Na een goede nachtrust en goed ontbijt loop ik om 9 uur naar buiten, eerst helemaal Cadavedo door. Het is lichtgrijs met een aangename wandeltemperatuur. vandaag maar een echte flinke klim, na Cadavedo eerst relatief vlak over veldwegen.
Vergeleken met gisteren niet echt spectaculair, wel lekker wandelen over rustige wegen en paden. Na 8 km kom ik in Canero bij Hostal Canero met Albergue Playa de Cueva, goed voor koffie met een Napolitano (chocoladecroissant). Ik tref hier de 3 Duitsers weer, en een groepje van 4 Spanjaarden die met lichte rugzakken lopen, de rest wordt vervoerd. Verder geen pelgrims, zijn zeker al eerder op pad gegaan om vandaag een grotere afstand af te leggen. 
Na de rust steek ik de Río Esva over en volg een stukje het pad erlangs.
Bij gebrek aan spectaculaire beelden fotografeer ik het kerkje San Sebastian de Barcia, zoals de meeste kerken hermetisch afgesloten.
Voor het volgen van de route is de gids nauwelijks nodig, deze wordt goed aangegeven onder andere met dit soort tekens:
Het hoogtepunt vandaag is duidelijk tot het laatst bewaard, als ik vanaf Villar ineens uitzicht krijg op Luarca aan de andere kant van de Río Negro (zou zo de naam van een western met John Wayne kunnen zijn). Wat een mooi gezicht op het centrum met de haven.
Een eindje verder naar beneden krijg ik de haven met de tegen de zee beschermende pieren nog beter te zien.
Via een mooie steile straat daal ik af naar het centrum.
Met hulp van Maps vind ik snel de route naar Hotel Dabeleira. Het is half 2, maar ik kan toch al inchecken, mooie kamer met badkamer op de 3e verdieping. Eerst de rugzak weg, dan ga ik om de hoek in een bar een koffie drinken en bocadillo eten. Na deze lunch zoals gebruikelijk douchen, wasje doen en rusten. Rond half 5 weer het centrum in, vlakbij het hotel een monument als eerbetoon aan water.
Op de Plaza Alfonso een foto van de Ayuntamiento,
en van de Río Negro in het centrum, met lage waterstand.
Na een rondje centrum eindig ik voorlopig op een terrasje aan de haven. In de zon is het hier goed zitten, in de schaduw is het met de wind te fris.
Biertje, lekker mensen kijken, ondertussen dagboek bijwerken, heerlijk. Vlakbij hangt aan de buitenmuur een houten, antieke barometer:
Ik koop ergens een fles water, vind een ontbijtplek voor morgen, ’s avonds kuier ik langs de pier richting zee, waar op een klif de vuurtoren met daarachter een kerkje ligt.
Vanaf hier nog even een blik op de stad,
dan loop ik weer naar de haven om bij Restaurante La Pizzeria daar een pizza griega te eten. Iemand vertelde mij dat hier uit Luarca een Nobelprijswinnaar komt. Thuis opgezocht, blijkt Severo Ochoa de Albornoz te zijn, die in 1959 de Nobelprijs voor Fysiologie kreeg voor zijn synthese inzake nucleïnezuren DNA/RNA (vraag me s.v.p. geen details). Na de pizza ga ik iets verderop bij Bar Muelle 3 met een wijntje op het terras zitten,
krijg er pelpinda’s bij, een tijd genietend van de laatste mooie blikken over de haven.

TERUG NAAR VORIGE DAG                         VERDER NAAR VOLGENDE DAG