Het was een onrustige nacht. Het pension ligt aan een smal straatje, dat ogenschijnlijk toch veel gebruikt wordt door terugkerend uitgaanspubliek. En dan niet zachtjes, overbodig veel decibellen, tot zeker 6 uur ’s-ochtends, ook met de ramen dicht heb je goede oorstoppers nodig. Dus al om half 8 de deur uit, op zoek naar een ontbijt. Dat vind ik bij een pasteleria aan de Rua Clérigos. Voor de deur staan enkele mannen met een glas bier, de eerste van vandaag of misschien wel de laatste van gisteren? Aan hun ogen te zien het laatste. Ik zit lekker aan mijn koffie met sandwich ham en kaas als achter in de pasteleria slaande ruzie uitbreekt tussen 2 mannen, een 3^e probeert het te sussen. Stoelen vliegen omver, het 4 man sterke personeel staat er schaapachtig bij en roept voorzichtig alleen wat. Waarschijnlijk een logisch vervolg op een hele nacht doorzakken. Ik eet rustig door, pas indien de stoelen me om de oren gaan vliegen wordt het tijd voor actie.

Na het ontbijt vervolg ik mijn weg naar beneden, kom langs een mooie waterbron

Waterbron in Porto

en een mooie betegelde bank.

Betegelde bank

Bij de kathedraal, nu heerlijk rustig in de vroege ochtend, tref ik een pelgrim, Jürgen uit Duitsland. We vervolgen ieder onze weg, hij wil nog iets gaan bekijken in Porto. Bij de Praça Largo do Terreiro kom ik bij de Rio Douro en volg vanaf hier de rivier westwaarts, steeds aan mijn linkerhand dus. Na een paar km kom ik onder de Ponte da Arrábida

Ponte da Arrábida

door en ontvouwt zich een mooi zicht op de steeds breder wordende monding van de Douro.

De monding van de Douro

Ruim 2 km verder ligt de vuurtoren Farol de São Miguel,

Farol de São Miguel

kort hierna draait de weg naar rechts en ga ik de boulevard langs de stranden aan de Atlantische Oceaan volgen tot aan Matosinhos.

Langs de Atlantische oceaan

Mooie boulevard tot aan Matosinhos

Rond 10 uur zoek ik een terras uit met uitzicht op de oceaan en drink een cola, heerlijk zonnig weer. Het is zaterdag, het is druk met joggers, slenteraars en strandgasten, niet echt een pelgrimsweg als je nog geen 100 meter kunt afleggen zonder iemand anders tegen te komen. Nog voor Matosinhos kom ik langs het Forte São Francisco Javier

Forte Sáo Francisco Xavier

en vervolg mijn weg langs het strand tot aan de toeristeninfo van Matosinhos. Hier vraag ik een stempel voor in mijn credencial, en de juiste weg door de stad naar de Ponte Móvel om de Rio Leça over te steken. De routebeschrijving in de gids is nodig, gele pijlen ontbreken. Bij een bakkerij neem ik koffie en 2 broodjes ham/kaas, en 1 ½ liter water om mijn camelbag te vullen; het kraanwater uit het pension eruit en dit flessenwater erin.

Een km na de brug bereik ik het pad langs de kust weer, iets verder passeer ik het door architect Alvarao Siza Vieira ontworpen rotsbad,

Zwembad in de rotskust, ontworpen door Álvarao Siza Vieira

en weer 1,3 km verder de Eremita de la Boa Nova.

Eremita de la Boa Nova

De route langs de kust is niet alleen verharde boulevard, maar loopt ook veel over houten vlonders. Prachtig aangelegd, ze hebben er wat werk van gemaakt hier. Ten noorden van Matosinhos links de oceaan met veel strand en badgasten, en rechts van de weg een kolossaal industrieterrein à la Pernis.

Portugese Pernis, met strand voor de deur

De laatste 12 km loop ik zonder pauze door tot Lavra, dan is het nog 600 meter extra tot de camping van Lavra, waar ik kort voor 14 uur aankom. Na inschrijving en een stempel in mijn credencial krijg ik een 5-persoons tent toegewezen, de rits van de voordeur zit met een klein slotje op slot.

Eigen tent op camping Lavra

Als ik morgenochtend de sleutel en een toegangspasje weer inlever bij de portier zal ik mijn credencial terugkrijgen. In de tent 2 slaapcabines; één met een eenpersoonsbed en een stapelbed, en één met een tweepersoonsbed, en in de “voortent” een keukentje, koelkast, tafel en stoel. Plus een paar plastic stoelen om buiten te zitten. Het sanitairgebouw ligt er pal naast, dus das makkelijk vannacht. Er kunnen nog pelgrims bijkomen zei men me op de receptie, dus ik neem voorlopig het eenpersoonsbed.

Eerst ga ik een biertje drinken op het terras van het campingrestaurant naast het campingzwembad, daarna ga ik me scheren, douchen, kleren wassen en wat inkopen bij de minimarket. Het is best goed zwemweer, maar ik heb meer zin om uit te rusten in een stoel bij de tent met een gekocht colaatje. Dan een uurtje op bed, lekker bijslapen. Als ik later terug ga naar de minimarket om iets voor het ontbijt te kopen tref ik Jürgen (uit Calw, Schwarzwald) weer, hij heeft een eigen tent gekregen. Bij het verlaten van de super ontmoeten we nog een Duitser, Michael uit Dortmund. Lichtelijk gestrest, hij loopt al een tijdje over de camping maar kan de tent niet vinden, ook hij heeft een eigen tent toegewezen gekregen. We wachten tot hij inkopen heeft gedaan en nemen hem dan mee naar de tenten. De tent naast onze tenten is bezet door nog eens 3 Duitsers. Jürgen, Michael en ik gaan eerst een blik bier drinken en kletsen over onze camino, voor hen zijn het de eerste caminokilometers van hun leven.

Om 19 uur gaan we naar het campingrestaurant en eten een soort runderlap met gebakken aardappeltjes en wat groenten. Als we om half negen terugkomen bij onze tenten zijn er geen nieuwe pelgrims bijgekomen, ik besluit daarom het tweepersoonsbed te nemen. Nog even buiten mijn dagboek schrijven tot het te donker wordt, dan is het echt bedtijd, de anderen liggen er al in. Met de extra gelopen meters vanaf het pension in Porto en hier naar de camping zijn het toch dik 24 km geworden. Deze eerste dag was mooi vooral door het uitzicht op de zee met zonnig weer, maar gaf me meer het gevoel als boulevardvakantieganger onderweg te zijn dan als pelgrim, gelukkig herinnerde het gewicht van mijn rugzak me daaraan.

NAAR VOLGENDE VERSLAG —- TERUG NAAR ETAPPESCHEMA