27 mei 2011. Le Moulin de Piis.
Vandaag is mijn camino opnieuw begonnen. Janny en Marlies brengen mij met de auto naar Rotterdam Centraal. Het verkeer loopt soepel, we zijn ruim op tijd op het station, tijd genoeg voor een ontbijtje met koffie. Het plan om vandaag te vertrekken heb ik al begin januari gemaakt, ook voor de voortgang (of liever gezegd stilstand) van mijn werk is dit de beste periode. Begin dit jaar heb ik de nieuwe gids voor de Voie de Vézelay gekocht, editie 2010. Vorig jaar bleek de route soms aangepast, bovendien bestonden overnachtingsmogelijkheden niet langer, en waren er nieuwe bijgekomen.
Tijdens het wachten op de trein merk ik, dat mijn gevoelens anders zijn dan vorig jaar. Toen was er de spanning van het onbekende, maar ook de blijheid het werk voor even achter mij te laten en met weinig materiële en veel geestelijke bagage op pad te gaan. Ik probeer me een voorstelling te maken van de aankomst straks bij Moulin de Piis, sta ik daar straks met hetzelfde gevoel als toen ik het vorig jaar de rug toekeerde? Iets in mij zegt dat ik er anders in sta dit keer, maar precies kan ik het nog niet definiëren. Ik zal het gaan ervaren.
Op station Rotterdam zie ik een andere pelgrim, een vrouw, het komt er niet van ze aan te spreken. Eenmaal in de Thalys ga ik naar de restauratie om daar een metrokaartje voor Parijs te kopen, en tref een andere Nederlandse pelgrim, weer een vrouw. Een kort gesprek, zij gaat naar Bayonne. De kans dat we elkaar onderweg naar Santiago nog zien is klein. In Tours zie ik op het perron weer een pelgrim lopen, een man dit keer. Ik kan aan zijn uitrusting niet ontdekken welke nationaliteit, en heb hem niet meer gezien. Onderweg zal ik nog genoeg pelgrims tegen komen, ik neem aan dat de contacten dan minder vluchtig zullen zijn.
In tegenstelling tot het vertrek vorig jaar is de Thalys nu op tijd. Met slechts 10 minuten vertraging kom ik om 9.45 uur aan op Gare du Nord in Parijs. Tijd genoeg om de metro naar Montparnasse te halen, daarvoor heb slechts 10 minuten nodig, in de Thalys heb ik alvast een metrokaartje gekocht. Ook de TGV naar Bordeaux rijdt stipt, vertrek kort voor 11 uur. Bij aankomst in Bordeaux kort voor half 3 blijk ik te weinig tijd te hebben om een kaartje naar La Réole te kopen. De perrons zijn lang, de rijen voor de loketten ook. Dit vraagt om een andere oplossing. Kijken van welk perron de trein naar La Réole vertrekt, en na het instappen meteen de controleur – niet de conducteur, dat is in het Frans degene die de trein stuurt – aanspreken. Zo gezegd zo gedaan, met dit verschil dat de controleur een controleuse is. En een aardige. Zij draait voor mij een kaartje uit, kost me € 3,50 meer dan aan het loket maar allée. De Thalys kostte me trouwens € 68, de TGV € 69.
Om kwart voor 4 PM sta ik op het station van La Réole, waar ik eerst de rugzak reorganiseer en dan op pad ga naar de hangbrug. Een paar dagen geleden heb ik gebeld met het Office de Tourisme, waar ik 2 andere telefoonnummers kreeg om een reservering te maken voor Moulin de Piis. Dat ging me redelijk goed af in het Frans; als ik het tenminste goed begrepen heb is de deur open, of er komt rond 18.00 uur iemand met een sleutel daar. Ze gaf me het advies om eten bij me te hebben, want bij de Moulin is er niets, en in La Réole sluit de enige levensmiddelenwinkel al om 15.00 uur.
Het weer is goed, en het voelt heerlijk weer over de hangbrug te lopen en dan net als vorig jaar rechts af te slaan naar mijn eerste overnachting. Tevoren dacht ik de weg nog wel te kennen, eenmaal onderweg begin ik op splitsingen toch te twijfelen. Dan komt er een punt waar mijn verstand zegt rechts aan te houden, terwijl er iets in me knaagt dat rechtdoor en verderop rechts juist is. In mijn enthousiasme van het lekker op pad zijn denk ik niet te lang na, sla rechts af. Mocht het fout zijn, dan zal ik toch wel ergens naar links kunnen om toch bij Le Moulin te komen? Zo gemakkelijk blijkt dat dus niet te gaan. Bij Floudès had ik toch eerst rechtdoor gemoeten, nu zit er niets anders op dan door te lopen naar Basanne en daar via een weggetje naar links bij Le Moulin te komen. Zie, zo kom je er ook, is wel zo’n 4 km extra. Maar goed, het wandelt lekker, ik heb verder toch niets in de planning.
Le Moulin de Piis
Tegelijk met een jongedame in een auto kom ik aan bij Le Moulin de Piis. Ze had mij al zien lopen – duidelijk een pelgrim – en roept me toe “je vais chercher le clez”, en rijdt weer terug naar Basanne om de sleutel te halen. Vijf minuten later is ze terug, schrijft me in, en ziet dan mijn inschrijving van vorig jaar. Ze zet de eerste stempel in mijn credencial dit jaar, de stempel is vernieuwd, een aardige bijkomstigheid, en deelt me en passant mee, dat er twee Françaises, pelgrims, onderweg zijn, en dat er vanavond een andere vrijwilligster langs komt. Prima.
Zodra ik alleen ben loop ik rond in het oude gebouw, alles voelt nog zeer bekend. De slaapzaal, de plek waar ik vorig jaar mijn wandelpolo liet liggen. Ik kijk nog wat kasten na of die ergens is blijven liggen, maar helaas. Het voelt vreemd, wel op dezelfde plek, maar anders. Ik kan niet beschrijven wat er anders voelt, het is nog te vaag.
Ik ga een bakkie koffie zetten, en installeer me daarmee lekker in de tuin om mijn dagboek en weblog bij te werken. Ook wat paracetamol tegen de hoofdpijn, waarschijnlijk heb ik vandaag toch teveel spanning gehad. Vandaag liep het echter als op rolletjes, Jacobus verdient alle lof.
In de trein heb ik veel nagedacht waarom ik dit nu weer onderneem, ik heb er lijkt het nog niet echt zin in. Janny en ik hebben het ook zo goed gehad afgelopen jaar, ik ben ook relaxter geworden, dus de insteek van vorig jaar is er niet zo. Nu ik hier echter buiten aan de picknicktafel zit, in de prachtige natuur, in de stilte, krijg ik het goede gevoel langzaam terug. Ook al ga ik Janny missen, morgen ga ik genieten van het mooie weer, de natuur en de oude stad Bazas.
Rond 19.00 uur arriveert er een oudere Franse dame, vrijwilligster. Ze komt hier wachten op de twee Françaises die onderweg zijn, zij schijnt ze te kennen. Ze vertelt me geloof ik wel waarvan, maar dat Frans is nog Latijn voor me. Toch gezellig zitten kletsen, we praten even over mijn tocht van vorig jaar en over de mooie plek hier, met de heel bijzondere horizontale watermolen, ze zijn nog steeds druk met de restauratie. De Françaises, Christine en Béatrice, arriveren en we maken kennis met elkaar, ze verwonderen zich over de mooie locatie. De drie dames onder elkaar praten sneller dan een opgevoerde TGV, gelukkig vang ik er voldoende van op om toch enigszins mee te kunnen converseren. Zij gaan een uitgebreide maaltijd maken, ik houd het bij mijn vriesdroogmaaltijd rijst met kip en kerrie, plus een klein AH-flesje Merlot, goed op temperatuur gekomen in mijn rugzak vandaag. De maaltijd smaakt wonderwel wel, de wijn ook, de geweldige omgeving zal hier ook debet aan zijn, in de tuin in de avondzon. Onder deze omstandigheden zou zelfs een rauw nijlpaard nog smaken. Om 21.00 uur naar bed, vandaag was een lange vermoeiende dag en morgen wil ik vroeg op. De Françaises vinden 7 uur veel te vroeg en gaan later op pad. Daarom brengen zij de sleutel van de gîte naar de mairie. Ze blijven nog gezellig zitten keuvelen met zijn drieën, eenmaal in mijn bed hoor ik ze niet meer en ben snel in dromenland.
Afstand vandaag: 11 (officieel 7) km;
Afstand totaal: 11 km
Herberg: Le Moulin de Piis via de Office de Tourisme in La Réole
REACTIES:
27 mei 2011 18:35 | Door: Ton Peterse
De paden op, de dalen in en veel inspiratie op de top!! Harry, ik g je weer volgen en ik ben benieuwd wat je te vertellen hebt. Goeie training voor de Vierdaagse trouwens, hopelijk zien we elkaar dan weer.
27 mei 2011 21:24 | Door: peregrinofrans
Beste Harry,
Het avontuur is weer begonnen…
Morgen loop je (25km) over veel (te veel) asfalt, maar de beloning is een 2000 jaar oude stad, een Gotische Kathedraal en hele kleine steegjes. Genieten!”
Een kleine opmerking: je schreef: “de conductrice houdt hier het stuuur vast”.
Zij bepaalt de snelheid van de trein. Een trein heeft géén stuur, dus zij hoeft niet te sturen. Wissels zorgen ervoor dat de trein op de juiste rails rijden 🙂
Bon Camino,