Een Spanjaard met gesnurk is dus genoeg voor een onrustige nacht, en wonder boven wonder was het niet degene met de bolle buik. Met een oordop in enigszins gedempt, de rest van het slaaptekort haal ik komende nacht wel in op mijn hotelkamer. Iets na 8 uur ga ik naar buiten op weg naar een bar voor ontbijt. Daar zit Debby, 67 jaar, uit Colorado Springs, gisteren in de herberg ontmoet. Zij liep samen met een Nederlands en Engels meisje, maar die twee gaan samen verder. Debby zoekt duidelijk aansluiting, vroeg me gisteren al of ik snel liep. Meteen gezegd dat ik het liefst alleen wandel, eigen tempo, stoppen wanneer ik wil om foto’s/films te maken. Als ze na mijn ontbijt blijft wachten (zij is allang klaar) herhaal ik dat nog maar eens, ik ga ook nog rustig naar de WC.
Het is koud buiten, ontzettend helder, het zal erg zonnig worden. Navia uit via de brug over de Ría de Navia.
Aan de andere kant van de Ría gaat het omhoog, met een mooie terugblik op Navia.
Hier loop ik al gauw Debby in de rug, die duidelijk erg rustig aan doet. Ook een Deens echtpaar loopt hier, evenals Juan uit Madrid, spreekt alleen Spaans. Juan is helemaal gek van het strand, als hij er bij een in de buurt komt gaat hij zwemmen. Bij elke herberg zie je dan ook steevast zijn zwembroek te drogen hangen.
Na 2 km passeren we een bijzondere “spoorwegovergang”.
Dan komen we langs de kapel van Jarrio.
Voor de rest is het traject weinig interessant, veel over asfalt, langs maisvelden en weilanden.
Weer iets verder langs een traditionele wasplaats, niet echt een oudje.
Na een km of 8 komen we eindelijk weer eens over een bospad.
Nog eens 2 km loop ik La Caridad in, waar Bar El Chiringuito is: koffie met Napolitano. De volgende 10 km naar Tapia de Casariego is er geen bar meer. Verder over veel asfalt, door weinigzeggende gehuchtjes. Kort voor Porcia ligt een oude brug naar dit dorpje.
Van de laatste 5 km naar Tapia de Casariego zijn de laatste 500 meter het mooist, als ik richting de kliffen aan de zee wandel. De route draait pal voor de zee naar links.
Op deze klif ligt aan het begin van de stad de gemeentelijke herberg, met vanaf het terras aan de achterkant een prachtig uitzicht.
Het waait hierboven wel gigantisch, ondanks de volle zon is het fris. Ik loop even met Debby mee de herberg in, zij slaapt hier. Ik wandel verder naar het centrum op zoek naar hotel Puente de los Santos, op richtinggevoel stop ik in een straat en word aangesproken door een inwoner. ja, het hotel is een paar honderd meter de andere kant op, na het tankstation. het is net 14 uur geweest, dus ik kan inchecken, receptie op de 1e etage, net als mijn kamer. Ik krijg een plattegrond mee van de stad, met de suggestie voor een mooie rondtoer langs de verschillende stranden. Eerst ga ik dichtbij een biertje drinken in Sidrería Terraza, een winkel voor water straks zit hier vlakbij. In de bar een leuk tegelbord.
Daarna douchen, wasje, dan de strandroute lopen. Die is echt fenomenaal, de route vandaag viel tegen, maar dit is geweldig. het 1e strand waar ik kom is de Playa de Maleguas.
Verscheidene surfers vermaken zich prima in de ruige golven.
Ik loop de route verder naar het oosten langs Playa de Furadas.
Dan kom ik langs een uitkijkplateau, waar twee antieke gaslampen op een pilaar staan, tussendoor is de “moderne” vuurtoren van Tapia te zien.
De route draait richting de vuurtoren met daaronder de toegang tot de haven.
Ik loop om de haven heen,
aan de overkant de hoek om en weer omhoog, waar ik uitzicht krijg op de kliffen waarop de herberg moet liggen.
Wat een geluk om met dit mooie zonnige weer deze toer te kunnen lopen. Na een dik uur wandel ik via kleine straatjes terug naar beneden, naar de haven, bij Bar La Muelle zoek ik het terras op voor een koffie. Terwijl ik mijn dagboek zit bij te werken en de route voor morgen alvast bekijk, komen Debby met Stephan (Berlijn) en Josef (München) aanlopen, later voegt ook Kurt (Stuttgart) zich bij ons. Stephan en Josef zijn erg op zichzelf, teruggetrokken. Er zijn weinig restaurants open, na het hoogseizoen sluiten ze en gaan de eigenaren zelf met vakantie. Wat open is, gaat pas vanaf 20 uur open. Navraag binnen in de bar leert, dat A Menos Quarto wel open is. Wij hebben honger, dus daarheen. Het blijkt een simpele hamburgertent te zijn, met enkele doorgewinterde drankinnemers aan de bar. De hamburger met frietjes smaakt echter goed, inclusief een glas rode huiswijn á € 0,60!
Na het eten gaan we terug naar de haven naar La Muelle. Veel te koud op het terras in de koude wind, de zon is inmiddels onder, we gaan binnen aan de bar staan. Juan is hier ook en zegt tegen de eigenaar, dat hij ons een glas rode wijn uit een bepaalde fles moet inschenken. Das inderdaad veel lekkerder dan de normale huiswijn, maar een glas kost dan ook maar liefst € 1,50 :).
Terug naar de kamer, scheren en vroeg op bed, slaap inhalen.
TERUG NAAR VORIGE DAG VERDER NAAR VOLGENDE DAG