De tijd vliegt. Om de 2 dagen staan Annelies en ik om 6 uur klaar om alle deuren te openen en de pelgrims uit te zwaaien, de andere dagen doen Chris en Joke dat. Helmut slaapt in de oude herberg en is daar elke dag vroeg op om de pelgrims de deur uit te krijgen. Leuk om te doen, ook al wordt het een lange dag. Meestal ´s-middags even naar bed, ik slaap meteen in om 3 kwartier tot een uur later wakker te worden. Als het regent verkopen we veel poncho´s, ook wandelstokken worden vaak gevraagd, en ‘s-middags verkopen we slaapzakken als pelgrims erachter komen dat we geen dekens hebben. Soms mensen helpen, problemen oplossen zoals met telescoopstokken die vastzitten (gereedschap in een kastje onder de balie), een automaat die weigert te geven wat gekocht is, stempels zetten, het routeblaadje naar Zubiri geven, vragen beantwoorden over ontbijt (vanaf 7 uur in Casa Sabina), vervoer van rugzakken, de bus naar Pamplona of taxivervoer naar Saint-Jean etc.
Het dagritme is half 6 op, van 6 tot 8 uitzwaaien, dan tot 8.45 uur ontbijten en vervolgens schoonmaken tot half 11. Dan scheren, douchen en naar Casa Sabina om koffie te drinken, of zoals vandaag in onze eigen keuken koffie drinken om foto´s te uploaden en een verslagje te maken voor het Libro d’Oro van de werkgroep, dat ik ook voor mijn eigen weblog gebruik. Na het koffiedrinken hebben we een uurtje vrije tijd voor onszelf. Van 13 tot 14 uur eten we, als we terugkomen staan er vaak al 50 tot 60 pelgrims te wachten.
- Enige nut van de Telegraaf
Vanaf 10 uur kunnen ze inschrijven, pas om 14 uur mogen ze naar boven. Marisol neemt dan pauze, voor ons is het even hectisch, iedereen wil z.s.m. naar zijn bed en de douche. De meeste pelgrims beginnen hier, moeten nog leren geduld te hebben en hun tocht te laten afhangen van het ritme van de dag. Sommigen hebben (te)veel vragen, willen alles onder controle hebben. We hebben veel natte dagen, dus de kranten om in de schoenen te stoppen vliegen eruit.
Bijzondere voorvallen zijn er eigenlijk niet geweest, hoewel afgelopen zaterdag een aparte en spannende dag was door de vele sneeuwval. Gelukkig geen mensen met onderkoelingsverschijnselen.
Leuke complimenten
Wel elke dag hele leuke contacten met de pelgrims, we krijgen zowel overdag als in de morgen veel complimenten, zowel voor de herberg zelf, de reinheid en de hartelijke ontvangst. Zeer dankbare mensen, te merken aan de opmerkingen in het gastenboek.
Wat zou hier staan?
Vooral de ontvangst van de pelgrims na 16 uur is leuk, het wordt wat rustiger, zodat we meer tijd hebben voor persoonlijke gesprekken. En we maken behoorlijk veel gein en ongein, onderling en met pelgrims. Gistermiddag een Frans gezin met 3 ezels en 3 kleine kinderen.
Annelies bij de ezels
De ezels in de wei, de familie binnen op bedden. De 3 kleintjes, waarvan de oudste hooguit 6 jaar, lopen frank en vrij door de herberg. Ze kregen vanmorgen veel lach op de gezichten toen ze hand in hand de trap afkwamen, de jongste pelgrims in ons midden. Veel pelgrims zien pas als ze de deur uitgaan de ezels staan. Gisteravond om half 10 een Duits gezin met 2 jongens en 2 honden. Bij de oude herberg zetten ze een tentje op, één van de jongens slaapt daar met de honden, de anderen slapen binnen. Ze zijn te laat om nog eten te maken, vreemd dat die ouders dat zo aanpakken.
Voor je het weet is het alweer 22 uur, tijd om alles af te sluiten en het licht uit te doen. Daarna nog nakaarten in onze hospitalerokeuken met een drankje, soms te luidruchtig, komt er een pelgrim op de deur kloppen of we wat rustiger willen doen. Sorry.
Ons team draait als een tierelier, we werken allemaal hard en zijn tevreden met de verdeling van de taken. Joke en Dick de wasserij, vaak veel wasjes met dit natte weer, volgens Joke staat het record op 49 mandjes. ´s-Morgens elke etage zijn eigen team, draait prima zo, als iemand eerder klaar is gaat die de anderen helpen. Ik vind het in dit team uitstekend draaien, maar denk wel dat het plezier in het werk behoorlijk afhankelijk is van hoe het in een team onderling gaat. Het is geven en nemen, in een team waar karakters teveel botsen kan dat tot fricties leiden. Met dit team zou ik zo weer een periode gaan hospitaleren.
Ha die Harry.
Wat een leuke bezoekers krijgen jullie toch! Heel apart die ezels! Voor dieren is het ook een heel avontuur. En dan op pad met 3 kleine kinderen, chapeau! Ik krijg steeds meer zin in volgend jaar, dat begrijp je vast wel. Ik hoop dat je nog veel goede dagen gaat beleven daar. Alvast een goede thuisreis gewenst. ik ben er even tussenuit voor vakantie. Tot mails, doe het hele team de groeten!!!!! Liefs van Annelies
Hallo Harry
Nogmaals een reactie van mij. Ik lees dat jullie een goed samenwerkend team hadden. Dat is mooi! Bij ons waren er dan teveel verschillende karakters, zoals je zegt, maar ook de ervaring ontbrak, inclusief bij mij. Ik kreeg weleens vragen die ik niet kon beantwoorden, zoals de vraag van een pelgrim of hij een slaapzak kon kopen. Ik wist dan niet waar ik die vandaan moest halen en zocht me wezenloos onder in de kastjes van de balie. (Ik wist dan dat er een moest zijn.)
Of de vraag of er gelegenheid was om de rugzak naar Pamplona of naar Logroño te laten transporteren. Op dat soort vragen was ik helemaal niet bedacht.
Ik hoorde dat er in Spanje een cursus voor hospitaleros bestaat. zoals in Nájera en in Santo Domingo de la Calzada. Je leert dan ook iets over het geven van gastvrijheid en omgang met pelgrims. Dat zou wel wat voor mij zijn, al zou dat dan wel toegespitst moeten zijn op de situatie in Roncesvalles.
Overigens waren al de 6 leden van ons team zeer toegewijde mensen, die ieder voor zich goed beslagen ten ijs waren gekomen.
Met hartelijke groet,
Kees
Hallo Harry
Nogmaals een reactie van mij. Ik vond het zeer attent van je dat je in maart al aangaf dat je eerder in het klooster van Roncesvalles zou aankomen dan juist op vrijdag dat de nieuwe ploeg zou beginnen. Ik had dat in mijn agenda genoteerd.
Mijn heenreis naar St. Jean pd Port was met horten en stoten, ik had in Parijs-Austerlitz mijn nachttrein naar Bayonnen gemist, zodat ik helemaal over Toulouse moest reizen, zonder slaapbank. In deze nachttrein zaten 2 mensen de hele nacht te kletsen, zodat ik geradbraakt aankwam in Toulouse. De verbinding naar Bayonne had ook weer vertraging. Dus je begrijpt hoe ik aankwam bij Esprit-du-chemin in St.Jean-pd-Port!
Groet, Kees