Om kwart voor 6 wordt ik wakker van zaklamplicht dat over mijn gezicht schijnt. Enkelen zijn al in de weer met hun spullen en bedienen hun handzaklamp of hoofdlamp zo onhandig, dat de lichten over alle bedden dwalen. Ik draai me om naar de muur, en om kwart over 7 sta ik op, net als de meesten gelukkig. Als ik rond 8 uur naar buiten stap is het nog net te schemerig om zonder leesbril mijn gids te kunnen lezen. Vandaag doe ik slechts 15,5 km naar Redondela, dus ik heb alle tijd. Na 1,5 km door de straten van O Porriño kom ik in het buitengebied langs een fontein.

Na 6 km loop ik Mos binnen, een mooi rustig dorp, en kom bij de herberg daar. Volgens mijn gids heeft die 16 bedden en eventueel nog 6 losse matrassen. Tegenover de herberg ligt een bar waar ik besluit een pauze te nemen, ik ga in de serre zitten om hier een koffie en een bocadillo con queso te nuttigen. Op zich bevalt de rust van het dorp me wel, maar dan komen 2 dames binnen, pelgrims uit Polen, die meteen een sigaret opsteken. Roken wordt hierbinnen blijkbaar getolereerd, dus ik vlucht met mijn koffie en brood naar de stoelen buiten. Dan ben ik weer blij dat ik gisteren niet doorgelopen ben, stel dat ik in die rooklucht mijn menu had moeten eten. De bocadillo is groot, de helft pak ik in en neem ik mee voor later.
De route is aardig wandelen zonder echt spectaculair te worden. In Barreiras staat een groepje oude wegstenen,

hierbij staat ook een echte Romeinse millário, een Marco Millário Romano.

Een eindje verder, bij een grote cactus, besluit ik mijzelf op de foto te zetten.

Op gegeven moment krijgen we in het dorp O Quinteiro zicht op de vlakte voor ons waarin Redondela ligt.

Op een terrasje hier, in de volle zon, drink ik nog een cola, Klaus zit hier ook evenals Joan uit Ierland. De laatste km lopen Klaus en ik samen naar de herberg, zoals meestal is Dieter vooruitgelopen en met zijn lange benen te snel voor Klaus. Om 12 uur zijn we bij de herberg, centraal in het centrum gelegen en gehuisvest in het Casa da Torre, een rustiek herenhuis in de renaissance stijl van de 16^e eeuw.

We moeten wachten tot de herberg om 13 uur opent. Weer twijfel of ik toch nog 6 km zal doorlopen naar Arcade, hoewel daar niets te krijgen is. Ik besluit te blijven, lekker in de zon te gaan zitten en mijn dagboek bij te schrijven. In Redondela zitten genoeg bars en restaurants om de dag door te brengen, bovendien loop je vanaf de herberg in 20 minuten naar de haven aan de bocht van Vigo. Als de herberg om 13 uur opengaat zitten er al meer dan 25 pelgrims te wachten, maar er zijn hier 40 bedden. Na een kwartier ben ik ook ingeschreven (ongeveer nr. 15) en krijg een onderbed aan de uiterste zijde, tegen een muur en vlakbij een raam.

Maar met deze massale toeloop zijn de douches voorlopig bezet, na het opmaken van mijn bed met wegwerpbeddengoed besluit ik eerst naar de haven te lopen. Via de zijuitgang verlaat ik de herberg.

Het is even zoeken naar de juiste weg, maar met behulp van de gids is dat net te doen. Eerst kom ik langs de Igreja de Santiago, maar de kerk is dicht, God heeft siësta. Dan loop ik onder een van de bruggen door waarom Redondela bekend staat.

Een eindje verder kom ik in het buitengebied van de stad dichterbij de rivier, aan de bootjes te zien is het laagtij.

Dan opent zich het zicht op de bocht van Vigo, bij de haven Porto do Lonxa, met in de verte de brug van de A9.

Al met al is het niet zo spectaculair als de gids beschrijft, ook het strand dat ik in de verte zie liggen, de Playa a Punta, oogt niet zo bijzonder dat ik er nog eens een wandeling naartoe voor over heb. Ik hoor later van Dieter en Klaus dat zij hier ook geweest zijn en dezelfde mening hebben. Op de terugweg pak ik vlakbij de kerk een terrasje om eerst maar eens een grote cerveza te drinken. Rond 16 uur ben ik terug en kan ik op mijn gemak douchen en kleren wassen. Scheren gaat niet lukken, ik ben bang dat ik gisteren mijn scheerschuim en een scheermesje heb laten liggen in de herberg. Daarna weer even naar buiten, vlakbij zit een bar met terrasje in de schaduw en ertegenover de Eroski, een supermarkt, ja echt! Ik zit net op het terras aan mijn biertje als 7 dames van de Eroski naast me plaats nemen om al koffiedrinkend en rokend hun pauze te gebruiken. Even wat boodschappen doen, water, fruit, iets voor het ontbijt morgen, en weer terug in de herberg even pitten, dat wordt 1,5 uur!
Om half 7 gaan Klaus en ik naar de bar op de hoek achter de herberg, Dieter zit hier al. Ook Anja en Sandra komen, en even later een Amerikaan van 78 uit Oregon met zijn dochter, Bob en Barbara. We eten hier een goed tapasmenu met ijs na, lekker en gezellig.

Achter ons zitten een paar Spanjaarden te kijken naar de wedstrijd tussen Cordoba en Celta de Vigo. Om half 10 afrekenen, Dieter bestelt voor ons nog een soort Spaanse kruidenlikeur om in 1 teug achterover te slaan, dan wordt het echt bedtijd. Toch is het niet laat, we hoeven pas rond 7 uur op omdat het toch niet eerder licht is. Mijn credencial heeft nog 8 lege vakjes voor 4 dagen te gaan, dus precies 2 per dag.

NAAR VOLGENDE VERSLAG —- TERUG NAAR ETAPPESCHEMA

Toch nog aan de vroege kant weg, om kwart over 7. Op gegeven moment was iedereen aan het rommelen en ging het grote licht aan, dus wat doe je dan? In de herberg nog even een bakkie automaatkoffie en een banaan gegeten. Op zich heeft het wel iets zo in het donker te vertrekken door straatjes die door schemerlampen verlicht worden.

In de buitenwijken van Redondela zie je bij huizen het stokbrood aan de deurknop hangen, een huis heeft zelfs een aparte bus daarvoor.

Tot Arcade is het mooi wandelen, eerst een klimmende route, we passeren een mooie oude waterbron.

Op het hoogste punt krijgen we vanaf het pad steeds vaker zicht op de bocht van Vigo.

Onderweg passeren we enkele huizen die laten merken pelgrimsminded te zijn.

In een wijk van Arcade doet een café goede zaken, hier pakken veel pelgrims hun ontbijt. Ik neem een koffie en 2 pan tostada, zit lekker op het terras met uitzicht op de bocht van Vigo. Daarna verder dalend tot ik bij de mooie oude brug over de Ulló kom.

Vanaf de brug een mooi zicht op het bescheiden haventje van Arcade

en aan de overkant loop ik Pontesampaio in, nog eens terugblikkend over de brug richting Arcade.

De route volgt hier smalle, steil klimmende straatjes, ik kom langs een mooie horreo met zicht op de oude brug.

Iets verder komen we over een stalen brug, die op een Romeins fundament is geplaatst.

Het blijft steil klimmen over rotsige paden, wel mooi wandelen zo. De laatste paar km naar Pontevedra lopen door voorsteden die niet bijster interessant zijn, we dalen af van 140 meter hoogte tot iets boven zeeniveau. Het centrum van Pontevedra echter maakt direct grote indruk, wat een mooie straten met prachtige gebouwen. Met Dieter en Klaus ga ik eerst wat drinken op een terrasje voor de Praza da Peregrina, om te wachten op Anja en Sandra.

Eerst even een foto van het Sanctuario da Virxe Peregrina.

Anja heeft gisteren gebeld met het nonnenklooster Casa de la Virgen om voor ons kamers te reserveren. Na bijna een uur nog geen meiden, dus we lopen toch maar vast naar het klooster. Daar krijg ik een mooi klein kamertje voor mezelf, met een piepklein badkamertje.

Om het toilet te kunnen gebruiken moet je redelijk lenig zijn, maar alla. Voor € 19 inclusief ontbijt morgen.
’s-Middags lopen we weer het centrum in, bezoeken o.a. de kloosterkerk San Francisco

maar moeten wachten tot 17.30 uur voor die open gaat. We gaan op zoek naar de ruïne van het klooster Santo Domingo, maar vinden dat niet bijster interessant en strijken neer op een terras met zicht op een fontein.

Dan verder naar de basiliek Santa Maria la Mayor, ook dicht.

 

Het is tijd om de Sanctuario da Virxe Peregrina van binnen te gaan bekijken. Eerst even de bron aan de voorzijde.

Zelfs een speciale pelgrimsbiechtstoel staat hier.

Het barst in Pontevedra van de gezellige plazas met terrasjes en leuke straatjes, een heerlijke stad om in rond te dwalen.

We kunnen de kloosterkerk San Francisco nu ook in.

Tot half 8 slenteren we door het centrum en drinken op weer een ander pleintje nog iets, totdat we een leuk eettentje zien met een terras ervoor, buiten tapas eten.

We eten pulpo, jamon casero (gebakken ham met patat erop), mejillones (mosselen), pimientos en empanillos.

Na het eten ga ik nog ergens een fles water kopen, hier bestel ik ook een portie churros. Op de terugweg naar de kloosterherberg nemen Dieter, Klaus en ik nog een wijntje en om 22 uur zijn we terug op onze kamers.

NAAR VOLGENDE VERSLAG —- TERUG NAAR ETAPPESCHEMA

Nog onzeker of ik vandaag in Briallos blijf, of doorloop naar Caldas de Reis, zal van de herberg in Briallos en de ligging daar afhangen. Het ontbijt in de kloosterherberg is pas om 8 uur, en als we in de ontbijtzaal komen staat alles al klaar en het is ruim voldoende.

Even tanden poetsen en kort daarna naar buiten. De kloosterherberg ligt ideaal in het centrum, daardoor hebben we 1,5 km van de route van vandaag gisteren al gedaan. Ik loop dan ook eenvoudig via een paar straatjes naar de pelgrimsroute door de stad, die in het donker met blauwe ledlampjes in de stenen verlicht wordt. Al snel ben ik bij de 180 meter lange Ponte do Burgo over de Lérez.

Na de brug door de buitenwijken van Pontevedra die al snel een dorps karakter krijgen. Op een van de tuinmuren maak ik een foto van mijn schaduw met de zon in de rug naast een pelgrimsplateau.

Het is een mooie route, na een paar km kom ik bij de kerk van Alba,

vlakbij staat een stenen kruis waarop onderaan een pelgrim is afgebeeld.

Het blijft enigszins klimmen en dalen zonder echt zwaar te worden, het is strakblauw geworden, maar omdat we veel door bosachtig gebied wandelen is het nog lekker koel. Bij veel huizen zijn de nutsaansluitingen gewoon in de buitenmuur of tuinmuur aangebracht, vaak is het deksel ervoor niet meer aanwezig.

Dat zou in Nederland niet meer kunnen.
Na San Caetano loopt de route door een moerasachtig gebied door bossen, weer een mooi bruggetje over een beekje hier.

In San Amaro, na 8,5 km is het tijd voor een grote koffie, nog een klein stukje en we komen in Portela, verder richting Briallos. In Valbón stuiten we weer op een stenen kruis waarop een pelgrim is afgebeeld, dit keer meer in het midden.

De route blijft mooi door de natuur slingeren, we bereiken het 50-km paaltje, eigenlijk 49,995 km, door Dieter vastgelegd.

Dan komen we bij de N550, de route gaat hier naar links. Maar gisteravond tijdens ons tapasmenu kregen we een tip om hier over te steken en de weg 600 meter te volgen tot de watervallen in het Parque Natural Ria Barosa.

We hebben tijd genoeg en besluiten dit te doen, waar we geen spijt van krijgen. Via een mooi pad belanden we uiteindelijk bij een mooie rustplek waar het water zich van de rotsen stort, hetgeen sommigen natuurlijk uitnodigt hier het water in te gaan.

Wij beperken ons tot lekker zitten aan de waterkant,

en een cola te drinken en bocadillo te eten op het terras van de naastgelegen bar. Het is hier heerlijk koel en met het geluid van het vallende water kost het moeite de rugzak weer om te hangen en verder te gaan. Bij de watervallen ook een mooi stenen bruggetje over de beek

en een herinneringsplaquette aan de onafhankelijkheidsoorlog waarop de Engelse generaal Lord Wellington wordt genoemd.

Het is nog ruim 2,5 km tot de herberg van Briallos, die midden in het veld ligt, bloedheet hier in de volle zon. De ingang van de herberg ligt naast een waterbron

en de herberg zelf beschikt over een mooie binnentuin, die nu in de hete zon wel erg warm is.

In de herberg zijn 24 bedden, een groot deel wordt al ingenomen door een groep jongeren met begeleiders, die op dat moment met begeleiding van gitaar aan het zingen is. Heeft toch wel een bepaalde sfeer, ik besluit hier te blijven. We kunnen zelf een bed uitzoeken, de hospitalera komt vanavond om 20 uur stempelen en incasseren.

In Briallos zit slechts één winkeltje, als zodanig aan de buitenkant niet te herkennen. We lopen erheen, bellen aan bij de voordeur, en een vrouw komt de buitentrap af om de deur open te doen van een soort grote huiskamer waar levensmiddelen e.d. zijn uitgestald. Hier halen we water, bier, cola, wijn, en voor ons zelf te maken avondeten pasta, ui, tomaat, knoflook, worst, sardines, olijven. Terug in de herberg eerst wat drinken, dan gaat Dieter voor ons de pastamaaltijd bereiden, met als voorgerecht de tomaten/vissalade. In de keuken is het niet al te warm, en een uurtje later genieten we van een lekkere maaltijd met wijn erbij.

Ondertussen heb ik de gitaar van de Portugese jongen mogen gebruiken om wat Pink Floyd nummers te tokkelen.

Om 18 uur zijn we al klaar met eten en afwassen en gaan we een plekje buiten in de schaduw zoeken. Nog steeds erg warm, veel water drinken dus, met de ogen knipperen betekent al zweten. Pas dik na half 9 komt de hospitalera, de stempel wordt gezet, nog 4 vakjes in mijn credencial te gaan. We maken het plan morgen om 6 uur op te staan en om half 7 te vertrekken. Dat houdt in dat we zeker het eerste uur in het donker lopen, maar morgen is het ruim 23 km, en we willen de grote hitte na het middaguur vermijden. Ik ben voornemens in Padrón een pension te boeken dat in de gids genoemd staat, de herberg in Padrón heeft namelijk 46 bedden op één zaal en dat lijkt me wat teveel drukte. We zullen elkaar in ieder geval woensdagavond om 18 uur voor de kathedraal van Santiago treffen. Het is kwart over 9, nog erg warm op de slaapzaal, maar ik ga toch maar vast op mijn lakenzak liggen.

NAAR VOLGENDE VERSLAG —- TERUG NAAR ETAPPESCHEMA

Vannacht werd het toch nog koud op de slaapkamer. Ik lag pal bij het raam, en het begon te waaien en tochten met het openstaande raam tegenover me. Eerst in de lakenzak i.p.v. erop, en na een sanitair uitstapje toch maar de slaapzak gepakt en daarin gekropen. Klaus had de enige deken van de slaapzaal gisteren van Dieter gekregen, en zei vanmorgen er reuze blij mee te zijn geweest.

De wekker van Dieter gaat, maar we hoeven niet zachtjes te doen, de anderen op onze en op de andere slaapzaal zijn al weg, of druk in de weer. Het duurt even voor we ontdekken dat het grote licht bediend wordt met een centrale schakelaar beneden. Uiteindelijk staan we om half 7 buiten. Een paar honderd meter verder checken we Klaus, die vergeet nog wel eens iets. Inderdaad, fles water laten staan, eerst even terug terwijl wij wachten. Anja en Dieter hebben een zaklamp en lichten ons pad bij, ik heb ook een zaklamp maar die ligt onderin de rugzak, vergeten eruit te halen. De lampen zijn echt nodig, vooral de bospaadjes en de paadjes onder de wijnranken zijn hartstikke donker. Van de eerste kerk in Tivo, de Santa Maria uit de 13^e eeuw, kan ik alleen een silhouetfoto maken.

In Caldas de Reis lopen we over een oude Romeinse brug in een oud deel van het centrum.

We besluiten eerst een ontbijt te nemen in een bar dichtbij, geen bocadillos hier, maar wel pan tostada en madeleines. het duurt even voor de pan tostadas klaar zijn. Gedurende deze pauze is het langzaamaan licht geworden en we wandelen verder door de buitenwijken. In een van de tuinen valt onze blik op een wel heel bijzondere cactusvorm, na het beeld van de dame in het park van O Porriño mag deze er ook zijn.

De route is mooi afwisselend door stukken bos en veld, af en toe een grotere weg. In Cortiñas komen we bij de kerk Santa Maria de Carracedo.

Hier lassen we weer een pauze in en bestel ik een bocadillo, waarvan ik de helft meeneem in de rugzak. We bereiken O Pino (Sesamstraat?) en Valga over mooie paden

en komen in een van de dorpjes een kleintje Jacobus tegen.

In Valga houden we bij een bar met klein terras onze 3^e stop, Anja en Sandra zitten hier al. De cola smaakt weer fantastisch met dit warme weer. Het loopt vandaag goed, een enkele felle stijging maar prima te doen. Verder over de mooie route komen we langs een echt oude horreo.

Vlak voor Padrón passeren we het 25 km paaltje,

en rond half 1 lopen we Padrón binnen. Hier is een openbaar toilet waarvan ik gebruik wil maken, ik neem voorlopig afscheid van Dieter en Klaus. Via de brede allee Avenida de Castelao langs de rivier Sar, met verscheidene bars en terrasjes loop ik richting de Jacobuskerk rechts van de brug over de Sar. Die terrasjes nodigen nu al uit voor een bezoek, maar eerst even mijn overnachting regelen. Links de brug over gaat het naar de herberg, ik ga rechts richting Avenida Compostela, want op de hoek daarvan met de Calle Rosalia de Castro moet pension El Jardin liggen, toepasselijk zo geheten omdat het tegenover de Jardin Botanico ligt. Vrij snel gevonden.

Samen met de eigenaar die terugkomt van boodschappen doen stap ik naar binnen, het ziet er prachtig uit. In mijn beste Spaans zeg ik dat ik niet gereserveerd heb en graag een kamer voor mezelf heb. De vrouw van de eigenaar neemt me mee naar boven en laat een mooie kamer zien, met groot bed en eigen badkamer. Kost € 35, prima. Dus, even later zit ik in mijn eigen lekkere zitbad, dan 3 kwartiertjes op bed en daarna eet ik de rest van mijn bocadillo terwijl ik aan een tafeltje zit te schrijven. Ik voel me hier lekker thuis.

Het is al ruim na 15 uur als ik terug het centrum inga. Eerst een foto van een pelgrimsbeeld aan de Avenida Compostela.

Dan via enkele straatjes terug naar de Jacobuskerk die nog dicht is.

Via de brug over de Sar

kom ik aan de overkant bij de Fuente del Carmen

en sla linksaf naar de herberg.

Anja en Sandra staan op het balkon en zien me al aankomen en roepen. Terwijl ik een foto maak verschijnt Dieter op het balkon, kort daarna gevolgd door Klaus.

 

Ik wacht even totdat ze klaar zijn, dan lopen we naar het boven de herberg gelegen Convento do Carmen, ook dicht.

Eerst weer terug de brug over naar de Jacobuskerk, een mooie stempel hier.

In deze kerk staat de Pedrón, een steen die in de Romeinse tijd al als een altaar gewijd aan Neptunus gebruikt werd. Volgens de legende werd aan deze steen de boot vastgemaakt waarmee het lichaam van Jacobus overzee aankwam, voordat het in een ossenkar naar Santiago gebracht werd.

We besluiten een terrasje te gaan pakken in het park langs de rivier.

Na een biertje gaan we verder met ons rondje, pinnen geld, en komen weer terug bij hetzelfde terras omdat je hier heerlijk zit en de bediening goed is. De aardige jongedame vertelt dat ze Duits leert om de vele Duitse pelgrims beter te kunnen bedienen! We drinken nog wat en besluiten hier ook te eten, en dat blijkt een prima keuze: ensalada mixta, rijkelijk klaargemaakt, lomo met kaas en paprika, en een Ben & Jerry’s ijs na. Na het eten lopen Dieter en ik naar een supermercado voor water, de anderen gaan terug naar de herberg. We besluiten nog een koffie te gaan drinken in een bar, plus nog een rode wijn (Dieter) en Tia Maria (ik), mijn rondje.

Als ik daarna terug loop naar mijn pension ontmoet ik 2 Britten die ook in het pensioen slapen, en de Ierse Joan. Even Engels kletsen over de camino, is nodig, ik begin onderhand te denken in het Duits door al dat contact met de Duitsers. Ik loop nog langs een mooi putdeksel.

Om kwart over 9 ben ik weer op mijn kamer, vul de camelbag bij en ga mijn dagboek schrijven. het is hier heerlijk rustig, volgens mij slaap ik zo als een blok.

NAAR VOLGENDE VERSLAG —- TERUG NAAR ETAPPESCHEMA

Om kwart over 7 de deur uit, goed geslapen, ik voel enige spanning voor de aankomst in Santiago. Het is nog wel donker, maar ik ga toch eerst ontbijten vlakbij en daarna zal het wel licht zijn. Ik kom langs een kerk,

en bij de bakker die in de gids genoemd staat zitten meer pelgrims, ook Dieter en Klaus. Na ons ontbijt besluiten we vandaag samen verder te lopen. We volgen een mooie route richting Iria Flavia

die zodra het kan de N550 mijdt en er via parallelle wegen langs loopt. Zo komen we door Pazos, Rueiro, Cambelas, we stijgen geleidelijk omdat we van zeeniveau naar 260 meter hoogte, de plek van de kathedraal van Santiago, moeten. In Tarrio lopen we langs 2 originele horreos.

Het is bewolkt en plakkerig weer, af en toe wordt de lucht donker alsof er een bui dreigt, maar het is nog steeds droog. In Vilar, na 6 km, houden we een pauze, ik sla de koffie over en neem meteen cola.

Je kunt merken dat we in de buurt van Santiago komen, veel elkaar opvolgende dorpen, weinig natuurpaden.

Na 13 km houden we halt bij een bruggetje over een stroompje met stenen bank, hier staat een paaltje dat het nog 10 km en een beetje is.

Geen drinken hier, de bars onderweg zijn dicht, ik wacht nog op mijn 1^e stempel vandaag.
Het klimmer wordt feller, ik zweet me een ongeluk in deze benauwdheid. In O Milladoiro hebben we nog zo’n 6,5 km te gaan, hier zit een bar waar we wat te eten kunnen krijgen en op het terras goed kunnen zitten. Klaus en ik bestellen een cachagas met ham en kaas, het is een soort pannenkoek van maïsmeel, polenta. Erg machtig, stevig voedsel, ik eet hem helemaal op maar het voelt later alsof ik 2 heuptassen om heb. Gelukkig wel een stempel in mijn credencial, nu alleen die van het pelgrimsburo nog.

Na de pauze weer op pad, en bijna een km verder kunnen we vanaf een hoog punt in de verte de 2 torens van de kathedraal van Santiago zien! Geen foto, wel op film en sterk ingezoomd. De route gaat afwisselend verder over asfaltwegen en bospaden, na Vella komen we over een oude stenen brug over de Sarela.

We komen al snel in de buitenwijken van Santiago en daarmee in de drukte van verkeer. Hier valt nog niet veel te genieten, en we moeten ons hier doorheen worstelen, ook omdat het aan een stuk lang klimmen is en nog steeds benauwd, maar gelukkig droog. Dan loopt de Avenida de Xoán Carlos I langs een van de ingangen van Parque da Alameda, en via de Praza Porta Faxeira steken we over naar de Rúa do Franco. Nu zijn we echt in het centrum, dit is samen met de Rúa do Vilar één van de levendigste straten, en aan het eind ervan draaien we de Praza do Obradoiro op en staan we voor de kathedraal! Mission completed!

We gaan eerst een tijdje op de grond zitten en laten het zijn hier, de aanwezigheid van vele andere pelgrims, en het gevoel van de kathedraal over ons heen komen.

Jacobus kijkt van bovenaf goedkeurend op ons neer, ingeklemd tussen de 2 torens die vanwege renovatie hevig ingepakt zijn.

Ook Dieter en Klaus waren hier al eens. Ik kan het niet goed omschrijven, ik voel niet de emotie die ik voelde toen ik hier in 2011 voor het eerst aankwam. Maar ik voel ontegenzeggelijk een geweldige warmte, ik houd van deze stad en deze plek, het voelt grandioos hier weer te zijn. Na een tijdje komen we toch maar overeind en op verzoek van Klaus gaan we eerst proberen onderdak te regelen. Wat Dieter op het oog heeft in de Rúa do Vilar lukt niet, geen plek. Dan gaan we op zoek naar het pension La Campana, dat Helmut Brouwer ook vaker gebruikt heeft. Op weg hiernaartoe, achter de kathedraal langs via de Praza das Praterías en de Praza da Quintana, zien we in de Rúa San Paio de Antealtares pension Hospedaje San Pelayo.

We kunnen hier ieder een kamer voor alleengebruik krijgen voor € 30, wel 2 bedden op iedere kamer, maar etagedouche en WC. Prima, vlakbij de kathedraal dus midden in het centrum. Dieter gaat naar de 3^e, Klaus en ik krijgen een kamer op de 2^e verdieping. Ik heb een hoekkamer met balkon waarop waslijnen. Nadat we ons opgefrist hebben gaan we op de Praza da Quintana wat drinken, niet echt pelgrimsprijzen hier, wel een mooi plekje. Er mogen dan wel zo’n 200.000 pelgrims per jaar naar Santiago komen, maar het aantal toeristen is een veelvoud hiervan, dat verklaart mede de hoge terrasprijzen. Dan gaan we nog een rondje maken rond de kathedraal, dat blijft trekken, en lopen een paar keer langs het pelgrimsburo waar steeds een hele rij pelgrims blijkt te staan. Dan vanavond maar. Ik loop nog even bij de huiskamer van het genootschap binnen en stel me voor aan Ton en Hans, en zeg dat ik morgen terug kom en dan een uitgebreid praatje kom maken.

Om half 7 gaan we naar restaurant O Gato Negro in de Rúa do Franco waar Dieter vaker is geweest, omdat ze hier de beste lamsschotel maken die er bestaat. We zullen zien. Samen met Anja, Sandra, en Joan uit Ierland schuiven we binnen aan tafel.

Eerst soep, dan het lamsvlees met lekker gekookte piepers en gegrilde paprika.

Het contact met Joan loopt wat stroef, omdat de Duitsers geen Engels spreken, alleen Anja een beetje. Joan neemt alleen een voorgerecht, omdat ze al een afspraak heeft met de 2 eerder ontmoete Britten om samen te gaan eten. Na het diner, om 20 uur, gaan we weer naar het pelgrimsburo, het is er lekker rustig nu. Twee pelgrims voor me, dan ben ik aan de beurt en ontvang ik mijn 2^e compostela, met koker.

Een ander uiterlijk dan de 1^e. Dan gaan we weer bij de kathedraal zitten, op de traptreden van de Praza da Quintana waar veel mensen kijken naar het optreden van straatartiesten. Dieter duikt de kathedraal in, maar die avond zien we hem niet meer terug. Klaus en ik gaan nog wat drinken op de Praza de Cervantes, ook hier heerlijk zitten, Anja en Sandra schuiven later aan. We nemen afscheid van hen, want morgen gaan ze met de bus naar Finisterre en komen vrijdag weer terug. Misschien dat ik ze dan nog zie. Rond de klok van 22 uur zijn Klaus en ik terug in ons pension. De volgende dag horen we van Dieter dat hij nog wat had rondgelummeld, even behoefte had om alleen te zijn en eigenlijk teveel wijn op. Misschien met zijn gedachten al bij de komst van zijn vrouw Helga en haar dochter morgen, Anja en Sandra vonden het wel jammer dat ze nu geen afscheid konden nemen.

NAAR VOLGENDE VERSLAG —- TERUG NAAR ETAPPESCHEMA

Vandaag ga ik het centrum van Santiago eens uitgebreid verkennen, dat is er 3 jaar geleden niet van gekomen. Met behulp van de gids en de plattegrond van de toeristeninfo kan ik een mooie route lopen. Ik start in de Rúa do Vilar met een ontbijt van Cafe Americano onder de arcaden. Kost wel € 0,30 terrastoeslag extra. Vannacht niet denderend geslapen, 3x eruit om te plassen en tot na 4 uur herrie van langskomende en lallende ex terrasbezoekers. De 3^e keer toch maar de balkondeuren hermetisch afgesloten. Wat een verschil met later op de dag, als deze straat druk bevolkt wordt met toeristen en pelgrims. Nu rijden bestelwagens af en aan om de winkels en horeca van nieuwe voorraad te voorzien.

Na het ontbijt loop ik terug naar de Praza da Inmaculada, de noordkant van de kathedraal om het klooster San Martiño Pinario te bewonderen.

Ik vervolg de centrumwandeling van de stadsplattegrond bij de Praza da Quintana, waar ik de trappen afdaal naar de Praza das Praterías met de Fonte da Caballos.

Door de Rúa do Vilar waar ik eerst een zijstraatje tref met doorkijk naar de Rúa da Raiña.

De Rúa do Vilar blijft een heerlijke straat met zijn arcaden om doorheen te flaneren.

Via de Praza do Toural volg ik de Rúa Nova en sla rechts de Tras Salome in.

In de Rúa da Caldeirería valt me een schelp op in een hoek van een van de panden.

Zo barst het hier werkelijk van de details, teveel om vast te leggen. Uitkomend op de Rúa das Orfas sta ik voor de Convento, Igrexa e Clexio das Orfas.

Via de Praza de Mazarelos kom ik op de Praza da Universidade met zijn filosofiefaculteit. In het parkje vlakbij, waar ook enkele terrasjes zijn een beeld van ongetwijfeld een filosoof.

Na de Rúa Traves

kom ik bij de Igrexa de Santa María do Camiño.

Dan kom ik op de Camino Francés en steek even over naar de Rúa da Bonaval om een foto te maken van het Convento e Igrexa de San Domingos de Bonaval.

Weer terug naar de Camino Francés, daar waar die via de Porta do Camino de Rúa das Casa Reais het centrum richting kathedraal inslaat.

Iets verder rechts staat de Igrexa das Ánimas.

Als je in Santiago bent kun je natuurlijk niet om de Tarta de Santiago heen, die volop wordt aangeboden.

Ook de Praza de Cervantes met zijn arcaden is een fijne plek om een terrasje te pakken.

Mooie uithangborden versieren vaak de gevels, zoals deze van een vinoteca.

Langs een mooie gevel

verder door de Rúa da Troia,

via de Rúa das Campás de San Juan kom ik bij het pension dat Helmut Brouwer aangeraden had.

Ik besluit een koffie te drinken op het terras, aan de vrouw die me bedient vraag ik of dit het pension van Doña Josefina is. Ja, zij is nog wel de eigenaresse, maar met pensioen. Zij kent geen Helmut, dus als zij er toen ook al was heeft hij niet genoeg indruk op haar gemaakt, zal ik hem binnenkort op aanspreken. Een eenpersoonskamer kost hier € 50, een tweepersoons voor alleengebruik € 60, wel allebei met eigen badkamer. Ziet er allemaal erg netjes uit, en de plek is perfect. Alleen vannacht is er nog plek, morgen is alles vol. Ik besluit toch maar in mijn pension te blijven.

De Rúa da Troia komt uit op de Praza de San Martiño Pinario met gelijknamige kerk.

De Rúa da Porta de Pena volgend kom ik bovenaan de trappen van de Costa Vella,

die omlaag leiden naar de Igrexa de San Francisco.

In dit jaar geeft deze orde een speciale oorkonde uit aan pelgrims om te herdenken, dat het precies 800 jaar geleden is dat Sint Franciscus van Assisi zijn pelgrimstocht naar Santiago maakte. Hij was hier tussen 1213 en 1215 en stichtte hier een klooster. Voor deze oorkonde is meer belangstelling,

even later heb ik mijn oorkonde, inderdaad een mooie.

Dan nog even een foto van het interieur.

Via de Rúa de San Francisco kom ik langs het Hostal los Reyes Católicos uit 1489, vroeger een pelgrimsonderkomen, tegenwoordig een prijzig Parador.

Via de Praza do Obradoiro kom ik via de Rúa de Fonseca in de Rúa do Franco, waar rechts een poort is naar de Colexio de Fonseca waar in de binnentuin een beeld staat van Alonso III de Fonseca.

Ik loop de Rúa do Franco helemaal uit tot aan de Rúa da Senra, waar het autoverkeer weer vrij spel heeft. Hier valt mij een bank op, ik weet het zijn boeven, maar om jezelf nu zo te noemen?

Ik ga eerst op zoek naar een supermarkt voor scheerzeep en flessen water. Dan kom ik langs een CD-zaak waar ik een CD koop van Luar: Na: Lubre, door Dieter aangeraden. Ik ben benieuwd. Met de inkopen en mijn nieuwe oorkonde terug naar mijn kamer om deze veilig te stellen, ik kom weer door de Rúa do Vilar en besluit eerst even te gaan buurten in de Huiskamer der Lage Landen. Van Ton en Hans krijg ik een kop koffie en we kletsen een halfuurtje. Ton geeft een een aantal A4’tjes met een beschrijving van de rondleiding buitenom de kathedraal, mooi voor morgenochtend. Ik was van plan vandaag naar de pelgrimsmis van 12 uur te gaan, maar ontmoette onderweg Joan die stellig beweerde, dat vandaag de botafumeiro niet gezwaaid gaat worden. Mijn bezoek aan de mis stel ik uit tot morgen.

Terug bij het pension zie ik Klaus, we gaan samen wat drinken op een terrasje bij de markthallen, de Mercado de Abastos aan de Rúa das Ameas, leven genoeg hier. Na ons biertje lopen we de Camino Francés vanaf  de Porta do Camino tot aan de Praza de Cervantes, waar we Dieter treffen. Hij wacht hier op het terras op zijn vrouw Helga en haar dochter Nadia, die vanuit Duitsland overkomen en de komende dagen meelopen naar Finisterre. We voegen ons bij Dieter, die enigszins in mineurstemming is. Vanmiddag kwam hij er op zijn pensionkamer achter, dat vanmorgen na de mis in de kathedraal zijn portemonnaie uit zijn steekzak is gerold. Hij is druk geweest met bellen om alle pasjes te blokkeren, en heeft van Klaus wat geld geleend.

Op dit terras bestellen we onze lunch, de prijzen zijn hier al een stuk vriendelijker dan direct rondom de kathedraal.

Als de dames arriveren drinken we nog een koffie, dan gaat ieder zijn weg. Ik ga op souvenirjacht, koop 6 Santiago onderzetters, en een grote  reliëfkaart van de Camino Francés. Die is iets langer dan mijn rugzak, wordt stevig ingepakt in karton, en ik hoop dat die de hel van het bagageruim overleeft.

Terug op de kamer eerst een dutje gedaan, om half 8 zouden we ons verzamelen op de Praza de Cervantes. Hier gaan we eten bij restaurant Casa Manolo

in een hoek van dit plein. Om half 8 opent het, dan staat er al een rijtje te wachten. Later wordt duidelijk waarom; voor slechts € 9 eten we hier een goed driegangenmenu inclusief wijn.
Ook in de stad diverse mooie putdeksels.

Na het eten gaan we even naar het pension terug, betalen onze kamers, want de Duitsers vertrekken morgenochtend al om 7 uur richting Finisterre. Helga en Nadia gaan al naar bed, moe van de reis. Dieter, Klaus en ik gaan ergens op een pleintje nog wat drinken. Tegen 22 uur loop ik alleen terug naar de Praza do Obradoiro, waar de band La Tuna al begonnen is met hun optreden onder de arcaden van het provinciehuis. Dat klinkt erg mooi, ik koop meteen een dubbel CD en blijf hier een uur genieten van de muziek, en van de sfeer rond de kathedraal. terug op mijn kamer lees ik de A4’tjes door die ik in de huiskamer kreeg met info voor een rondje kathedraal, dan is het echt bedtijd.

NAAR VOLGENDE VERSLAG —- TERUG NAAR ETAPPESCHEMA

Beetje uitslapen, weer veel rumoer vannacht, ondanks dichte balkondeuren. Tegen 9 uur ga ik vlakbij om de hoek in een klein supermarktje met bar ontbijten, is niet echt super. Morgen weer wat anders. Dan is het tijd voor de bezichtiging van de buitenkant van de kathedraal aan de hand van de beschrijving die ik in de huiskamer kreeg.

De tour begint aan de noordkant op de Praza Inmaculada, ook wel Praza da Azabachería genoemd naar de naam van deze façade van de kathedraal. Ook aan deze kant van de kathedraal wordt hard gewerkt aan de restauratie.

Dit portaal werd pas in 1765 gebouwd ter vervanging van de oorspronkelijke romaanse façade, die in 1117 door boze bewoners werd vernield. Behouden brokstukken zijn later gebruikt bij de bouw van de Porta das Platerías. In de middeleeuwen kwamen de pelgrims via de Rúa San Pedro eerst hier en werd dit de Porta Francigena genoemd. Vóór dit portaal staat een beeld van een vrouw met blinddoek: La Fé, het blindelings geloof en vertrouwen.

Iets naar boven lopend krijg ik een blik op 2 torens, de koepeltoren en de Torre da Reloj. Ertussenin staat het Cruz dos Farrapos, het lompenkruis; in de Middeleeuwen ontdeed een broederschap hier de pelgrims van hun lompen, waste hen en voorzag ze van een nieuw kleed.

Nog een foto met meer details van de torens vanaf de noordkant.

Ik ga links van de kathedraal een straatje door en daal de trappen af naar de Praza da Quintana de Mortos,

het kerkhof waar tot in de 15^e eeuw de doden werden begraven. Hier zie je een beeldengroep met in het midden de Heilige Jacobus met het Evangelieboek boven de Porta Santa, de Heilige Deur.

Deze deur gaat alleen open in een heilig jaar, als 25 juli, de naamdag van Jacobus, op een zondag valt. De eerstvolgende keer is in 2021. De heilige deur is een privilege verleend door paus Calixtus XI in het jaar 1122, een ieder die door deze deur gaat kan een volledige aflaat krijgen. Boven de deur Jacobus met naast hem zijn leerlingen Athanasius en Theodorus.

De beeldengroepen naast de Porta Santa beelden 24 profeten en apostelen uit.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Verder lopend komen we langs de Toren met het Uurwerk, de Torre da Reloj,

en draaien naar rechts de Praza das Platerías op. Vanaf hier goed zicht op de Porta das Platerías, met op de voorgrond de Fonte dos Caballos en links de Tesoro.

Dit plein wordt overheerst door de toren met het uurwerk. De toren is genoemd naar bouwmeester Berenguer Landoira. De naam van het plein is ontleend aan de vele zilversmidwinkeltjes die hier waren. Dan de trap op naar het portaal, de Porta das Platerías, het oudste portaal van de kathedraal, tussen 1103 en 1117 gebouwd. De 2 grote bogen worden ondersteund door meerdere marmeren en granieten zuilen. Op de timpanen boven de deuren rechts scenes uit het Passieverhaal, het lijdensverhaal van Jesus en links daarvan een scene die wijst op het weer gezond maken van de mens. Op het linkertempaan Christus die in verzoeking wordt gebracht door een knielende duivel.

Boven de middenpilaar Engelen die een Christusmonogram vasthouden,

een rad die de zon, de bron van het eeuwige leven voorstelt.

Daarin de Griekse letters Chi en Rho, die op de naam Christus wijzen, maar ook de letters Omega en Alpha, de aanduiding voor Jesus die begin en einde is. De beeldengroepen links en rechts beelden de schepping van Eva en Adam uit.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 
Onder de schepping van Adam een beeld van koning David, de stamvader van Jesus, met een lier, het instrument van de herders.

Deze beeldengroepen maakten oorspronkelijk deel uit van het noordportaal. Links voor de Porta das Platerías een grote stenen schelp, die de trap ondersteunt die van de schatkamer naar de zuidkant van de kathedraal loopt.

Via de Rúa de Fonseca draai ik rechtsom naar de Praza do Obradoiro. Hier kom je voor de barokke voorgevel met balkonnetjes, de dubbele trap. Links hiervan licht het bisschoppelijk paleis Palacio Gelmírez. Boven op het front van deze westgevel staat Jacobus zelf als pelgrim, met iets lager zijn leerlingen Athanasius en Theodorus.

Tussen het in het graf van Jacobus met de ster. Rechts de klokkentoren, de Torre das Campanas, en links de Torre das Carracas, beide helaas ingepakt vanwege een langdurige renovatie, tot in 2016 hoorde ik. Zeer spijtig dat hierdoor het geweldige Pórtico da Gloria evenmin te bewonderen is. Een volgende keer dan maar.

Tegenover de westgevel ligt het paleis Raxoi, tegenwoordig gemeentehuis en zetel van de provincie Galicië. Van de top dreigt met de zon in zijn rug Jacobus als Matamoros.

Dan de kathedraal in, ook binnen veel steigers en andere bouwobjecten. Van grotere afstand het hoogaltaar met het beeld van Jacobus, waar je via een trap achterlangs kunt lopen en je armen om zijn schouders slaan.

Ook een beeld van Maria Salome, de moeder van Jacobus.

Tegenover de trap naar de crypte de binnenkant van de Heilige Deur.

De deur verbeeldt de ontmoeting van Jesus met Jacobus, zijn werk als preker, zijn terechtstelling, de overtocht in een bootje van zijn lijk en de vondst van zijn graf. In de crypte, te bereiken via een eenrichtingverkeertrap,

staat de zilveren urn waarin de relikwieën liggen van Jacobus en zijn beide leerlingen.

Meerdere mooie kapellen uiteraard, waaronder de Antoniuskapel.

De hele rondgang heeft meer dan een uur geduurd, maar het was zeer de moeite waard om alles nog eens beter te bekijken met oog voor details. Ik ga de beschrijving terugbrengen naar de huiskamer, waar Ton nu alleen is, hij mailt hem mij als Pdf. Dan naar de toeristeninfo om te informeren waar het Lizarranrestaurant zit, ik kon het niet meer vinden. De medewerkster gaat erop googlen en geeft me het adres. Als ik daar kom blijkt dat ik hier toch al was, mijn intuïtie naar dit punt te gaan was juist, maar er zit nu wat anders in. Vervolgens op zoek naar winkels waar ik iets bijzonders voor Janny kan kopen, maar daarin slaag ik niet. Vanmiddag maar naar El Cortes Inglés, daar is volop keus.

Om 11.15 uur ben ik in de kathedraal en zoek een strategisch goede plek in het dwarsschip met zicht op de botafumeiro, het loopt al aardig vol. De mis begint om 12 uur, tijdens de mis mogen geen foto’s/films worden gemaakt, logisch. Sommigen doen dat toch, maar ik zie nergens een bestraffing, volgt misschien later eens? Voor de mis begint gaat een Duitse geestelijke rond met boekjes waarin de originele Spaans gezongen psalmen staan met de Duitse tekst ernaast, desgevraagd krijg ik er als Nederlander ook een. De mis duurt lang, tegen het eind versta ik iets van botafumeiro, en jawel, ze gaan slingeren! Gauw de camcorder in paraatheid, net als vele anderen ook doen, en ik kan het hele gedoe goed filmen. De botafumeiro is ongeveer 94 cm hoog en weegt zo’n 53 kilo. Op de top van het slingeren kan de snelheid oplopen tot 68 km/u. De huidige botafumeiro stamt uit 1851. De eerste botafumeiros uit de 13^e eeuw waren uit zilver.

Na de mis wandel ik naar El Cortes Inglés, bijna een half uur, en ga daar eerst lunchen. Een pan chapaga, zeg maar broodje panini met brie, spinazie, gebakken ham en patatjes, een behoorlijk bord vol. Voor Janny vind ik weer een mooi lingeriesetje, even met de verkoopster “stoeien” over de juiste maat, en zij maakt echt werk ervan er een mooi presentje van te maken. Als ze klaar is laat ik een foto van Janny zien, volgens mij heeft ze vandaag weer stof genoeg om over te kletsen met haar collega’s.
Op de terugweg ga ik even kijken op de Praza de Galicia waar de bussen naar het vleigveld vertrekken, elk half uur gaat er een, het ziet er vrij eenvoudig uit.

Terug in het centrum eerst naar de kamer, het is prachtig zonnig weer en ik moet nodig water drinken. Weer buiten even langs het Parador naar de Costa do Christo, dan naar de Praza de Cervantes voor een drankje, ondertussen langskomende pelgrims kijken. Een cafe americano, een caña en 2 flesjes water, ik zit lekker in de zon. Na een tijdje besluit ik op de Praza da Quintana op de stenen banken tegen het klooster San Paio de Antealtares te gaan zitten,

precies zo dat de horlogetoren van de kathedraal mij in zijn schaduw vasthoudt.

Ik heb eerst nog 2 flesjes water en een rolletje mentos gekocht en hou het hier wel even vol.
Weer terug in het pension ga ik eerst een dutje doen, tot 19 uur. Dan maak ik weer een ander rondje door het centrum, nu meer aan de noordkant van de Rúa do Franco. Ik pak een paar kleine straatjes naar de Campo da Estrela,

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 
kom zo op de Avenida de Rodrigo de Padrón en draai de Rúa de San Clemente in. Ook hier overal gezellige terrasjes, veel met levende muziek. Vanhier een aparte zijdelingse kerk op de ingepakte torens van de kathedraal.

Door de Rúa da Trindade kom ik aan de achterkant van het provinciehuis.

Na 3 kwartier kom ik voorlangs het Parador

en ben weer op de Praza do Obradoiro. Tijd om een eetplek te zoeken, hoewel echte trek ontbreekt. Ook wat de etalages uitstallen doet mijn eetlust nog niet direct toenemen.

Onder de arcaden van de Rúa da Vilar neem ik plaats aan een tafeltje waar ik een soort Duitse wurstplatte bestel. Smaakt toch goed, met een lekker rood wijntje erbij. Via een omweg slenter ik nog door wat straatjes, de straatverlichting is inmiddels aan.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

en belandt om de hoek van mijn pension op het terras aan de Via Sacra voor een afzakkertje. Anja en Sandra komen langs op weg naar hun slaapplek, leuk hen nog even te zien. Ze hebben genoten van de bustocht naar Finisterre, maar helaas was het nevelig dus geen zonsondergang. Ook Georg en Renate hebben ze daar gezien. We kletsen even, maar ze willen vroeg naar bed want morgen moeten ze om 4 uur een taxi hebben naar het vliegveld. Om 23 uur ben ik terug voor het begin van mijn nachtrust.

NAAR VOLGENDE VERSLAG —- TERUG NAAR ETAPPESCHEMA

Om 7.45 uur sta ik op en ga mijn rugzak vast zover mogelijk inpakken. Om half 9 ben ik klaar om naar de kathedraal te gaan, de straten zijn nog vochtig; regen of schoongemaakt? In de kathedraal is het nog heerlijk rustig, ik kan goed wat foto’s en films maken, deze heb ik echter vanwege het overzicht al opgenomen in de beschrijving van 5 september over de kathedraal.
Na een half uur kom ik weer buiten, het regent, dus dat was toch die nattigheid. Daarom was het vannacht toen ik om 3 uur wakker werd zo rustig, de regen heeft het terrasvolk verdreven. In Café Botafumeiro, vlakbij de kathedraal aan de pelgrimsroute, ga ik ontbijten: cafe americano y pan tostadas con mantequilla y mermelada voor € 3,25, een prima plek. Daarna naar het kathedraalmuseum.

Dit museum kost voor pelgrims € 4 entree en is zeer de moeite waard. Helaas mogen binnen geen foto’s en films worden gemaakt, gelukkig boven op de balkonrij en de zuilengang wel. Op de 3^e verdieping is een doorgang naar de zuilengang,

met inkijk in een prachtige kapel.

Vanaf de zuilengang kijk ik op de Torre de la Vega met zijn pyramidepunt,

en de grote klokken op het binnenplein, de grootste is de Berenguelaklok uit de 18^e eeuw.

Ook een kijkje op de grote klokkentoren (Torre da Reloj) van de kathedraal.

Het is gelukkig ook mogelijk op de balkonrijen langs de kathedraal aan de kant van de Praza do Obradoiro te komen, vanaf hier een mooi zicht op de Rúa do Franco

en op het oude centrum.

Het is 10.45 uur, en ik ga koffie drinken in het prachtige cafe Casino in de Rúa do Vilar.

De kathedraal en het museum hebben veel indruk gemaakt, ik zou graag een boek over de kathedraal kopen maar de kathedraalwinkel bovenaan de ingangstrappen was nog dicht. Na de koffie loop ik nog eens terug, jawel, nu wel open, en ik koop een mooi boek, wel in het Duits, geen Nederlandse versie natuurlijk (?).

Terug in het pension tanden poetsen en dan de rugzak weer op mijn rug, op weg naar de Praza de Galicia waar een bushalte richting vliegveld staat. Het motregent weer een beetje, maar ik kan nu toch moeilijk mijn poncho omhangen. In de Rúa Nova zag ik gisteren in een etalage een mooi zomerjack hangen, ik stap er binnen maar helaas is het er niet in maat 52. Dan maar zo verder. Eerst bij café Derby vlakbij nog een cola drinken, het is bijna 12 uur en de bus komt pas om half 1. Als ik het cafe uitstap is het weer droog, er was even een flinke bui. De bus is op tijd en doet er bijna 3 kwartier over naar het vliegveld. Hij stopt ook bij het grote busstation, waar we 3 jaar geleden met Jean-Jacques waren om een busticket richting Metz voor hem te kopen. De bustocht is leuk om te doen, volgt een groot deel de pelgrimsroute van de Camino Francés, ik zie tientallen pelgrims lopen. Als we Santiago uitrijden richting San Marcos zie ik terugkijkend de in steigermateriaal ingepakte torens van de kathedraal weer, en iets verderop rechts het beeld van Monte Gozo.

Om 13.10 uur ben ik op het vliegveld, ik moet op P1, de 1^e verdieping voor vertrek zijn, en zie dat Vueling balie 5-8 heeft. Op P0 ga ik eerst een pastasalade eten en koffie drinken, en aansluitend drink ik voorlopig mijn laatste Spaanse caña, ze hebben lekkere stoeltjes hier.
Om 13.55 uur begint het inchecken, een kwartier later sluit ik aan in de rij maar dat duurt erg lang, een half uur zeker. Daarvoor had ik al met veel beleid mijn rugzak in de flightbag gepakt, en de muurplaat met de Camino Francés in reliëf zo goed mogelijk tegen het rugpand gezet in de hoop dat die het transport overleeft. Na het inchecken gaat de controle bij de gate wel snel, hoewel ik mijn stoffen riem met kunststof gesp moet afdoen, er zit geen grammetje ijzer aan. Dan nog een magnum en een flesje water, en wachten totdat de boarding begint. Ik praat even met een Nederlandse pelgrima die een stuk Camino Francés gelopen heeft, het restant van de tocht die ze vorig jaar moest onderbreken.

Om 18.45 uur staan we op Schiphol, en loop ik naar de bagagehal. Als ik daar plaats neem bij de transportband staat er ineens een bekende naast me… Max!!! Eind mei waren Janny en ik een paar dagen op de camping in Vézelay, toen daar ook een Hollandse jongen met tentje stond, op weg naar Santiago. Later die dag zagen we hem in het centrum en boden hem wat te drinken aan, hebben een tijd zitten kletsen op een terras. En nu staat hij hier ineens, klaar met zijn tocht naar Santiago en Finisterre, al die tijd onderweg geweest. Hoe bestaat het dat we elkaar hier weerzien! We staan een tijd te kletsen totdat onze rugzakken er zijn en nemen weer afscheid, we hebben elkaar wel 3x de handen geschud. Bizar, naar deze ontmoeting moet ik Janny straks meteen laten raden. Dan naar het station. Shit, werk aan het spoor, er rijdt alleen een bus naar Bijlmer Arena, dan daar de intercity naar Nijmegen pakken. Het zij zo. Om kwart over 9 ben ik op Nijmegen CS, en zie buiten bij de bushaltes een bus naar Oosterhout staan. Niet helemaal de lijn die ik naar onze wijk moet hebben, maar de chauffeur zegt redelijk dichtbij te stoppen, en dat stukje lopen kan er wel bij. Bart van de hardloopgroep LNN stapt toevallig ook in, en we kletsen tot het uitstappunt. Dan lopen we samen de wijk door richting huis totdat onze wegen zich splitsen, nog een klein stukje naar mijn voordeur. Ik ben er, kan Janny weer vasthouden en ben blij hier weer te zijn, dit voelt weer erg goed. Het was een mooie tocht, in slechts 2 weken veel gezien, veel kennis gemaakt, veel genoten, maar thuiskomen blijft bijzonder fijn.

Filmverslag van de Caminho Portugués:

TERUG NAAR HOME —- TERUG NAAR ETAPPESCHEMA