logoso

van Olveiroa naar Logoso

Geleidelijk aan klimmen we wat meer en zien van bovenaf de Río Xallas liggen.

Río Xallas

Río Xallas

Río Xallas

Río Xallas

In Logoso staat een modern gebouwtje, een pelgrims informatie centrum, maar …. dicht!

een gesloten pelgrimsinfohuisje in Logoso!

een gesloten pelgrimsinfohuisje in Logoso!

In Hospital de Logoso ligt in de buurt van een soort hoogovenfabriek de laatste bar tot aan Cée, 17 km verder. Even een Nestea drinken, en een banaan en bocadillo meenemen in de rugzak. Kort hierna komen we op het hoogste punt van de verdere camino bij de wegsplitsing tussen de Camino Fisterra en de Camino Muxía.

links naar Fisterra, rechts naar Muxía

links naar Fisterra, rechts naar Muxía

De route daalt licht en loopt door een prachtig heidelandschap.

heidelandschap na Hospital de Logoso

heidelandschap na Hospital de Logoso

Na zo’n 7 km komen we eerst bij de Capilla da nosa Señora das Neves met mooie rustplaats, onze meegebrachte lunch komt tevoorschijn.

Capilla da nosa Señora das Neves

Capilla da nosa Señora das Neves

We gaan verder over de mooie heideroute, en zien heel in de verte de oceaan liggen.

oceaan in de verte

oceaan in de verte

Ongeveer 4 km verder komen we bij een tweede kapel, de Capilla de San Pedro Mártir.

Capilla de San Pedro Mártir

Capilla de San Pedro Mártir

We blijven nog even genieten van de mooi bloeiende heidvelden.

heidevelden in bloei

heidevelden in bloei

Dan beginnen we echt met de afdaling, het gaat behoorlijk steil naar beneden van ruim 300 meter tot Cée op zeeniveau, over een breed pad met steeds meer zicht op de oceaan.

de afdaling naar Cée begint

de afdaling naar Cée begint

afdalen over een mooi breed pad

afdalen over een mooi breed pad

de oceaan

de oceaan

Cée rechts om de bocht

Cée rechts om de bocht

Cée met ernaast Corcubión

Cée met ernaast Corcubión

Het laatste stuk naar Cée gaat steil omlaag, de uitzichten zijn adembenemend.

laatste steile stuk naar Cée

laatste steile stuk naar Cée

de eerste huizen van Cée

de eerste huizen van Cée

Eenmaal in Cée gaan we op zoek naar Hotel Larry, dat we vrij snel vinden, wel na 2 keer vragen waar Calle Magdalena 8 ligt. Voor € 55 hebben we een mooie kamer met badkamer.

hotel Larry in klassiek pand

hotel Larry in klassiek pand

Ik wil me eerst scheren, douchen en de was doen, daarna op bed. De laatste kilometers waren slopend, erg warm, en mijn buikkrampen zitten me dwars. Ik slaap zo een uur weg. Na onze dutjes lopen we even naar de boulevard bij de Praza de Constitución om de oceaan van dichtbij te bekijken.

boulevard van Cée

boulevard van Cée

Dan zoeken we een schaduwrijk terrasje in de buurt op voor een koffie en een wit wijntje. ’s Avonds gaan we in ons hotel eten, het nette restaurant ligt in het souterrain en wij zijn de enige gasten. De hoteleigenaar (Larry zelf?) bedoelt het allemaal goed, maar komt vrij opdringerig over. Of het komt omdat hij zijn aandacht alleen aan ons kwijt kan. Hij verwent ons met tarta con bacao en manzana, koude vishapjes (ook inktvis), soort gebakken champignons, daarna 3 stukken merluza en tonijn met gebakken aardappelschijfjes. Larry zit bijna op de rand van ons bord om te zien hoe we alles proberen weg te werken. Na al die voorgerechten krijgen we slechts een stuk merluza en wat aardappels naar binnen, we zitten proppie vol. Hij dringt nog aan, maar we kunnen echt niet meer. Larry neemt de schaal met de rest van de merluza en aardappelen mee naar boven, als we kort erna naar boven naar de bar gaan om af te rekenen zit hij daar aan een tafel de restanten op te eten, Gelijk heeft hij, zonde om weg te gooien. We kopen nog een grote fles water, en moeten samen € 20 afrekenen?! Waar doen ze het van?

NAAR DE VOLGENDE DAG                         TERUG NAAR ETAPPESCHEMA

Camino Fisterra, dag 4: Cée – Fisterra/Cabo Fisterra 15 km

Woensdag 31 augustus 2016

Vandaag maar 12 km tot Fisterra, dus geen wekker, we zijn relatief laat weg. Vanuit Hotel Larry lopen we richting de boulevard zodat we langs de zee naar buurgemeente Corcubión kunnen lopen.

van Cée naar Corcubión

van Cée naar Corcubión

Als we de eerste bocht door zijn lopen we op de haven van Corcubión af, die er op deze fraaie ochtend mooi bij ligt.

zicht op haven Corcubión

zicht op haven Corcubión

Duidelijk dat het eb is.

droogliggend door de eb

droogliggend door de eb

Vanaf de haven blikken we terug op de bocht met Cée.

de inham met Cée

de inham met Cée

We verlaten de haven en steken door naar de camino via de Praza Castelao, waar we ontbijtbar Cafetaria Pazo bezoeken voor een goed ontbijt. Even later komen Pierre en Patricia ook langs, die hebben hier dus ook ergens overnacht. De camino loopt langs de kerk San Marcos, behoorlijk ingebouwd, dan verlaten we de bebouwing en gaan via een holle weg, een echt authentiek pelgrimspad, van zeeniveau tot 100 meter hoogte.

authentiek pelgrimspad omhoog

authentiek pelgrimspad omhoog

20160831_090904

Vanaf deze hoogte hebben we een mooie terugblik op de baai met Corcubión.

terugblik op Corcubión aan de baai met Cée

terugblik op Corcubión aan de baai met Cée

Vanaf Corcubión steken we een landtong over om aan de baai te komen waaraan Fisterra ligt, pas ergens tussen Amarela en Estorde krijgen we weer zicht op de oceaan. De route is mooi, vooral door de uitzichten, hoewel veel over asfalt gaat. Onderweg passeren we een huis dat van de eigenaar een echte pelgrimsmetamorfose heeft gekregen.

laat zien dat je van de camino houdt

laat zien dat je van de camino houdt

Vanaf Sardiñeiro gaan we weer een stuk omhoog, en na een bocht krijgen we zicht op Fisterra met helemaal links op de punt de vuurtoren van kaap Fisterra.

Fisterra met links op de punt de vuurtoren

Fisterra met links op de punt de vuurtoren

In de afdaling naar Escaselas komen we langs een baai met een mooi strand, het uitzicht op Fisterra raken we niet meer kwijt.

baai met mooi strand bij Escaselas

baai met mooi strand bij Escaselas

even jaloers op de schipper

even jaloers op de schipper

Dan, waar het 2 km lange strand van Fisterra begint, nemen we een pauze bij strandbar La Capanina. Hier heb je een prachtig uitzicht op het strand met Fisterra wat verderop. Heerlijk zitten hier op het terras.

uitzicht op Fisterra vanaf strandbar La Capanina

uitzicht op Fisterra vanaf strandbar La Capanina

Of het de warmte is, de sfeer, het einde van de camino, ik weet het niet, maar Jacques draait door. Hij gaat zwemmen zegt hij, loopt naar het strand, ontdoet zich van zijn kleren (op zijn onderbroek na dan), en loopt de zee in …. tot aan zijn enkels dan.

Jacques gaat zwemmen

Jacques gaat zwemmen

Volgens Jacques’ normen is het water ijskoud, maar afijn, zijn poging was dapper. Ik hang mijn wandelschoenen aan de rugzak en trek mijn sandalen aan, de rest naar Fisterra lopen we over het strand.

over het strand verder naar Fisterra

over het strand verder naar Fisterra

altijd boeiend wat het strand biedt

altijd boeiend wat het strand biedt

Aan het eind van het strand lopen we omhoog de bebouwde kom in, op zoek naar hotel Langosteira dat we gereserveerd hebben.

omhoog de bebouwde kom in

omhoog de bebouwde kom in

Nog even een terugblik op de route die we gelopen hebben, dan door naar ons hotel.

terugblik op de landtong met Corcubión

terugblik op de landtong met Corcubión

Ongeveer 200 meter voor het centrum komen we bij hotel Langosteira.

hotel Langosteira in Fisterra

hotel Langosteira in Fisterra

Zoals gebruikelijk nemen we eerst een biertje, en rond 13 uur gaan we naar onze kamer met nr. 206. Even opfrissen en dan in het centrum op zoek naar een restaurant om een menu te nuttigen, vanavond als we naar de kaap gaan zal daar weinig van terecht komen. Eerst even langs de haven van Fisterra, de lucht is verder open getrokken en wordt strakblauw. Dat belooft een mooie zonsondergang vanavond.

de haven van Fisterra

de haven van Fisterra

ik blijf de zee boeiend vinden

ik blijf de zee boeiend vinden

Jacques geniet

Jacques geniet

Bij restaurant Peppone aan de haven eten we lasagne met spinazie op het terras. Daarna lopen we naar de Albergue de Peregrinos waar een bureau van de OdT is; hier krijgen we de Fistellana als bewijs dat we de Camino Fisterra volbracht hebben.

fisterras-bijgewerkt

onze Fistellanas

We vragen meteen info voor morgenochtend over de bus terug naar Santiago. We gaan even rusten op onze hotelkamer en willen om 16 uur naar de visveiling aan de haven. In tegenstelling tot de beschrijving in onze gids vinden we dit nogal teleurstellend, er gebeurt nauwelijks iets. Wel leuk om te zien wat er zoal uit de zee meegebracht wordt, zelfs een kleine haai, maar van een veiling is weinig te merken, misschien gewoon een verkeerde dag getroffen. De haven en de sfeer eromheen boeien ons veel meer.

haven Fisterra

haven Fisterra

Voor we naar de kaap lopen willen we om half 6 nog ergens wat eten, maar dat valt niet mee. Bijna alle restaurants gaan pas om 19 uur of later open. In Nederland loop je dan naar een broodjeszaak of snackbar. Uiteindelijk kunnen we aan de haven bij meson Arco da Vella een spaghetti carbonara eten. Niet duur, maar meer dan vette vulling is het ook niet. Op weg naar de kaap krijg ik ontzettende aandrang om het goedje weer net zo snel te lozen, dat lukt uiteindelijk op een stil plekje in de natuur. Eerst komen we aan de rand van Fisterra langs de kerk Santa María das Areas.

Santa María das Areas, Fisterra

Santa María das Areas, Fisterra

Cabo Fisterra ligt op een hoogte van 140 m., maar de weg ernaartoe is goed te doen. Onderweg komen we langs een beeld van een pelgrim, die aan zijn houding te zien zwaardere omstandigheden had.

pelgrimsbeeld op de kaap

pelgrimsbeeld op de kaap

Steeds verder langs de zee, tot we na 3 km bij het postje aankomen dat 0,00 km aangeeft.

0,00 km

0,00 km

We gaan eerst even in de vuurtoren kijken en een stempel voor de credencial halen.

vuurtoren Cabo Fisterra/Finisterre

vuurtoren Cabo Fisterra/Finisterre

Dan gaan we in de bar wat drinken, het is hier vol, veel mensen die hier de tijd doden totdat het zover is om een plekje op de kaap te zoeken. Om half 8 doen wij dat ook, rijkelijk vroeg, maar het is een geweldige avond om buiten te genieten.

prachtige kaap van Fisterra

prachtige kaap van Fisterra

er zijn nog tig wachtenden ....

er zijn nog tig wachtenden ….

We vinden een mooi plekje, toch zit ik niet erg rustig. Druk hier, dat geeft enigszins rumoer, en een enkele zeer nadrukkelijk aanwezige Argentijn meent met zijn dronken gebral de omstanders aan het lachen te moeten maken. Toch is het niet dat wat me stoort, maar mijn eigen hoogtevrees. Als ik zie hoe dicht sommigen bij de rand komen, staand of zittend, met slippers aan, dan krijg ik al de bibbers in de benen. Raar is dat, zelf zit ik zo veilig als maar kan, maar ik wil toch echt niet meemaken dat er eentje naar beneden dondert. Neem bijvoorbeeld de man hieronder, die enkel voor een mooi plaatje risico neemt.

bibbers van risiconemers

bibbers van risiconemers

Uiteindelijk lukt het me rustiger te worden, ondertussen maak ik van verschillende zonsondergangfasen filmshots en foto’s. De mooiste foto’s zal ik hieronder weergeven.

20.46 uur

20.46 uur

20.51 uur

20.51 uur

20.53 uur

20.53 uur

21.02 uur

21.02 uur

21.05 uur

21.05 uur

21.13 uur

21.13 uur

Een beetje stil lopen we de kaap af terug naar het centrum, onze camino is nu echt voorbij. Ik realiseer me hoeveel mazzel wij hadden met het weer, van verscheidene andere pelgrims weet ik dat de camino naar Fisterra lang niet altijd droog verloopt, soms zelfs ronduit regenachtig. En dat er van een zonsondergang op de kaap lang niet altijd sprake is. geeft me direct een gelukkig gevoel dat ik dit wel mocht ervaren, het leven is echt mooi!
Het tempo naar beneden gaat omhoog, want ik heb dringend een WC nodig. Vooraan bij de haven van Fisterra duik ik bij Taberna Alara naar binnen, Jacques zoekt vast een plekje op het terras. Als ik van de WC afkom staat Jacques voor het terras te wachten, hij werd door de camerero naar buiten gedirigeerd, volgens hem een ongelikte brutale hond. Gaan we ons geld toch ergens anders besteden. Bij een volgende bar aan de haven drinken we een wijntje op het terras maar verhuizen later naar de serre, het koelt flink af
’s avonds. Toen we op het terras zaten kwam trouwens die dronken Argentijn langs, kreeg bij de buurvrouw geen drankje meer en werd meteen agressief. Wij voelden ons bijna geroepen om in te grijpen maar gelukkig kreeg zijn maat hem uiteindelijk meegetrokken. Wat een kwallebak zeg.
We sluiten af met een Chivas Regal en mogen van de serveerster bij het inschenken zelf “stop” zeggen. Bij het afrekenen van 2 wijn, 2 whisky en een fles water betalen we € 10, inclusief fooi. Maar goed dat dit in Nederland meer kost, je zou nog aan de drank raken zo. Om 23.30 uur zijn we terug in ons hotel.

NAAR DE VOLGENDE DAG                         TERUG NAAR ETAPPESCHEMA

Camino Fisterra, dag 5: Terug naar Santiago

Donderdag 1 september 2016

We slapen uit en na het ontbijt komen we tegen 9.45 uur bij de bushalte, waar de bus naar Santiago op het punt van vertrekken staat. Pierre en Patricia, we zagen ze gisteren bij de vuurtoren, zouden met deze bus gaan en we hadden gehoopt ze nog even te zien. Zelf gaan we bij Restaurante Tearron aan de haven koffie drinken, totdat we onze bus van 11.45 uur naar Santiago kunnen nemen. Deze bus volgt heel lang de kustlijn, en pas met nog 30 km te gaan duikt die het binnenland in. Met dit mooie weer is het genieten van de kustlijn, op advies van onze Outdoorgids hebben we in de bus een zitplaats aan de rechterkant genomen.
Om 14.15 uur is de bus op het grote ondergrondse busstation van Santiago. We moeten de trappen op, naar buiten, en daar staat al de bus die ons voor € 1 naar de Praza de Galicia brengt. Vanaf hier slechts een klein stukje lopen naar ons hotel Avenida in de Fonte de Santo Antonio, waar we dezelfde kamer krijgen als vorige week.

’s Middags loop ik ondanks de hitte een half uur naar El Corte Inglés voor mijn vaste ritueel als ik een camino afsluit, een passend kado kopen voor Janny. Voor mezelf koop ik een jeans en bijpassend overhemd, zodat ik de komende 2 dagen eerder als toerist dan als pelgrim herkenbaar ben in Santiago, en ook als zodanig thuiskom. We vermaken ons tot onze terugreis met slenteren door het centrum, wat souvenirs kopen, onze tapasbar Petiscos do Cardeal, het concert van la Tuna op de Praza do Obradoiro etc. Vrijdag ga ik eerst bij een apotheek Immodium kopen, mijn darmen zijn nog wat overstuur, maar krijgen eerlijk gezegd ook weinig aandacht van mij om te herstellen. We bezoeken de huiskamer, waar Ben en Pauline zitten, collega hospitaleros uit Roncesvalles. Ook ene Aart zit hier, hij heeft de Francés gelopen en heeft morgen dezelfde vlucht als wij. In het centrum staat ineens Barbara achter ons, net terug uit Muxía. Zij is begin van de week met de bus naar Fisterra gereden, en heeft daar besloten in 2 dagen de tocht naar Muxía te lopen, de Camino Fisterra heeft ze ooit al gelopen. Even samen een bakkie doen en dan weer ieder onze eigen weg. Op het terras van Cafe Cervantes praten we even met twee Nederlandse vrouwen die vanuit Frankrijk naar SdC en Fisterra zijn gefietst, ook zij hebben morgen dezelfde vlucht als wij.

Zaterdagmorgen zien we Barbara voor het laatst, ze is weer emotioneel als ze afscheid neemt en betuigt nog eens haar dankbaarheid dat wij haar op sleeptouw namen toen ze het moeilijk had. Er gaat heel wat rond in dat koppie van haar, maar ze laat er weinig over los, ondanks Jacques’ uithoorpogingen. Om half 2 hebben we onze rugzak uit het hotel gehaald en nemen we op de Praza da Galicia de bus naar het vliegveld. In 40 minuten zijn we er, inchecken gaat snel, uiteindelijk vertrekt ons vliegtuig om 17 uur met ruim een half uur vertraging. Onderweg wordt omgeroepen dat de vlucht 1.50 uur duurt i.p.v. 2.15 uur, geen idee hoe zo’n piloot dat doet, maar hij zal wel wat van de verloren tijd proberen in te halen.
Op Schiphol hebben we vrij snel een trein naar Arnhem, even overstappen op een trein naar Elst, en daar staat Janny. Fijn om weer thuis te zijn na 3 weken! Voorlopig even caminomoe, ik ben nu 3 keer aangekomen in Santiago, en heb diverse caminokilometers gemaakt tussendoor. Misschien volgend jaar eens heel iets anders, wie weet.

Filmverslag van de Camino Primitivo/Camino Fisterra:


TERUG NAAR ETAPPESCHEMA