26 juli 2010. Les Billanges.
Om 5.30 uur staan we op, om 6 uur ontbijt en 6.30 uur weg. Het is 18 km van Bénévent-l’Abbaye via Saint-Goussaud naar Châtelus-le-Marcheix en dan nog 10 km naar Les Billanges. Net als gisteren is het een prachtige route door een glooiend landschap, vandaag nog meer over onverharde paadjes dus nauwelijks verkeer. We klimmen en dalen voortdurend. Saint-Goussaud ligt op het hoogste punt, 649 meter, over een afstand van 2,5 km klimmen we ruim 300 meter, gemiddeld meer dan 12%. Dit is veel zwaarder dan de 4×40 km van de vierdaagse, ook al zijn de dagafstanden korter: rugzak van 14 kg, klimmen, dalen, smalle oneffen soms zeer steile paadjes, onderweg weinig te krijgen dus variatie in eten en drinken moet je meenemen. En geen publiek langs de kant om je aan te moedigen. Maar het is een groot voorrecht hier te mogen wandelen en genieten van de prachtige natuur. Op de top van de montagne d’Ambazac is de refuge gesloten op maandag lezen we 500 meter daarvoor op een blaadje. Tant pis. Als we aankomen is hij toch open, dank je Jacobus. Ik neem een koffie en een cola voor de dorst. Van het klimmen gutste het zweet me van het hoofd als een overlopende watertoren.
Het is fris boven, de kelder van het wolkendek schampt de bergtop en het is een beetje nevelig. De hele ochtend is het al bewolkt met wat lichtere plekken, geeft een mooi diffuus licht en met een temperatuur van rond de 16 graden een behaaglijk gevoel. We bellen aan bij de buren van de refuge, van hen krijgen we een mooie stempel (een coquille) in onze credencial en de kerkdeur wordt voor ons geopend.
We gaan verder, heuvel op, heuvel af. Ik sta stil op een heuvel, kijk om me heen en zie een tsunami van verschillende tinten groen door het landschap golven. Dit is zo mooi! Waaraan heb ik het verdiend dat ik dit mag beleven? Ik loop te zingen en te fluiten onderweg, voel me intens gelukkig, één met de natuur. God of geen God, degene die dit landschap heeft gemaakt heeft vakwerk geleverd. Ondanks de zwaarte van de route blijft het volop genieten. Op veel rotspaadjes moet je goed kijken waar je je voeten zet, een verzwikte enkel of struikelpartij is zo gebeurd.
In Châtelus-le-Marcheix drinken we wat op een terrasje en bestel ik een sandwich pour emporter. Op een bank in een parkje eten we onze lunch, nog 10 km naar Les Billanges. De gîte hier heet Chez Françoise, een ceramiste. We worden verwelkomd door haar moeder van 83. Als ze hoort dat Incy en ik uit Holland komen vraagt ze “sprechen Sie Deutsch”? Ze is 60 geleden vanuit Koblenz hier in Frankrijk komen wonen, haar man is 5 jaar geleden overleden. Ze praat honderduit, wisselt Frans met Duits af. De gîte bestaat uit 2 slaapkamers boven en een grote woonkeuken beneden. In de verbouwde deel is aan de ene kant een natte cel met toiletten en douche, aan de andere kant een enorme werkplaats met atelier. Françoise maakt keramische kunst, ik heb er wat foto’s van gemaakt. Janny zal jaloers zijn als ze de foto’s ziet, wat een werkruimte. Ik heb Françoise beloofd een briefje neer te leggen met de website van Janny, ze wil graag haar kunst bekijken. De gîte ligt super rustig, veel groen eromheen, buiten lopen kippen en ganzen rond, heel knus allemaal.
Françoise en maman maken voor ons een repas van aardappelsalade, dan spaghetti en als toetje crêpe flambee, met rode wijn. Bomvol. Kost 30 euro inclusief ontbijt en diner.
REACTIES:
27 juli 2010 14:36 | Door: Ben van Rijsewijk
Ik volg je verslagen met grote belangstelling. Ik had niet verwacht dat je zoveel zou schrijven. Een bestseller is in de maak!
Het lijkt erop dat elke etappe bijdraagt aan het vervolmaken van een schitterende ervaring.
Absorberen maar die indrukken!
Succes,
Ben