Samen onder een laken met deken in een tweepersoonstwijfelaar was vroeger goed te doen voor ons, maar tegenwoordig zijn we ieder onze eigen matras en dekbed gewend. We lossen het op met Janny in haar slaapzak op een helft van de matras, en ik ernaast onder laken en deken. Zo krijgen we toch nog een acceptabele nachtrust.
Vandaag van Sigüeiro naar Santiago belooft een mooie natuurroute te worden, met enige hobbels en een geweldig hoogtepunt natuurlijk.

We leveren de sleutel in en gaan op zoek naar een café vlakbij voor het ontbijt. In de Albergue wordt aangeboden mee te ontbijten, maar daar heeft de groep Nederlanders vrijwel alle stoelen om de grote tafel ingenomen, en we willen graag wat anders. Om de hoek de straat naar beneden treffen we een groot café. Veel mensen hier die aanlopen voor een koffie en/of broodje voor ze aan het werk gaan. Drie TV’s staan aan, volgens mij kijkt er niemand. Spaanse cultuur? De pan tostada en de koffie smaken weer heerlijk.
We verlaten Sigüeiro al snel langs de N-550, maar veel sneller dan onze gids aangeeft steken we deze al over en verdwijnen aan de overkant geleidelijk in de stille natuur. Meteen mooie natuur om doorheen te wandelen, door een buitenwijk van Sigüeiro:

Genieten van de zon die ons al verwarmt:

In de buurt van Marantes kunnen we linksaf slaan van de route af, zo’n 300 meter terug naar de N-550, daar zou een bar moeten zitten. We besluiten het te gokken, en op de kruising met de N-550 aangekomen zien we weer links zo’n 200 meter verderop Café -Bar A Fontiña. Lekker bakkie koffie en een WC, de Guardia Civil komt hier ook dus moet het goed zijn. Daarna weer terug, je moet geduld hebben met het oversteken van de drukke N-550.
Na Marantes komt de nieuwe route nog een keer bij de N-550, een klein stukje door de rechterberm volgen en dan draaien we er weer vanaf, de natuur wordt steeds stiller en mooier:

Weer een stukje verder mogen we een eindje klimmen door een soort Groesbeeks heuvellandschap:

Dan komen we door O Barral en hier begint een industriegebied van Santiago. Voordeel is dat er ook een bar is, bij bar Poligono is het druk met werkvolk, goede koffie hier en nette WC’s. Het loopt inmiddels tegen enen en het zal nog een uurtje zijn tot het centrum. In de eerste woonwijken van Santiago twijfelen we even bij een splitsing, gokken op rechts en dat blijkt goed te zijn. De Praza de España nemen we 3/4 linksom naar de Rúa de San Caetano, komen bij de Praza da Paz en slaan de Rúa da Pastoriza in. Alsmaar deze weg volgend wordt dat de Rúa dos Basquiños, de Rúa de Santa Clara en tenslotte de Rúa de San Roque. Vlak voordat we deze oversteken naar de Praza de San Roque om het oude centrum in te lopen komen we bij het Antigo Hospital de San Roque:

Bij de dienstdoende bewaker vraag ik of ik binnen mag filmen: alleen de binnenplaats zegt hij. Naast de kerk ligt een oude kapel:

Geen foto, wel een filmpje van het interieur.
Janny kijkt haar ogen uit in de oude straten van het centrum, bij de Praza de Cervantes stuiten we op de pelgrims die vanaf de Camino Francés komen. De drukte in deze periode van april valt mee.

Nog een klein stukje tot de Praza do Obradoiro,

nog even de poort door:

en dan staan we voor de kathedraal!

We gaan tegenover de kathedraal tegen een van de bogen zitten, een tijdje alle indrukken verwerken. Ik laat Janny nog even de beroemde tegels midden op het plein voor de kathedraal zien:

Na een tijdje lopen we de Rúa do Franco in en gaan bij tapasbar Petiscos do Cardeal een wijntje drinken en tapas eten, met Jacques was ik hier al vaker:

Nog een keer voor de kathedraal langs lopen we naar de ingang van Hospedería San Martín Pinario, waar we een eenvoudige maar mooie kamer met het raam op het westen krijgen, we kijken uit op het Parador de Reis Católicos:

Na een verkwikkende douche gaan we eerst even in de kathedraal kijken. Jammer genoeg is de Porta de la Gloria wegens renovatiewerkzaamheden afgesloten, je kunt nu via de noordelijke of de zuidelijke ingang naar binnen. We maken een rondje door de kathedraal en besluiten morgenochtend uitgebreid te gaan kijken als het wat rustiger is. Dan lopen we naar het pelgrimsburo, wat een verschil met de vorige keer in augustus. Een zeer bescheiden rijtje pelgrims, met 10 minuten hebben we onze compostela!

en een afstandscertificaat voor Janny:

Het is net vijf uur geweest als we bij de huiskamer van de lage landen komen, het gastpaar wil net afsluiten. We kletsen nog even en spreken af morgenochtend terug te komen, als de dienst wordt overgedragen aan het nieuwe gastpaar. Voor wie het niet weet, de huiskamer van de lage landen is een initiatief van het Ned. Genootschap van Sint Jacob. Van april t/m oktober zit er elke 2 weken een gastpaar voor Nederlandse en Vlaamse pelgrims, die er onder het genot van een kopje koffie of thee een luisterend oor vinden voor de verhalen die ze over hun camino willen delen. Ook kun je er informatie krijgen over allerlei zaken. Pelgrims uit andere landen zijn uiteraard welkom, je hoeft geen lid van het Genootschap te zijn om hier binnen te wippen.

We hebben meerdere opties om te gaan eten, maar we besluiten naar Casa Manolo op de Praza de Cervantes te gaan, waar we vanaf half acht terecht kunnen. Eerst een gezonde salade voor Janny en gepaneerde visbolletjes voor mij:

Dan gaat er iets fout. In plaats van de verwachte zalm krijgen we een joekelvis op ons bord:

Hij blijkt goed van de graat te schuiven en smaakt uitstekend, dus achteraf een goed keuze. Als toetje ijs en yoghurt. Samen met een fles water en witte en rode wijn (overigens matige kwaliteit) betalen we € 23, waar heb je het over. Na het eten gaan we even naar onze kamer, en genieten vanuit ons raam van de zonsondergang:

In Café Casino met zijn antieke interieur, in de Rúa do Vilar, gaan we een afzakkertje nemen:

Het is net na tienen, even op het plein voor de kathedraal kijken, maar helaas, La Tuna speelt vanavond niet. Dan maar rechtstreeks naar bed.

VERDER NAAR 20 APRIL                                   TERUG NAAR ETAPPESCHEMA