Donderdag 1 september 2016
We slapen uit en na het ontbijt komen we tegen 9.45 uur bij de bushalte, waar de bus naar Santiago op het punt van vertrekken staat. Pierre en Patricia, we zagen ze gisteren bij de vuurtoren, zouden met deze bus gaan en we hadden gehoopt ze nog even te zien. Zelf gaan we bij Restaurante Tearron aan de haven koffie drinken, totdat we onze bus van 11.45 uur naar Santiago kunnen nemen. Deze bus volgt heel lang de kustlijn, en pas met nog 30 km te gaan duikt die het binnenland in. Met dit mooie weer is het genieten van de kustlijn, op advies van onze Outdoorgids hebben we in de bus een zitplaats aan de rechterkant genomen.
Om 14.15 uur is de bus op het grote ondergrondse busstation van Santiago. We moeten de trappen op, naar buiten, en daar staat al de bus die ons voor € 1 naar de Praza de Galicia brengt. Vanaf hier slechts een klein stukje lopen naar ons hotel Avenida in de Fonte de Santo Antonio, waar we dezelfde kamer krijgen als vorige week.
’s Middags loop ik ondanks de hitte een half uur naar El Corte Inglés voor mijn vaste ritueel als ik een camino afsluit, een passend kado kopen voor Janny. Voor mezelf koop ik een jeans en bijpassend overhemd, zodat ik de komende 2 dagen eerder als toerist dan als pelgrim herkenbaar ben in Santiago, en ook als zodanig thuiskom. We vermaken ons tot onze terugreis met slenteren door het centrum, wat souvenirs kopen, onze tapasbar Petiscos do Cardeal, het concert van la Tuna op de Praza do Obradoiro etc. Vrijdag ga ik eerst bij een apotheek Immodium kopen, mijn darmen zijn nog wat overstuur, maar krijgen eerlijk gezegd ook weinig aandacht van mij om te herstellen. We bezoeken de huiskamer, waar Ben en Pauline zitten, collega hospitaleros uit Roncesvalles. Ook ene Aart zit hier, hij heeft de Francés gelopen en heeft morgen dezelfde vlucht als wij. In het centrum staat ineens Barbara achter ons, net terug uit Muxía. Zij is begin van de week met de bus naar Fisterra gereden, en heeft daar besloten in 2 dagen de tocht naar Muxía te lopen, de Camino Fisterra heeft ze ooit al gelopen. Even samen een bakkie doen en dan weer ieder onze eigen weg. Op het terras van Cafe Cervantes praten we even met twee Nederlandse vrouwen die vanuit Frankrijk naar SdC en Fisterra zijn gefietst, ook zij hebben morgen dezelfde vlucht als wij.
Zaterdagmorgen zien we Barbara voor het laatst, ze is weer emotioneel als ze afscheid neemt en betuigt nog eens haar dankbaarheid dat wij haar op sleeptouw namen toen ze het moeilijk had. Er gaat heel wat rond in dat koppie van haar, maar ze laat er weinig over los, ondanks Jacques’ uithoorpogingen. Om half 2 hebben we onze rugzak uit het hotel gehaald en nemen we op de Praza da Galicia de bus naar het vliegveld. In 40 minuten zijn we er, inchecken gaat snel, uiteindelijk vertrekt ons vliegtuig om 17 uur met ruim een half uur vertraging. Onderweg wordt omgeroepen dat de vlucht 1.50 uur duurt i.p.v. 2.15 uur, geen idee hoe zo’n piloot dat doet, maar hij zal wel wat van de verloren tijd proberen in te halen.
Op Schiphol hebben we vrij snel een trein naar Arnhem, even overstappen op een trein naar Elst, en daar staat Janny. Fijn om weer thuis te zijn na 3 weken! Voorlopig even caminomoe, ik ben nu 3 keer aangekomen in Santiago, en heb diverse caminokilometers gemaakt tussendoor. Misschien volgend jaar eens heel iets anders, wie weet.
Filmverslag van de Camino Primitivo/Camino Fisterra: