27 juli 2010. Saint-Léonard-de-Noblat.
Vanmorgen in Les Billanges staan we om 6 uur op, beneden is de tafel al gedekt voor het ontbijt, om 6.45 uur de deur uit. Het is nevelig, bij een volle maan, dat geeft een mystiek sfeertje. Het is erg rustig op de weg, de eerste 5 km lopen we over asfaltwegen door een glooiend landschap met slechts een enkele auto. Na die 5 km gaan we de onverharde paadjes door velden en bossen op, steeds heuvel op heuvel af, het is mooi wandelen bij een temperatuur van 15 graden. In Le Châtenet-en-Dognon drinken we koffie en fris, het is een echte pelgrimsherberg. J-J vraagt wat we willen drinken en zegt na onze bestelling “ja ja”.
De route is niet echt spectaculair, gewoon mooi. Continu glooiend, variatie van asfaltwegen met smalle, begroeide, rotsige paadjes. Altijd vergezichten. Ik bedenk dat mijn ogen eigenlijk webcams zouden moeten zijn, zodat ik de beelden direct kan doorsturen naar belangstellenden. Dan zou ik wel de ogen van Marty Feldman moeten hebben, kan ik tegelijkertijd de beelden rechts en links van de weg doorgeven.
3 km voor Saint-Léonard-de-Noblat “kloppen” we aan bij foyer Lussac, we worden hartelijk ontvangen door een sœur en krijgen een fles koud water met sirop de menthe. We klimmen verder, flink omhoog, werken ons uit de naad en zweten behoorlijk. Het is net de metafoor van het leven. Je wilt wat bereiken, haalt uiteindelijk de top, bent zeer tevreden over jezelf, maar na enige tijd wil je meer, een nieuwe top. Dan zul je toch echt eerst weer moeten afdalen. Doen we dus ook.
In Saint-Léonard-de-Noblat komen we vlak voor de mooie kerk bij een mooi plein met terrasjes. We weten ons ternauwernood te beheersen en gaan eerst de sleutel van de gîte halen om pas daarna een biertje te gaan drinken. Terwijl we op de sleutel wachten spreken we met enkele passanten, die van ons willen weten waar we vandaan komen en waar we naar toe gaan.
De gîte is super, je mag zelf een bedrag tussen 5 en 10 euro betalen, er zijn meerdere slaapkamers met gewone bedden, een badkamer met bad, bidet en dubbele wastafel, een grote woonkeuken met wasmachine en wasdroger, en heel veel eetvoorraad. Het pand is van de gemeente, maar de voorzieningen worden betaald door particuliere vrijwilligers. Geweldig. Van 16.00 tot 18.00 uur kan ik in de bieb op internet, weblog bijwerken en foto’s plaatsen. Na de bieb haast ik mij naar de kerk, waar de gehele Europa Caminogroep de bénédiction krijgt. Daarna gaan we naar het hôtel de ville waar de mairesse ons toespreekt en trakteert op een drankje en koekjes. Ik vind deze toestand net iets teveel circus, zeker als je dit elke dag moet ondergaan. Ik ben blij dat ik niet in de schoenen van Daniel en José sta. Ze vragen mij of ik morgen met hen mee loop, ze starten om 8 uur. Nee, veel te laat, dan zijn wij al lang op pad. Bovendien vind ik het veel te druk in zo’n grote groep, de rust van de natuur raakt zoek zo. Het goede van de Europa Camino is het bekend maken van pelgrimeren aan de bevolking om zo meer vrijwilligers te krijgen en meer medewerking van gemeenten om pelgrimsonderkomens te stichten. Het protocolachtige ervan staat me echter tegen, er zitten veel verplichtingen aan vast, en het fijne van pelgrimeren is nu juist dat je veel verplichtingen thuis kunt laten. Leuk om te zien is wel, dat J-J elk protocol omver schopt. Bij de mairie zit hij als eerste aan de koekjes, nog voordat iedereen binnen is.
Om 19.30 uur vertrekt de hele stoet van de mairie dwars door het centrum naar de Salle Paroissiale voor het gezamenlijke eten. Brood met beenham, cervelaat en kleine augurkjes. En nectarines na. Het is weinig interessant, vooral de priester heeft het hoogste woord over waar hij overal geweest is is in Afrika, voor ons toont hij geen belangstelling.
We zijn rijkelijk laat terug in de gîte en blij ons bed in te kunnen. Nog één ding voor de tour-de-france liefhebbers: Saint-Léonard-de-Noblat schijnt de stad te zijn van Raymond Poulidor.
REACTIES:
28 juli 2010 07:16 | Door: peregrinofrans
Beste Harry,
Ik ben toch wel een beetje jaloers op jouw “mooie huiskamer”, de natuur.
Dat je daar mag lopen en genieten van al dat moois!
Geniet van elke stap.
Weet je toevallig de datum dat je in St. Jean Pied de Porte arriveert?
Bon Camino,