Vanmiddag met de trein naar Schiphol, waar ik Chris en Gijs zal ontmoeten. Eind van de middag de vlucht naar Sevilla, verwachte aankomst 20.30 uur. Tot middernacht kunnen we inchecken bij ons hostal, dus volgens schema moet dat allemaal goed komen.
Het weer: vanmiddag regen in Sevilla! Vanavond weer droog, morgenmiddag een buitje mogelijk, maar woensdagmiddag flink wat regen. Zeggen ze. We zullen zien hoe het zich ontwikkelt.

Als ik er zin in heb, en er gelegenheid voor is, zal ik onderweg af en toe wat op mijn weblog schrijven. In ieder geval houd ik in mijn dagboekje de belangrijkste gebeurtenissen bij en de feiten van de gemaakte films en foto’s. Dan kan ik later thuis mijn weblog uitgebreid bijwerken.

Mijn gevoel? De laatste weken erg druk geweest, ma zit in verpleeghuis de Vijverhof, haar appartement is een heel eind opgeruimd, Janny zorgt voor de schone oplevering eind april. Ik heb het al vaker gezegd, ik ben een bevoorrecht mens. Janny steunt me 100% en stimuleerde me 4 weken terug om toch te gaan, toen ik eigenlijk al besloten had tot annulering in verband met de verpleeghuisindicatie van ma. Pas sinds gistermiddag met mijn gedachten volop bij deze camino. Zoals altijd die twijfel; aan de ene kant de deur hier achter me dichttrekken en alles wat me lief is voor een tijdje achterlaten. Aan de andere kant het avontuur, het primitieve, de mooie onbekende natuur en steden/dorpen die lokken. Zodra ik een stukje verslag lees van een pelgrim of foto’s zie van onderweg is die honger om het zelf weer te doen volop terug. Zo zal het straks ook wel zijn, als ik eenmaal in Sevilla sta. En met Chris en Gijs heb ik aangenaam gezelschap, maakt het ook gemakkelijker dan alleen op pad gaan. Het wandelen zal dit keer ook goed zijn om de emotionele kanten van ma’s verhuizing weg te poetsen. We hadden al niet zo’n geweldige band, dat is er door haar gedrag tengevolge van toenemende dementie niet gemakkelijker op geworden. Tijd om stoom af te blazen dus.