Mijn Via de la Plata, een deceptie

Maandag 6 april 2015
Tweede Paasdag, eind van de middag de vlucht van Schiphol naar Sevilla, samen met Chris en Gijs. Lang onzeker geweest of ik wel zou gaan lopen; ma moest in maart worden opgenomen in een verzorgingshuis, permanent, dus aansluitend haar flat leegmaken en schoon opleveren. Veel werk, geweldige inzet van Janny, en ook Marlies. Janny zegt me 2 weken voor de geplande vertrekdatum (ik had Chris en Gijs al laten weten niet mee te kunnen) “je moet wel gaan, is goed voor je”. Met de nodige twijfel in de kop begin ik dus toch aan deze camino, wetende dat Janny de rest van het flatwerk gaat doen. Door al het geregel rondom ma is thuis ook het nodige blijven liggen, afijn, ik probeer dat van me af te zetten en vol goede moed te beginnen met mijn camino. Het zal anders lopen.

Videofilm van deze korte camino

De vlucht verloopt voorspoedig, om 20.50 uur staan we op Sevilla luchthaven bij de bushalte naar het centrum. In de bus vragen we diverse mensen waar we het beste kunnen uitstappen, maar de antwoorden blijven onduidelijk, niemand kent exact ons hoteladres. We stappen uit 1 halte na Estación San Justa, we moeten een eind terug lopen. Nog een paar keer vragen, de laatste persoon brengt ons door een paar straatjes naar Oasis Backpackers Hostal op de Plaza de la Encarnación, en vraagt vervolgens om een euro voor koffie. Het is inmiddels 22.30 uur, gauw de spullen op onze kamer met 3 stapelbedden en dan naar het dakterras wat eten en drinken. Met uitzicht op Las Setas, het grootste houten bouwwerk ter wereld (zeggen ze hier). Pas om 00.30 uur naar bed.

Dakterras hostal, uitzicht op Las Setas

Dakterras hostal, uitzicht op Las Setas

Straatje van onze hostal

Straatje van onze hostal

Dinsdag 7 april
Uitslapen tot 9 uur, ontbijten op het dakterras. We gaan het centrum in, alle drie waren we hier al eens.

Kathedraal Sevilla

Kathedraal Sevilla

Lange rijen voor de kathedraal en het Alcazar, we besluiten een bezoek uit te stellen en zoeken een terras voor koffie. Hier ontmoeten we de fietspelgrims Jan en Wim, Chris kent hen (oh toeval), we spreken af vanavond om 19 uur samen te gaan eten. Na de koffie bezoeken we het park Santa Luisa, en lunchen tegenover de oude tabaksfabriek.

Park Maria Louisa

Park Maria Louisa

Park Maria Louisa

Park Maria Louisa

’s-Middags weer terug naar de kathedraal, we staan een tijdje in een kortere rij, binnen ons weer vergapen aan de bouwkunst. We zoeken nog even naar de route voor morgen, dan is het tijd voor een biertje op de Plaza de la Encarnación.

Kathedraal

Kathedraal

Kathedraal

Kathedraal

Om 19 uur zoeken we samen met Jan en Wim een goede tapasbar op, en laten de eigenaar 15 tapas maken naar eigen keus, smaakt allemaal prima. Om 22.30 uur op bed.

Woensdag 8 april
Na een ontbijtje om 8 uur vlakbij zijn we een half uur later op de route Sevilla uit, dat gaat echter niet zo snel.

Over de Rio Guadalquivir

Over de Rio Guadalquivir

Sevilla uit

Sevilla uit

Na 9,5 km houden we een koffiestop in Santiponce, het is bewolkt met af en toe een licht zonnetje.

Hollands weer

Hollands weer

Af en toe een beek die ons niet voor problemen stelt.

de beek over

de beek over

Daarna lopen we de laatste 13 km tot Guillena in één stuk, het laatste half uur is het gaan motregenen. Niet het weer dat we voor Andalusië verwachtten. De laatste km moesten we door een grote beekbedding, langs een opgedroogde modderwand tussen brandnetels door naar beneden klauteren en de andere kant weer omhoog. Bij dat klauterwerk glijd ik 2 keer weg met mijn voet, dat blijkt later funest te zijn geweest. We hebben nog geluk dat het nagenoeg droog is en de bedding vrijwel droog staat.

Lastige doorsteek

Lastige doorsteek

Om 13.30 uur zijn we bij de particuliere herberg Luz del Camino, een kamer met 3 stapelbedden aan de straatkant, ieder een onderbed, € 12. Een beetje simpel, de mensen zijn wel heel aardig.

Luz del Camino

Luz del Camino

3x onderbed

3x onderbed

Er is één badkamer met toilet, douche en wastafel, dus als één van die drie attributen in gebruik is, is direct alles buiten bereik. Toiletpapier mag je niet doorspoelen maar moet in een aparte bak. Veel Duitsers op deze camino. Na de gebruikelijke pelgrimsplichtmatigheden en een tukkie kunnen we in een restaurant vlakbij een biertje drinken, en later een pelgrimsmenuutje nemen: andalusische gazpacho, gefrituurde ansjovisjes, brood, en koffie na.

Donderdag 9 april
Guillena uit hebben we geen enkel probleem om de rivier Ribera de Huelva over te steken, de waarschuwing in de gids om bij veel regen om te lopen kunnen we negeren. Het is vandaag slechts 18 km, maar onderweg is er helemaal niks, dus we hebben brood mee. En voldoende water natuurlijk.

mooie cactusberm

mooie cactusberm

Na 10 km houden we een pauze in de natuur.

mooi stukje natuurpark

mooi stukje natuurpark

Na de pauze begint mijn rechtervoet steeds meer te steken op de wreef, afwikkelen doet pijn, mijn tempo gaat omlaag. Ik ben blij als we bij de herberg in Castilblanco de los Arroyos zijn.

Herberg Castilblanco de los Arroyos

Herberg Castilblanco de los Arroyos

Eenvoudig, een grote slaapzaal met 14 stapelbedden, aan beide zijden van het trappenhuis een sanitaire ruimte, waar achter de deur echter behalve de douche ook het toilet zit. Wil je naar de doos dan zul je moeten wachten totdat iemand uitgedoucht is. En aan de rij wachtende douchekandidaten vragen of je even tussendoor mag toiletteren. Als ik aan de beurt ben om te douchen is de boiler leeg en het water koud.

Tegenover de herberg zit een goed restaurant met bar, hier zitten we ’s-middags voor een biertje, om wat te lezen en schrijven, terwijl de regen met bakken naar beneden komt, en ’s-avonds voor een goed menu, platos unidos en een grote ensalada mixta. Om 21.30 uur kruip ik op mijn gammele bovenbed, ongerust over mijn voet. De hele herberg zit vol, sommige pelgrims werden doorgestuurd, en dat op deze naar ze zeggen rustige camino!

Vrijdag 10 april
Vandaag is het ruim 30 km naar de eerstvolgende plaats, Almadén de la Plata. De eerste 17 km volgen we een saaie asfaltweg, na 10 km houden we pauze door op het asfalt van een parkeerplaats te gaan zitten. Dan draaien we eindelijk van het asfalt weg het park El Berrocal (Sierra Norte de Sevilla) in.

park El Berrocal

park El Berrocal

Bij de dienstingang, we hebben er dan ruim 19 km op zitten, houden we onze 2e pauze op een muurtje bij een waterloop. Ondanks de vermelding in de gids is hier geen waterpunt, gelukkig hebben we nog genoeg, ook onze meegebrachte broodjes met kaas en vleeswaren. De route door het park is mooi, veel kurkeiken.S1240003

S1240004

Tijdens de pauze heb ik mijn rechterschoen wat losser dichtgeknoopt, de pijn is wat minder en het afwikkelen gaat iets beter. Net voor we aan de pittige slotklim beginnen houden we een 3e pauze, dan klimmen we steil naar een hoogte van 550 m, nog 3,5 km tot Almadén.S1240005Daar zoeken we Hostal Concha, die zit echter vol, gereserveerd door veel Duitsers. Verdorie, zal toch niet zo worden dat we op deze “rustige” camino moeten gaan bellen om een bed te reserveren? Terug naar beneden, het centrum, daar is een kleine herberg aan de Plaza del Reloj, waar we alle drie een onderbed krijgen op 2 verschillende slaapkamers. Ik trek mijn schoenen uit en schrik van mijn rechtervoet, helemaal opgezet. Na de douche ga ik naar de farmacia vlakbij, laat mijn voet zien: tendinitis, een peesontsteking in de voet. Remedie: rust houden. Ik krijg nog wel Ibufen zalf mee en Ibuprofen tabletten. In een restaurant op de hoek bij de herberg verwerk ik dit bericht, ondanks de Ibuprofen toch maar een biertje. In mijn achterhoofd zoemt al rond dat doorgaan wel lastig wordt. We eten hier een goed pelgrimsmenu, arroz negro, solemillo con patatas, natillas. Om half tien naar bed en ik slaap als een blok tot half vijf, heerlijk rustig hier.

Zaterdag 11 april
Vandaag slechts 14 km tot El Real de la Jara, dat is gunstig voor me. Mijn voet is nog steeds dik, ik blijf de zalf smeren, ook onderweg. Na een ontbijt van pan tostada in een bar vlakbij gaan we in een rustig tempo op pad door mooie natuur, we lopen vlak langs de zwarte varkentjes waar die lekkere Ibericoham van gemaakt wordt.

door een privé-park

door een privé-park

S1250002Na een klim naar het hoogste punt van 537 m na ongeveer 9 km houden we pauze.S1250003S1250006S1250005Hierna gaat het lopen een stuk moeilijker, de pijn neemt toe, de ibuprofen is uitgewerkt. In Real de la Jara gaan we op zoek naar Hostal Rural la Encina, een mooie naam, maar het ligt gewoon op een industrieterrein. In het onderliggende restaurant belt de uitbater de beheerder van de hostal, wat na ettelijke pogingen lukt. Carmen komt na 10 minuten, eerst een cola op het terras. Boven krijgen we een mooi appartement, Gijs een kamer met 2-p bed, dan de badkamer in het midden, en Chris en ik de kamer aan de andere kant met 2 keer een 1-p bed. Terwijl om de beurt gedoucht wordt eten de anderen de meegebrachte broodjes. De vuile was gaat in de wasmachine en later de droger, en we pakken een bakkie koffie beneden. Als hier al een centrum is, is dat te ver om naar toe te wandelen, zeker met mijn voet, dus we rusten veel op onze kamers. Het is trouwens weer flink gaan regenen en onweren, dus beter binnen dan buiten.

Om 19 uur gaan we voor het pelgrimsmenu, € 12,50 maar dan hebben we het ook over grote porties; een flink bord macaroni als primero, vlees met patat als segundo en een puddinkje als postre, koffie na. Van de beheerster krijgen we nog een glaasje Licor de Hierbas, lekker.

Er volgt een slechte nacht, eerst veel rumoer in het onderliggende café, daarna buiten veel rumoer, wegscheurende auto’s, schreeuwende mensen, geen idee waar het allemaal om te doen is. En veel waakhonden op dit industrieterrein, die elkaar waaks toeblaffen en –huilen.

Zondag 12 april
Beslissingsdag. Om 7 uur op en beneden pan tostada met koffie. Ik bespreek met Chris en Gijs de toestand van mijn voet, en de conclusie is dat doorgaan geen optie is. De pijn en dikte nemen niet af, mijn tempo ligt laag en daarmee houd ik hen op, de pijn weerhoudt me ervan veel te genieten van het wandelen, en daar gaat het tenslotte wel om. Na Monesterio gaan we de natuur in en worden de mogelijkheden om met openbaar vervoer terug te keren naar Sevilla kleiner. Kortom, zodra we in Monasterio aankomen ga ik informeren hoe ik terug kan. Jammer, maar doorgaan en het daarmee zeer waarschijnlijk alleen maar erger maken is niet goed.

Als we om 8 uur naar buiten stappen is het mooi weer, het onweer van gisteren heeft de boel opgefrist. De eerste 12,5 km lopen door mooie natuur.S1260001Dan komen we op het punt waar een snelweg en een N-weg elkaar raken, hier is een wegrestaurant goed voor koffie en wat versnaperingen. De laatste 9 km lopen tussen beide wegen door met enig klimwerk naar Monasterio op 760 m hoogte.

Monasterio

Monasterio

Vooraan in Monasterio zit de toeristeninfo, het is 13.15 uur en op deze zondag nog tot 14 uur geopend, dat komt mooi uit. Op maandag gaan er meerdere bussen naar Sevilla, rijtijd ongeveer 1 uur.

In het centrum nemen we voor € 25 p.p. een driepersoonskamer met eigen badkamer in Hostal El Pilar inclusief halfpension. Na de nodige pelgrimshandelingen gaan we in het centrum wat drinken en broodhapjes eten, meteen langs de bushalte die ik morgen moet hebben. In het Hostal hebben we gratis wifi, ik kan met Transavia voor maandagavond een terugvlucht boeken naar Schiphol.

Om 18 uur gaan we naar het naast de hostal gelegen café koffiedrinken, ondertussen is op de tv live een stierengevecht te zien. Absurd, er zit iemand nog van te genieten ook. Het bijgeboekte halfpensionmenu stelt niet veel voor, maar ja, het is voedzaam denken we dan maar. Eenmaal terug op de kamer is de emailbevestiging van Transavia binnen.

Maandag 13 april
Goed geslapen, om 7 uur lopen wekkers af. Eerst even online inchecken en mijn boardingpass downloaden, dan samen met Chris en Gijs ontbijten in het naastgelegen café. Chris neemt mijn Outdoorgids mee, ik neem zijn routeboekje mee naar huis, vindt hij te onduidelijk. Van Gijs krijg ik zijn op Schiphol gekochte flightbag mee, scheelt hem in het gewicht en ik hoef op de luchthaven mijn rugzak niet te laten sealen. Na het ontbijt nemen we afscheid, de mannen vervolgen hun route, ik ga me scheren en de boel inpakken. Wat een rotgevoel, de beslissing is goedgenomen, maar het blijft klote dat ik niet verder meekan.

Het is goed weer, op de Plaza Extremadura ga ik koffie drinken en wachten tot de bus komt. Mijn koffie slurpend op het terras overdenk ik de afgelopen 5 wandeldagen. Een wat vreemde camino, heel anders dan ik gedacht had. Van die 5 dagen slechts 2 dagen een gedeelte door mooie natuur, verder weinig spectaculairs te genieten. Tegenvallend weer, eerder Hollands bewolkt dan Spaans warm. Geen rustige camino, maar druk met (te)veel pelgrims, volle pelgrimsherbergen, die bovendien qua uitrustingsniveau tegenvielen. Ondanks de vele pelgrims toch weinig onderling contact; ofwel groepen (Duitsers), die steeds bij elkaar klitten (misschien ook zoals Chris, Gijs en ik), ofwel solisten, die elk contact, elk gesprek mijden, misschien deze camino kozen voor de veelgezegde eenzaamheid, en schrokken van het aantal pelgrims. Vrijwel elke dag geen dorpjes of andere uitspanningen onderweg voor een bakkie koffie, een bocadillo, een cola, niets te koop onderweg, maar ook geen cultuur van dorpen of steden. Vandaag loopt de route voor Chris en Gijs weer 20 km door de natuur, zonder een enkele voorziening onderweg. Misschien goed voor een pelgrim die wil mijmeren, maar minder geschikt voor pelgrims die hun camino vooral als wandelvakantie beleven. En zo ervoer ik het, misschien ook te weinig rust in mijn kop door de verwikkelingen thuis van de laatste 2 maanden.

Om 10.30 uur zit ik bij de bushalte voor de bus van 11 uur, volgens de man bij de toeristeninfo kan ik bij de chauffeur een kaartje kopen. Na een kwartier komt er een Spaans meisje bij zitten, we raken in gesprek, en zij vraagt of ik een kaartje heb? Nee, dan moet je dat snel gaan kopen bij die bar daar, want in de bus kan niet! Gauw gedaan, voor € 7,91 mag ik 100 km mee naar Sevilla. Om 12.10 uur ben ik in Sevilla op het busstation bij de Puente del Cachorro, aan de centrumkant. Ik vraag daar om een plattegrond van het centrum, en om de bushalte naar het vliegveld, ik kan bij de Plaza de San Sebastián opstappen naar het vliegveld. Tegenover de Universidad weer een lunch en de tijd doorbrengen totdat ik rond 17 uur de bus neem naar het vliegveld. Mijn vlucht is om 21.10 uur met aankomst op Schiphol om 0.05 uur, Janny pikt mij op, en pas na 2 uur komen we thuis. Weer thuis, na een week al, einde Via de la Plata, toch heerlijk om weer bij Janny te zijn. Of ik het ooit afmaak???

2 gedachten over “Mijn Via de la Plata, een deceptie

  1. Lieve Harry.
    Net je verhaal gelezen. Gelukkig weet ik dat het met je voet goed is afgelopen. Jammer dat je het niet ervaren hebt, zoals misschien verwacht.
    Er kwam na het lezen een gezegde in mij naar boven…….”life is what happens when you’re making other plans”
    Misschien maak je die Camino nog een keer af, maar tot die tijd…ultreïa.
    Dikke kus, Annelies

Laat een antwoord achter aan Harry weezeman Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.