Om 8 uur zitten we aan het ontbijt, we hebben afgesproken dat Antonio ons rond 9 uur wegbrengt. Een kwartier eerder staan we al klaar, we nemen afscheid van Mark en wensen elkaar buen camino. Antonio is ook klaar, en via een rit van 20 minuten over veel binnenweggetjes komen we aan bij het kerkje in Leiro. Op de kruising staat een postje met de nieuwe routeaanduiding, iets meer dan 51 km nog?
postje met nieuwe route
Op de kruising bij het kerkje rechtsaf, omhoog tot de kruising met de asfaltweg die we gisteren afliepen tot Café/Bar Julia. Dan een klein stukje die asfaltweg volgen, en dan gaan we schuin rechtsaf omhoog het bos in. De nieuwe route is goed aangegeven:
duidelijke aanwijzingen
Gisteren was aan de eigenaresse van Julia al te merken dat ze niet blij was met de nieuwe route, in de bar hingen diverse krantenknipsels hierover, ook over protesten ertegen. Die verlegging kost haar natuurlijk de nodige omzet.
In het bos is veel kap- en snoeiwerk aan de gang, wat soms bijzondere plaatjes oplevert:
miniatuur skyline
Na ruim 2 uur door het bos, met een totale klim van ruim 300 hoogtemeters, komen we in de buurt van Vizoño weer in de bewoonde wereld. En in de buurtschap As Travesas komen we bij bar Avelina! Onverwachts, lekker koffie. Het blijkt vanaf hier nog maar 3 km naar Hospital de Bruma te zijn, wij moeten dan nog 2 km verder naar ons pension. Vervelend is dat we vanaf deze bar een stuk langs de redelijk drukke weg moeten lopen, rechts ligt een groot electriciteitsbedrijf. Na een (te) lang stuk mogen we linksaf een rustige weg in, richting Bruma. Bij een leuke maar droge waterplaats eten we ons brood van gisteren op:
lunchpauze
niet boos, maar stoer
We gaan weer op pad en lopen al snel langs de herberg van Hospital de Bruma, we zien geen bekenden hier. We besluiten direct door te lopen naar Ó Mesón Novo, waar we rond 14 uur aankomen. Mooie route vandaag, behalve dat stuk langs een drukkere weg.
Vlakbij het pension zit een kleine supermarkt, hier halen we net als gisteren voor ieder een appel en een fles water voor de camelbag. Het kraanwater hier in Spanje bevat veel chloor en je weet nooit hoe de darmen daarop reageren. Voor de rest valt er in de buurt weinig te beleven, dus ’s avonds besluiten we in de bar te blijven, daar tapas (kaas, Chorizo, empanadas = tonijn in bladerdeeg) te eten en voetbal te kijken.
eenvoudig maar lekker
Om 22 uur liggen we op bed, morgen wordt een lange dag.