Vandaag mogen we 27 km aan onze schoenzolen toevoegen, daarbij 400 hoogtemeters overbruggen om 2 Alto’s te bedwingen. Volgens de gids een mooie route naar de aangename plaats Monreal.Pas na ruim 18 km, in Izco, schijnen we wat te drinken en eten kunnen krijgen. Daarvoor moeten we wel eerst over de Alto de Aibar en de Alto de Loiti.Als we ’s morgens Sangüesa uitlopen passeren we een andere mooie kerk, nog dicht natuurlijk.Na 3 km komen we in Rocaforte waar niets te halen valt. Hier begint een mooi onverhard bospad naar de Sierra de Aibar, een stukje onder de top valt ons pad samen met de Cañada Real, een oude schapenroute. Vanaf de 713 m hoge Alto de Aibar hebben we mooi zicht op de vallei van de rivier Irati. We dalen een stuk af en beginnen dan aan de klim naar de Alto de Loiti. Kort voor de top buigen we af over een pad naar Izco. De route loopt nu door een afgerasterd gebied waar volgens de gids van Jacques stieren los lopen. We zijn in gezelschap van een paar Spaanse pelgrims en maken ons geen zorgen. Eenmaal door het hek blijken het vooral jonge koeien en stieren te zijn, die niet echt een gevaarlijke indruk maken. Maar ja, veel meer verstand van koeien dan dat er melk uit komt heb ik niet. In Izco pakken we een verfrissing, dan blijft de route even redelijk vlak tot Abinzano voordat we verder afdalen naar Salinas, over een betonpad, maar wel erg mooi, zoals de hele route vandaag.Een bospad voert ons van Salinas naar de mooie Romaanse brug van Monreal.Naast de kerk van Asunción ligt de herberg.Jacques en ik besluiten eerst te kijken of er nog een hostal is, maar helaas, weinig keus en bezet. Dan toch maar de herberg; beneden de woonkeuken en een gang met sanitair, boven een zaal met stapelbedden. Best aangenaam eigenlijk. In de aan de andere kant van de kerk gelegen bar/restaurant kunnen we een biertje drinken en vanavond wat eten. Beneden aan de autoweg zou ook een hostal met bar moeten liggen, maar na de kilometers vandaag hebben we geen zin in een extra afdaling en retourklim. Wel om de kerk te gaan bekijken.Het menu ’s avonds verloopt enigszins chaotisch als we aanschuiven bij de Spaanse pelgrims, die al ieder een bord en één grote schaal pasta hebben. Teveel voor hen, dus zij vragen 2 borden met bestek erbij zodat we mee kunnen eten. Bovendien bestellen we wat extra’s, maar zo snel van begrip zijn ze daar niet. Afijn, we krijgen uiteindelijk genoeg te eten en drinken en daarom gaat het toch.
Pas na ruim 18 km, in Izco, schijnen we wat te drinken en eten kunnen krijgen. Daarvoor moeten we wel eerst over de Alto de Aibar en de Alto de Loiti.
Als we ’s morgens Sangüesa uitlopen passeren we een andere mooie kerk, nog dicht natuurlijk.
Na 3 km komen we in Rocaforte waar niets te halen valt. Hier begint een mooi onverhard bospad naar de Sierra de Aibar, een stukje onder de top valt ons pad samen met de Cañada Real, een oude schapenroute. Vanaf de 713 m hoge Alto de Aibar hebben we mooi zicht op de vallei van de rivier Irati. We dalen een stuk af en beginnen dan aan de klim naar de Alto de Loiti. Kort voor de top buigen we af over een pad naar Izco. De route loopt nu door een afgerasterd gebied waar volgens de gids van Jacques stieren los lopen. We zijn in gezelschap van een paar Spaanse pelgrims en maken ons geen zorgen. Eenmaal door het hek blijken het vooral jonge koeien en stieren te zijn, die niet echt een gevaarlijke indruk maken. Maar ja, veel meer verstand van koeien dan dat er melk uit komt heb ik niet. In Izco pakken we een verfrissing, dan blijft de route even redelijk vlak tot Abinzano voordat we verder afdalen naar Salinas, over een betonpad, maar wel erg mooi, zoals de hele route vandaag.
Een bospad voert ons van Salinas naar de mooie Romaanse brug van Monreal.
Naast de kerk van Asunción ligt de herberg.
Jacques en ik besluiten eerst te kijken of er nog een hostal is, maar helaas, weinig keus en bezet. Dan toch maar de herberg; beneden de woonkeuken en een gang met sanitair, boven een zaal met stapelbedden. Best aangenaam eigenlijk. In de aan de andere kant van de kerk gelegen bar/restaurant kunnen we een biertje drinken en vanavond wat eten. Beneden aan de autoweg zou ook een hostal met bar moeten liggen, maar na de kilometers vandaag hebben we geen zin in een extra afdaling en retourklim. Wel om de kerk te gaan bekijken.
Het menu ’s avonds verloopt enigszins chaotisch als we aanschuiven bij de Spaanse pelgrims, die al ieder een bord en één grote schaal pasta hebben. Teveel voor hen, dus zij vragen 2 borden met bestek erbij zodat we mee kunnen eten. Bovendien bestellen we wat extra’s, maar zo snel van begrip zijn ze daar niet. Afijn, we krijgen uiteindelijk genoeg te eten en drinken en daarom gaat het toch.