Om kwart over zes sta ik al op, een stuk stokbrood als ontbijt en de rest mee voor onderweg. In Bergouey begin ik meteen met de afdaling naar Viellenave aan de Bidouze.

De Bidouze bij Viellenave

Mooi, deze brug met watermolen op dit verstilde plekje. Pierre zou hier in een gîte slapen, kort na de rivier zie ik hem rechts in een huis achter het raam staan, even zwaaien naar elkaar. Vandaag weer veel klimmen en dalen, zo heb ik toch mijn training voor de vierdaagse. De eerste stop doe ik bij een primitieve picknickbank bij een beekje.

1e stop vandaag

Via een simpel houten bruggetje naar de overkant, kort daarna loopt de route dwars door een weide. Nat hoog gras, dus weer natte voeten. Even zoeken naar bordjes aan de overkant waar de route verder loopt, ook even dwars door een kudde schapen heen.

Door de schapenkudde

In Saint-Palais kom ik op bekend terrein van mijn route in 2011. Op een terrasje waar ik toen volgens mij ook zat bestel ik een grote sandwich en twee cola. Dan gaat het Saint-Palais uit en begint al snel de klim naar de Chapelle de Soyarce. Ik herinnerde me nog dat het flink klimmen was, maar nu ik aan het begin sta valt me weer op hoe steil en lang het inderdaad omhoog gaat over het rotsige pad. Na 2 km ben ik boven en geniet weer van het uitzicht. De stèle van Gibraltar ben ik dan al voorbij.

Bij de Chapelle de Soyarce

Ver voor me zie ik enkele pelgrims, vanavond ben ik duidelijk niet meer alleen in de herberg. Op de rest van de route richting Ostabat, nog 5 km, wordt het echt druk. Helaas is de Chapel van Harembeltz dicht, middagpauze. Vooraan in Ostabat passeer ik de boulangerie annex épicerie met bar en terras, kort erna zit links een particuliere herberg.

Pension Ametzanea Ostatua in Ostabat

In dit pension met de Baskische naam Ametzanea Ostatua besluit ik te blijven, ik heb er 27 km opzitten. Vorige keer sliep ik 800 meter buiten Ostabat bij de zingende Bask, het lijkt me leuk nu eens iets anders te proberen. In het pand naast het pension/bar is mijn slaapkamer, er staan 3 bedden, door de vloerplanken kijk ik zo naar de begane grond. Na de douche lig ik op bed te rusten als de eigenaar twee Franse dames als mijn kamergenoten aflevert. Op leeftijd, samen stuwen we de gemiddelde leeftijd omhoog. Ze zijn erg aardig en brengen het geduld op langzamer te praten, of zinnen anders te formuleren, zodat ik een gesprek met ze kan voeren.
Ik merkte trouwens na het douchen dat ik een grote blaar heb onder mijn grote teen, toch te lang doorgelopen met natte sokken. Doorgeprikt en een compeed erop, zo goed als mogelijk de randjes gladgestreken. Kijken hoelang die houdt op deze lastige plek.

Om 19 uur krijgen we in de bar een gezamenlijke maaltijd, en morgen om 7 uur ontbijt. Aan de maaltijd zitten louter Fransen, en twee Walen, maar die zijn nog erger dan Fransen. Kunnen wel Nederlands blijkt later, maar verrekken dat te spreken. Gewoon opheffen dat Wallonië en er een Franse provincie van maken, als Frankrijk ze wil hebben tenminste. Soms kan ik meekomen in het Frans, vooral mijn overbuurman is een aardige Fransoos die zijn best doet mij bij de gesprekken te betrekken. En de laatste restjes vlees en groenten met me deelt. We eten groentesoep, 3 stukken kotelet, pasta, sperziebonen en een ijsje na. En voldoende rode wijn. Om kwart over tien ga ik naar bed.

Afstand vandaag: 27 km
Afstand totaal: 82 km
Herberg: Pension Ametzanea Ostatua in Ostabat