Dinsdag 16 augustus 2016
Vandaag wandelen we 23 km van Grado naar Salas:
routekaart dag 2
Vandaag weer de nodige klimkilometers, het eerste stukje vanaf Grado naar San Juan de Villapañada staat op het hoogteprofiel van gisteren, de rest zie je hieronder:
hoogteprofiel dag 2
Om 7 uur zitten we als eersten in de bar voor het ontbijt, 20 minuten later gaan we op pad. Het wordt net licht, het is bewolkt en een beetje mistig, de temperatuur is prima om te wandelen. De route is niet echt spectaculair, we overwinnen eerst geleidelijk aan een hoogteverschil van 300 meter, en dalen dan weer af naar Doriga. De bar daar is dicht, er staat wel een automaat waaruit we een blikje cola en een twix halen en deze nuttigen in het voorportaal van de kerk ertegenover.
In Cornellana slaan we niet linksaf voor de directe route naar klooster San Salvador, maar lopen rechtdoor naar het centrum. Op het terras van een bar bij een tankstation kunnen we lekker koffie drinken en een bocadillo eten. Als we later verder lopen, zien we dat wat verderop in het centrum de mogelijkheden voor een bar aantrekkelijker zijn, er is ook een supermarkt. Als je alles van te voren weet … In het centrum linksaf, en zo komen we ook bij het klooster, waar ze net druk bezig zijn een of andere kermistoestand op te bouwen. Zal niet rustig zijn in de kloosterherberg vannacht, Sigi en Sylvia wilden hier gaan slapen.
In Cornellana, klooster San Salvador, 12e eeuw
detail klooster San Salvador
We gaan verder naar Salas, dat betekent weer 250 meter omhoog. Daar mogen we 11 km over doen, dus het gemiddelde stijgingspercentage valt mee. Het klimmen gaat me trouwens boven verwachting goed af, ik had verwacht meer adempauzes nodig te hebben. Het is nog steeds bewolkt, enigszins benauwd, maar prima wandelen zonder de hitte van de middagzon, ook door mooie schaduwrijke natuur.
Op weg naar Salas
Om 13.45 uur zijn we in Salas, hotel Soto is al completo. We komen langs de Oficina de Turismo, die in de hal van luxe hotel Castillo de Valdes zit. De dame daar weet echter niets, niet waar nog vrije hotelkamers zijn, zelfs niet hoe duur de kamers zijn in het hotel waar haar bureau staat. Iets verder zit particuliere herberg de Miguel, nog dicht, er staan/zitten ongeveer 10 pelgrims te wachten. We besluiten eerst maar een koffie te gaan drinken op een terras vlakbij.
koffie in Salas
Na een kwartier gaat de deur open, als we aan de beurt zijn bij het bureau boven kunnen we nog net een bed krijgen op zolder, voor een € 10. De pelgrims in Roncesvalles die durven te klagen zouden eens moeten weten wat ze hier voor dat geld krijgen.
Bed op zolder van Albergue de Miguel, Salas
Nu we zeker zijn van een slaapplek zetten we eerst de rugzak weg, en worstelen we ons diep gebukt weer door het lage zolderdeurtje de steile trap af, op weg naar een biertje en een schaaltje groene olijven. Terug in de herberg alle was in de wasmachine, samen met die van 2 Fransen, voor € 3,50. Douchen, een beetje Bioforce smeren, maar de schade valt mee. Afwisselend rusten, was uit de machine in de droger, rusten, uit de droger.
in Salas
Als we weer ergens in het centrum buiten zitten met een drankje komen Sigi en Sylvia langs, op zoek naar een slaapplek. We sturen ze naar het hotel met de OdT, later blijken ze daar een kamer te hebben genomen voor € 70. ’s Avonds gaan we met hen daar eten, blijkt een zeer goede keus: toastje vooraf, lekkere pasta, cordon blue, lekkere postre, en dat voor de normale pelgrimsmenuprijs. Sigi en Sylvia hebben elkaar leren kennen op de camino; een keer werd Sigi onwel, en Sylvia was met haar verpleegkundige kennis zijn reddende engel. Sindsdien zijn ze bij elkaar, zij heeft zijn leven gered herhaalt hij steeds. Ze zijn wel aardig, maar vooral Sigi wil erg graag veel meedelen over zijn gelopen camino’s. We laten het maar gaan. Sylvia laat weten meegewerkt te hebben aan de Outdoorgids, de foto’s waarbij ss staat zijn door haar gemaakt. Ik zou mijn naam anders afkorten, zeker als Duitse, maar goed.
Het slapen is minder, veel leven in de herberg, op 2 WC’s is geen papier, en geen hospitalero te vinden. Later blijkt er een 3e WC te zijn, daar is gelukkig nog wel papier. Jacques ziet aan zijn voeteneind een grote bos klimtouw liggen, lag er vanmiddag nog niet (zie de foto), en hij denkt dat die erneer gelegd is als reddingsmiddel bij brand voor een vlucht via het dakraampje. De volgende ochtend laat hij weten slecht geslapen te hebben i.v.m. deze onveilige situatie.