Het ontbijt in het hotel is goed: 3 pan tostada, sapje, koffie. Normaal bij de overnachting voor € 25 inbegrepen, maar omdat ik via booking.com heb geboekt kost het € 3. De provisie moet toch terug verdiend worden. Overigens rekent de Pool die het ontbijt verzorgt mij slechts € 2, hij mag mij blijkbaar. Even het centrum in, bij de kerk kijken.
Ik zie geen andere pelgrims, heb Debby gewaarschuwd dat ze goed op de route-aanduidingen moet letten. Vanwege de varianten is het op enkele punten goed opletten om niet van de kustroute afgestuurd te worden, de route door de bergen op. Afijn, Kurt heeft dezelfde gids, ze zullen wel samen lopen. Het eerste stuk is makkelijk, richting Santiago wordt aangegeven, alleen niet via welke variant.
Na het centrum het eerste stuk weer langs het strand, heel mooi met dit heldere weer, op deze rustige ochtend. Over mijn schouder kijkend zie ik de zon aanstalten maken boven de kliffen uit te gaan komen.
Al snel komt er een belangrijke splitsing, niet naar links maar rechtsaf een betonpad af naar sportvelden, de beschrijving in mijn gids is duidelijk. Over een bruggetje, omhoog, dan een smalle asfaltweg die naar de zee draait.
Het kustpad dat ik nu volg loopt over de bovenrand van de kliffen, die hier wel duidelijk lager zijn dan de voorgaande dagen.
Dan beschrijft de gids een stukje route dat eigenlijk onmogelijk is. Een geitenpaadje dwars door borsthoge struiken, krassen op mijn blote benen en armen, gelukkig maar 200 meter te gaan. Aan de andere kant kom ik op een veldpaadje bovenlangs de kliffen.
Als ik het geweten had, had ik toch een route eromheen gezocht. Maar goed, beetje avontuur hoort erbij. Kort hierna kom ik boven langs een ingesloten strandje.
Er valt vandaag weer veel te genieten. Achter dit strandje ligt de Playa de Serantes. Ik volg het mooie pad nog 3 kwartier bovenlangs en dan gaat het naar beneden door Villamil, dan na Santa Gadea langs de Ermita de San Lorenzo,
een asfaltweg, daarna een vlonderpad naar de Playa de Penarronda.
Aan de andere kant van het strand gaat de route omhoog en komt langs Restaurante Parajes, met een terrasje met heerlijk uitzicht.
Bovenaan de klif de hoek om, dan volgt een lang stuk asfalt tot de rotonde met daarachter de onderdoorgang van de autobaan. In weerwil van de gids besluit ik het voetpad links van de autobaan te volgen, omdat ik vanaf hier een mooie blik op Ribadeo heb.
Aan de overkant draai ik rechts onder de autobaan door, en iets verder weer rechts terug onder de autobaan door richting het centrum van Ribadeo.
De route loopt onderlangs de rivier, langs de haven,
en slingert dan omhoog door enkele straatjes naar de Praza España. Volop drukte hier, enkele terrasjes, ik ga ergens zitten voor een koffie en krijg er 2 churros bij. Vanaf het terras een mooie blik op het dominant aanwezige gemeentehuis.
Na de koffie ga ik aan de overkant bij de toeristeninfo een stempel halen, binnen een replica van de Spaanse vloot.
Nog 7 km tot Vilela, na Ribadeo gaat het geleidelijk aan omhoog, weg van de kust. Dat waren prachtige etappes, nu komen de bergen. Buiten Ribadeo nog een blik terug op de zee om afscheid te nemen.
Ik kan goed merken dat de wind geleidelijk minder wordt nu de route wegdraait van de zee. het petje tegen de fel brandende zon heb ik al een tijdje op. Iets na 14 uur kom ik in Vilela, maar een bord naar de bar met herberg ontdek ik niet. Loop het hele dorp door, en aan het uiteinde twijfel ik: iets gemist? Een vrouw leunt uit een bovenraam, dus ik vraag het voor de zekerheid. Nog 200 meter verder, na de bocht ligt bar A Pena de Vilela. Draai ik de bocht om, zitten Debby en Kurt al met een biertje op het terras.
Ik ga binnen inschrijven, bestel een biertje en een tosti, maar ga binnen zitten. Voorlopig genoeg zon gehad vandaag. Daarna naar de slaapzaal achter de herberg, 10 lage bedden en 1 stapelbed, 2 badkamers, keuken, achter een mooie zittuin met waslijn. Wij zijn de enge 3 pelgrims vandaag. Douchen, handwasje kleren, even rusten, dan naar het terras (schaduwkant) met een koffie voor mijn schrijf- en leeswerk. Ik krijg een appje van Jacques, of ik 31 oktober met hem dezelfde lezing wil geven als in maart in Elst in theater de Kik, nu in de ABN-AMRO-soos voor pensionado’s. Leuk!
Om 19 uur gaan we terug naar de bar, een mooi oefenbord hier met allemaal knopen.
In de eetzaal achter gaan we eten, maar de dochter van de baas heeft duidelijk weinig zin in de bediening, het chagrijn spat er van af. Ze krijgt niet uitgelegd wat de 1e en 2e gang inhouden en doet ook geen moeite dat duidelijk te krijgen. Gokwerk dus. Debby vissoep, Kurt en ik macaroni, en als 2e gang albondigas. Mwah, wel eens beter gekregen. Mijn toetje wordt koffie, om 21 uur naar bed, nog een stukje lezen op de E-reader.