Maandag 15 augustus 2016
Eerst maar even de routekaart voor vandaag, het stippellijntje aan het begin is de omweg naar Ules via twee middeleeuwse kerkjes:
routekaart dag 1
Geklommen wordt er vandaag ook, meteen in het begin al het alternatief via Ules:
vandaag de eerste klimmeters
Om 6.30 uur staan we op, we hebben besloten Oviedo te verlaten via de alternatieve route omhoog langs 2 middeleeuwse kerkjes. Ons hotel ligt op die route, en richting station vinden we een prima ontbijtbar. Het heeft vannacht geonweerd, nu is het nog donker maar droog. Iets om rekening mee te houden, hier wordt het pas rond 7.15 – 7.30 uur licht, dus het heeft geen zin eerder op pad te gaan.
Na het ontbijt direct links van het station een flink aantal trappen omhoog, er is ook een roltrap maar die doet het niet. Vast een signaal, je wil je conditie verbeteren, dan zul je klimmen ook. Daarna blijft het gestaag omhoog gaan. Oviedo ligt op 200 m hoogte, en het alternatief via de kerkjes klimt ruim 200 meter. Een mooie route met terugblikken op de stad.
Oviedo uit
Dan komen we bij de eerste kerk, de Santa María del Naranco uit de 9e eeuw.
Santa María del Naranco boven Oviedo
Deze kerk was oorspronkelijk bedoeld als uitzichtspunt van een paleis, maar is na de bouw als kerk gebruikt. Helaas gaan beide kerken vandaag pas om 9.30 uur open. Een klein stukje verder omhoog komen we bij de kerk San Miguel de Lillo, eveneens uit de 9e eeuw.
San Miguel de Lillo boven Oviedo
Deze kerk is in de 12e of 13e eeuw door een aardverschuiving zodanig verwoest, dat wat er nu staat nog slechts 1/3e gedeelte is. Beide kerken behoren tot het UNESCO cultuurerfgoed.
San Miguel de Lillo boven Oviedo
Vanaf de laatste kerk is het even zoeken welk pad we moeten hebben, we vinden een nauwelijks herkenbaar stenig pad langs een beekje omhoog, dat moet goed zijn. De route verder is afwisselend, soms asfalt, soms onverhard, met enkele mooie stukken, en continu omhoog en omlaag, soms erg pittig omhoog.
In Escamplero, na 12 km, drinken we wel iets, maar verzuimen wat te eten te kopen. Stom. Dat breekt ons later op, want tot Grado, 13 km verder, valt niets te halen. Of het is er niet, of het is dicht. Maandag hè! Even wennen weer aan camino lopen in Spanje.
In Valsera staat wel een mooi kapelletje, dat we gebruiken om even te rusten.
kapel in Valsera
kapel in Valsera
Het wordt warm, het laatste stuk naar Grado gaat over een bloedhete veldweg, 37° staat later aangegeven. In Grado worden we geconfronteerd met HET grote minpunt van deze camino in augustus: de herberg is al volledig vol. Er zijn veel Spanjaarden onderweg, zij bellen en reserveren herbergen en hostals waar dat kan, en omdat het niet kan bij de gemeentelijke herbergen begint hier ’s morgens de ratrace voor een bed. Zo vroeg opstaan dat ze minimaal een uur in het donker lopen. Jacques en ik hebben geen zin hieraan mee te doen.
Wij lopen het centrum door, omdat in onze gids gesproken wordt over een particuliere herberg Hospedaje Narcea. We hebben geluk, krijgen de laatste 2-persoons kamer voor
€ 30 met gedeelde badkamer in een appartementengebouw aan de overkant. Wel op de 4e verdieping, alle trappen op. Jacques zit helemaal stuk, te weinig gegeten en gedronken vandaag. Na een colaatje gaat het iets beter, maar eenmaal op de kamer rusten we lang uit. Ik ga alvast douchen en daarna naar de bar, Janny bellen, biertje drinken en een grote fles water, en wachten tot Jacques zich meldt. We maken nog een rondje door het stadje.
’s Avonds genieten we samen met een ouder Duits echtpaar, Sigi (Siegfried) en Sylvia van een prima pelgrimsmenu: vissoep met grote garnalen, pollo of merluza met patat en een salade, een helado na, voor € 10 inclusief wijn en brood. Duidelijk dat we de dag afsluiten om 21 uur, de moeheid velt ons.