29 juli 2010. Flavignac.
We lopen ruim 1,5 uur voor we de bebouwing van Limoges achter ons laten. Na 7 km komen de eerste vergezichten, kort erna zien we een reegeit met 2 jongen in het korenveld, 20 meter bij ons vandaan. Na 12 km in Aixe-sur-Vienne pas de 1e bar voor een drankpauze. Bij de boulangerie koop ik eerst 2 appelbeignets die ik direct opeet, bij de volgende boulangerie 2 chocopains pour emporter. De rest van de route is niet spectaculair, maar via nagenoeg uitsluitend asfaltwegen door een glooiend landschap met vergezichten. In Flavignac willen we overnachten in de herberg, maar de Mairie is nog dicht, dus eerst een terrasje met een biertje. J-J belt de mairie en een half uur later kunnen we terecht. Een pelgrim moet geen haast hebben. De gîte met 4 plaatsen is vol, Daniel, José, Serge en een onbekende, dus krijgen we de sleutel van een chalet op de camping aan het Lac de Saint-Fortunat, misschien nog wel beter.
Ik loop van de mairie naar de bar waar Incy wacht, J-J is zijn rugzak ophalen bij de kerk, die hij daar had laten staan na onze bezichtiging ervan. En komt terug lopen met Luc, die ik vorig jaar tijdens het pelgrimsweekend in Vessem heb ontmoet! Luc is in juni vanuit Eindhoven vertrokken en is dus de 4e persoon in de gîte. Helaas hebben we elkaar nog niet uitgebreid kunnen spreken, hij vertelt wel veel in hotels te overnachten en in restaurants te eten. Ik hoop hem de komende dagen vaker te treffen, Incy ook. Bijkomende verrassing is dat hij het routemapje van Incy bij zich heeft, dat ze onderweg verloren heeft. Zijn dit echt toevalligheden of is dit van hogerhand gestuurd?
Het chalet heeft 1 stapelbed en 1 gewoon bed, 2 kookpitten, een koelkast en een picknicktafel, maar de charme is vooral de mooie plek op een mooie camping. Later komen de scouts hier ook aan, daarna nodigt iemand van de gemeente ons uit aanwezig te zijn bij de plechtigheid van het planten van een boom op de camping. Daarna zal de hele karavaan naar de Salle de Fête gaan voor een barbecue. Het is inmiddels al 19 uur, ik sta bij dat gedoe met die boom en bedenk me, dat ik hier helemaal geen zin in heb, zeker niet straks in dat geleuter van die grote groep in het Frans, waarvan ik het meeste toch niet versta. Een dilemma, aan de ene kant wil ik niet ondankbaar zijn voor de gastvrijheid van deze Franse pelgrimsvrienden, aan de andere kant vind ik het fijne aan pelgrimeren nu juist het bevrijd zijn van allerlei verplichtingen en je eigen gang kunnen gaan. Geef mij maar de rust van onze picknicktafel met mijn eigen gemaakte eten en glaasje wijn, met dagboek etc. Daar kan geen barbecue tegenop. Incy besluit mee terug te gaan naar ons chalet, en ook Francoise. Oh ja, Stephan, je weet nog wel, die racemarinier, en zijn vrouw Francoise zijn ook hier en hebben de chalet naast ons. Stephan is echter uitgeraced, tendinitis in zijn enkel/scheenbeen. Hij heeft alle kampeerspullen uit zijn rugzak gegooid, die weegt nu 13 i.p.v. 20 kg. En hij loopt geen 7 km per uur meer, maar 4 of soms nog langzamer, en neemt meer rustpauzes. Toch wil hij morgen 31 en zondag 35 lopen!?! Na het eten drinken zij bij ons nog een glas wijn en zitten we een uur over van alles en nog wat te kletsen. Zo rustig blijkt hij een stuk aardiger te zijn, we genieten hier meer van dan van de barbecue.
Morgen lopen we 31 km naar La Coquille, weer een camping, het was vanmiddag een crime om te reserveren voor zaterdag en zondag. Minstens 1,5 uur zijn J-J en ik aan het uitzoeken en bellen geweest, zonder veel resultaat. Morgen maar verder zien. A demain.
REACTIES:
29 juli 2010 23:31 | Door: Albert Voragen
Hoi Harry,
Je geniet echt merk ik wel. Hoewel veel van je observaties bijna microscopisch zijn, fraai om te lezen, met je ogen als webcam, waan jij je ook, denk ik, Multi, macroscopisch in een groot, immens universum van immateriële ervaringen: grootsheid, schoonheid, rijkdom. Niet alleen wat betreft je ontmoetingen met “de natuur” (nevel, bergen en dalen, reegeiten, zon en maan die naar elkaar knipogen), maar ook met de mensen die je (her)ontmoet en weer (her)verlaat. Daarnaast lees ik de schrijning van, naar purol snakkende lichaamsplekken en de zalving van naar “geloof” snakkende levensbeschouwingen.
Het valt mij op dat je regelmatig vast stelt niet (r.k.)- gelovig te zijn opgevoed, maar “een geloof” is er vast en zeker, denk ik. Geloof in wat precies? Dat in elk mens zowel Goed als Kwaad tegelijkertijd aanwezig is??!! Hoe zie, ervaar jij dat in je pelgrimage?
Je verhalen maken me steeds nieuwsgieriger naar: “waar is Harry mee bezig?” Hij martelt zijn lichaam (knieën, heupen, voeten) en zijn geest (“ik mis mijn geliefde”) en waarvoor, waarom? Ik zei al eens: om jezelf te ontmoeten is het niet zo belangrijk of je jezelf tegenkomt in andere werelddelen en of andere culturen. Reizen in je eentje, te voet, per fiets, etc. … hoe dan ook: de essentie is je zelf tegen (willen) komen. Ik bewonder jouw manier.
Jouw ritme heb ik overgenomen, ik lees elke avond je verhalen met de sms-updates. De foto’s zijn prachtig, hoewel heel herkenbaar als je zelf vaak in Frankrijk hebt gereisd.
Blijf genieten en bewonderen en beschrijven, dan geniet ik met je mee. En ik blijf mezelf vragen stellen en, als je terug bent, jou ook.
Groet, Albert.