1 augustus 2010. Sorges.
We treffen elkaar om 10 uur bij de kerk en gaan ergens koffie drinken terwijl de anderen gaan missen. De mis duurt tot kwart over 11, daarna is er nog drank en koek voor de “gemisten”. Luc en ik hebben geen zin om langer te wachten en gaan vast vooruit. Na enkele km’s kunnen we onder een spoorbrug onze regenkleding aan doen, de rest van die dag is die niet uitgeweest. In 3 weken Frankrijk is dit de eerste regen van betekenis, tot nu toe geweldig weer gehad. Het onweer nemen we op de koop toe. Toch goed wandelweer, niet te warm en indrukwekkende wolkenluchten. Onderweg staat een tuinhek open en geeft ons een blik op een mooie overdekte zitplek. We vragen aan de bewoner of we onder het afdak aan dat tuinstel onze lunch mogen opeten. Mais naturellement. Om kwart over 3 zijn we als eersten in Sorges, de refuge ligt naast de kerk en de mairie. We kiezen een bed uit en ik ga douchen. De refuge is weer mooi, boven de (stapel)bedden en losse matrassen, beneden de woonkeuken. Kort na mijn douchebeurt komt de groep ook binnen. Onderweg hebben we de slakkenfarm gemist omdat die iets van de route afligt en ons dat niet verteld is. Niet tant pis, want een slakkengang is toch niet mijn ding.
Even later roept het protocol weer, de groep gaat naar de bénédiction. Ik ga zitten schrijven in de woonkeuken en vraag de hospitalier of er bier is, nee, is er een bar dan? Ja, op zondag dicht. Een paar minuten later komt hij toch met een groot blik Bavaria 86 Gold onder uit de koelkast aanzetten. Van het huis, heel aardig. Die gaan Luc en ik delen zodra hij uit de douche komt, dit is onze bénédiction. Na afloop van de bénédiction gaan we met de groep wat drinken bij de mairie, daarna naar het truffelmuseum, erg interessant als je het Frans kunt volgen. Omdat de rondleiding al een uur duurt kapt onze leider het af, want we worden verwacht op de mairie, waar wijn en lekkere patéhapjes voor ons klaar staan. Vervolgens wachten tot het avondeten klaar is, we eten in de mairie wat echt uniek schijnt te zijn. Het eten is grandioos met ruimschoots wijn. Allemaal op kosten van de Franse pelgrimsvrienden van de Périgord, subliem. Jean-Marie deelt ons mee dat hij voor ma t/m do ook onderdak geregeld. Maandag zitten we nog aan een vol dagprogramma vast met picknick, boom planten, bisschop in Périgueux die de bénédiction doet en een gezamenlijk avondmaal, di en wo hebben we een meer vrij programma. Donderdag echter lopen we de Périgord uit, en de Franse amis willen deze slotdag groots uitpakken. Omdat de route dan 34 km is willen ze de helft met de auto doen om op tijd bij de officiële gebeurtenissen te zijn. Dat gaat ons te ver, wij willen lopen, niet autorijden. En geen officiële toestanden meer waar we lang staan te wachten, we dienen meer als vulling om het voor de Franse vrienden interessant genoeg te maken om in de plaatselijke sufferdjes te komen, inclusief foto. Daar staat tegenover dat ze ons verwennen met drank en eten, maar na een aantal dagen ruilen we dat graag om voor onze vrijheid van handelen. Luc en ik hebben nu 2 dagen samen gelopen en dat bevalt prima, dus we denken dat we donderdag ons eigen plan trekken.
REACTIES:
1 augustus 2010 09:32 | Door: Andre
He kanjer-pelgrim:
Hoorde net van Janny your ‘wildest dream’. Idd voor een gestructureerd mens zoals jij een hele andere benadering van het hier en nu en morgen. Maar ja, zoals ik lees, vermaak je je prima.
Ik hoop dat het jou gaat brengen, wat ik heb mogen ervaren in the USA. We zien je na jouw tocht terug, met een rugzak vol met ervaring/bagage/ en leuke activiteiten/kennissen en bekenden. Jouw rugzak van keu/caramboles/biljarten houdne wij voor je gereserveerd net zoals Janny en MArlies jouw rugzak van het thuisfront voor je zullen bewaren met veel liefde, geduld en compassie.
Geniet er nog van en ik zal je verhaaltjes blijven volgen.
Groet, je (biljart-)vriend