Eerst 3 km naar Meerssen waar ik weer op de oorspronkelijke route naar Maastricht kom. Ik heb prima geslapen, erg rustig hier, een beetje storend is het te sterke licht van de noodverlichting voor de nooduitgang. In Roermond was dat net zo, daar kon ik nog op mijn andere zij gaan liggen. Mijn broodje op en weg, weer een prachtige ochtend om met wandelen te starten. Het eerste stuk door het stille Houthem waar jeugd op weg is naar school, ik naar het buitengebied waar ik al snel bij de Geul kom. Samen gaan we onder de A79 door.
Al snel wandel ik Meerssen binnen, de weg naar de basiliek kan niet missen.
Deze kerk heeft een eeuwenoude geschiedenis. In het jaar 1222 zag een priester plotseling bloed en water uit een gewijde hostie vloeien. De sindsdien vereerde hostie kon later ongeschonden uit een brandende kerk gered worden. Sindsdien is het een echte bedevaartsplaats. In de kerk is zachtjes de muziek te horen van bouwvakkers op een steiger die buiten aan de kerk aan het werk zijn.
Ik keer weer terug richting de Geul om wederom onder de A79 door te gaan.
Dan volgt de route lange stukken asfaltweg, waarvan vooral de lange Molenweg al snel begint te vervelen. Ik loop langs en door de buitenwijken van Maastricht (Amby), steek enkele grotere wegen over, totdat ik rechtsaf moet de Bemelerweg in. Deze volg ik kilometers lang totdat ik de Maas bereik bij de Stenenwal, waar ik naar rechts zicht krijg op de Sint Servaasbrug. Dit is een mooi en bekend stuk van Maastricht, met het oude centrum aan de overkant.
Eerst aan deze kant een bakkie koffie met vlaai, ik ben alweer 3 uur onderweg. Na de koffie de brug over en door het centrum naar de OLV Basiliek.
Hier zou ik achter in de kerk de trappen af moeten, waar beneden een stempel te verkrijgen zou zijn. Niet dus. Nog nagevraagd bij de infodesk in de kerk, maar RK-Limburg is niet echt hulpvaardig vandaag, ik ben al snel klaar met chagrijnige priesters.
Via de Hoge Brug wandel ik terug de Maas over om de route langs de Maas richting zuiden te vervolgen. De route probeert via enkele paden zo dicht mogelijk langs de Maas te gaan wat het wandelen hier aangenamer maakt.
Dan echter valt er niet langer te ontkomen aan verharde paden (voet- en fietspad), bij Camping de Oosterdriessen wordt het wederom een fietspad volgen. Geen koffie hier, maar iets verderop bij de Moosjtum wel krijg ik te horen. Leuk terras inderdaad, goed voor koffie en een broodje gezond. Dan vanaf hier het Kasteelparkpad, daarna stukje Kasteellaan tot aan de Trichterweg. De wandelroute gaat hier rechtdoor om via een pad door de uiterwaarden naar Eijsden te gaan. Ik besluit de Trichterweg te volgen, die laatste 2 km asfalt kan er na al die lange saaie stukken asfalt ook wel bij. Blij dat ik in Eijsden ben, met een leuk oud centrum trouwens.
Vlakbij de Maas zoek ik een leuk terrasje uit voor een lekker biertje als afsluiting. Het station is een kwartiertje verder, ik ben ruim op tijd voor de trein terug naar Nijmegen.
Conclusie
Veel afwisselende landschappen; ik genoot van de uitgestrekte bosgebieden met open doorkijkjes zoals in het Reichswald en verderop in Limburg, van de watervlaktes langs de Maas. Minder van de doorgaande stukken over asfalt door landbouwgebieden (tussen Kevelaer en Straelen bijv.) en van het stuk tussen Meerssen en Eijsden. Plaatsen zoals Kevelaer, Straelen, Roermond, Sittard zijn zonder meer de moeite waard. Enkele dorpen hebben weinig tot niets te bieden wat horeca betreft, hou daar rekening mee met voldoende drank meenemen. De Limburgse vlaai maakte bij mij weer veel goed! De etappe van Sittard naar Houthem vond ik verreweg het mooiste, vooral doordat daarin de heuvels en daarmee het klimwerk begon. Met als mooie afsluiting de refugio. De laatste etappe van Meerssen naar Eijsden vond ik het minste te bieden hebben. Maastricht zal dan een mooie stad zijn, maar eigenlijk mijdt de route het centrum. Dus moet je een uitstapje maken als toerist om dat te bezichtigen. Qua natuurschoon viel het mij tegen.
De gids is relatief oud, de routebeschrijvingen op Pdf zijn een noodzakelijke aanvulling, maar dan nog…. In Duitsland is de bewegwijzering via stickers e.d. goed verzorgd, in Nederland laat die gewoon te wensen over. Op (te) veel punten waar twijfel is over rechtdoor of afslaan ontbreekt een aanduiding. Gelukkig kon ik terugvallen op mijn mobieltje, waarin ik alle GPS-tracks had gedownload. Zonder hulp daarvan was ik, vrees ik, geregeld kilometers verkeerd gelopen. Het zal te maken hebben met de bekrompen voorschriften in Nederland inzake bestickering, maar toch. Desalniettemin genoten van Jacobspad Limburg, mooi om zo wandelend een stuk van het grensgebied te ontdekken.
Toch vind ik een camino lopen in Spanje van grotere schoonheid, ik verheug me dan ook al op volgende week als ik naar Noord-Spanje vlieg om een stuk van de Camino del Norte te gaan lopen. Dit Jacobspad was een goede training daarvoor.
Weer thuis heb ik een kopie van mijn gestempelde Jacobspas per email naar de Stichting Pelgrimswegen naar Sint Jacob gestuurd, na betaling van € 3,50 kreeg ik snel de oorkonde voor het afleggen van dit Jacobspad toegestuurd,
alsmede een geplastificeerd kaartje met afbeelding van de Jacobusrelikwie in de kathedraal van Roermond.
