8 juli 2011. Santiago, de tweede dag.
Vrijdagmorgen staan we pas tegen 8 uur op, gaan een uur later ergens in de buurt een ontbijtje pakken. Daarna gaan we op zoek naar een slaapplaats voor Jean-Jacques voor de vrijdagnacht. Met alleen zijn Frans komt hij enigszins verloren over, net als onderweg is hij blij aansluiting te hebben bij pelgrims die dat taalprobleem voor hem kunnen oplossen. Een hostal naast het toeristenbureau heeft een kamertje met douche en wc voor slechts € 20, daar kan hij straks zijn rugzak al dumpen. Onze hulp aan hem is daarmee klaar, hij bedankt ons later met een biertje. Een aardige, zeer stille en verlegen jongen van 25 jaar. We halen onze rugzakken op, J-J brengt de zijne naar zijn nieuwe kamertje, wij stallen onze voor € 1 bij het pelgrimsbureau. Dan begint onze jacht op de souvenirs, ik koop een polo van Santiago de Compostela en 2 emblemen voor op mijn dagrugzakje, zodat ik o.a. tijdens de vierdaagse herkenbaar ben als pelgrim. Als tijdens wandeltochten (aanstaande) pelgrims die emblemen zien opent dat de mogelijkheden voor een gesprek over de camino, wat ik erg leuk vind. En ik koop 2 wandtegels die de camino aangeven. Misschien kitsch voor een ander, ik heb er een goed gevoel bij.
Na een bezoek aan de pasteleria met koffie en gebak nemen we afscheid van J-J, een raar gevoel na 6 weken elke minuut met elkaar te hebben opgetrokken. Bertus en ik halen onze rugzak op, wandelen 20 minuten naar het station en kopen daar ons treinkaartje naar A Coruña. Een beetje vreemd, voor de meeste treinen op vrijdag moet je tevoren een ticket reserveren (kopen dus). Vanochtend kwamen we Henk tegen, die zaterdagmorgen ook vanaf A Coruña naar Schiphol vliegt. Hij wilde die zaterdagochtend vanuit Santiago met de trein gaan, totdat ik hem erop wees dat die eerste trein alleen op werkdagen rijdt. Had hij niet gezien, hij was te laat geweest zonder mijn waarschuwing. Daarna overwoog hij nog een taxi te nemen, maar de afstand is meer dan 70 km dus dat kost nogal wat.
Na het station lopen we 15 minuten verder tot El Corte Inglès, een groot warenhuis à la Harrods. Hier slagen we voor enkele leuke kadootjes voor thuis. Ik zal niet uitwijden over wat ik heb gekocht (Olaf zou zeggen: stop, teveel informatie), maar ik ben er tevreden over en Janny denk ik ook.
Terug naar het station, wachten op de trein, en dan 35 minuten treinreis, meestal met een snelheid tegen de 160 km/uur, wat op een display wordt aangegeven. A Coruña oogt groot, druk (vrijdagmiddagspits natuurlijk), veel hoogbouw. De información op het station weet misschien alles over treinreizen, maar niets over busvervoer naar het centrum, naar het vliegveld, over hotels bij het vliegveld, dus dan maar het station uitlopen. Ertegenover zien we een hostal, we vragen naar vrije kamers, sí. Een kamer met 2 bedden voor € 36. Perfect. Badkamer op de gang, maar als je herbergen gewend bent is dit dus luxe. Kort erna komen we Henk tegen, hij slaapt hier ook, had dezelfde gedachte, zit in een ander gedeelte van het pand. We praten met de uitbater en die regelt een taxi voor zaterdagmorgen 7 uur, een vriend van hem. Bij dit soort dingen weet ik niet of we gewoon geluk hebben, of het de hand van Jacobus is, maar al die dingen die geregeld moeten worden gaan van een leien dakje, geen enkele tegenslag, ongelooflijk.
In de buurt van de hostal eten we bij een pizzeria, omdat die wel voor achten open is. Zoals we gewend zijn weer op tijd naar bed.