Vrijdag 17 mei is tot nu toe de dag van de meeste toevalligheden. Donderdagavond haalt Joke een rozenkrans uit de grote wasmachine, vrijdagochtend besluiten we die in de leeskamer bij het kleine Mariabeeld te leggen. En vrijdagmiddag zie ik een vrouw zoekend rondom de balie lopen, ze is haar rozenkrans verloren. Kan nooit die van gisteren zijn, want ze is net aangekomen. We sturen haar naar Maria, en de rozenkrans die daar ligt vindt ze mooi en neemt die mee. Zaterdag zien we dat ze niet de gevonden rozenkrans heeft meegenomen maar een andere, maar toch.

Vrijdagmorgen vinden we een grote handdoek. ´s-Middags komt er een Duitser die een handdoek wil kopen, de vorige heeft hij vergeten of verloren. We verkopen geen handdoeken, dus loop ik met hem naar de tafel, waar de gevonden handdoek nog ligt. Helemaal blij gaat hij douchen.

Nog later komt er een Duitse vrouw. die samen met twee Brazilianen loopt. Ze wil een stempel, maar € 10 vindt ze veel en de nieuwe herberg vindt ze te modern. Ik ga kijken hoever we zijn, de nieuwe is net vol, ze gaat naar de oude. Dan zegt ze, dat is precies de plek waar ik wil slapen, ik heb de film The Way al 3 keer gezien. Ik schrijf haar in en ze krijgt bed nummer 1! Dolgelukkig. Hoe bestaat het.

In de avond komt er een Ier met 2 grote wolfshonden, verkleumd, mank lopend. De afgelopen nacht is hij op de berg blijven hangen, hij was gevallen en had net een ravijn gemist. Het waaide te hard voor de tent, dus heeft hij in de open lucht overnacht. We geven hem een kop thee, later zetten we hem in de keuken met een grote kop soep en een brood. Het is een grote stoere kerel, maar nu is het toch even een klein menneke. Ik vraag hem naar natte spullen en ga met een natte slaapzak en broek naar Joke, die ondanks de sluitingstijd de spullen in de droger gooit. Hij wil de tent opzetten en wacht op een ouder Engels echtpaar die ook de tent heeft staan, na het menu gaan ze hem helpen met het opzetten. Juist zulke ervaringen zoals van vandaag maken dit werk extra boeiend.

Om de twee dagen sta ik samen met een andere hospitalero om half 6 op, zodat we om 6 uur alle deuren van het slot kunnen halen, lichten aan, de pelgrims uitzwaaien en diverse vragen beantwoorden of spullen verkopen.

18 mei: sneeuw

Zaterdagmorgen 18 mei, ik kan uitslapen tot half 8. Ik ga eerst douchen, dan kijk ik op de slaapkamer uit het raam. Sneeuw! En niet zo´n klein beetje, een heel pak al. Dat belooft wat voor vandaag. De hoge route zal wel dicht zijn, maar de pelgrims die over de “lage” route komen zullen toch met veel natte poncho´s en kleren aankomen. We gaan het zien, hasta luego.